Μία Πυραμίδα... Ελληνική!

Η «Πυραμίδα του Ελληνικού» είναι αναμφισβήτητα η διασημότερη πυραμίδα του ελληνικού χώρου. Και, μη βιαστείτε να ρωτήσετε από πού ξεφύτρωσαν πυραμίδες στη χώρα μας, γιατί οι ειδικοί υπολογίζοντας των αριθμό των ελληνικών πυραμίδων υπολογίζουν ότι κυμαίνεται από εννέα έως… εικοσιέξι!

Σύμφωνα μάλιστα με τον καθηγητή αρχαιομετρίας Ιωάννη Λυριτζή, η «Πυραμίδα του Ελληνικού» έχει την καταγωγή της στο 2720 π.χ.!, κάτι, που με απλά λόγια σημαίνει ότι κατασκευάστηκε νωρίτερα από την αρχαιότερη των αιγυπτιακών πυραμίδων, την πυραμίδα του Djoser! Παρόλα αυτά, δεν παύουν να υπάρχουν και οι αντίθετες γνώμες οι οποίες τη χρονολογούν στους ελληνιστικούς χρόνους περίπου στο 300 π.χ. Το ποια ήταν η λειτουργία της πυραμίδας είναι κάτι που παραμένει άγνωστο καθώς οι απόψεις ποικίλουν, θεωρείται όμως ότι θα πρέπει να ήταν ή τάφος ή φρυκτωρία ή κάποιου είδους οχυρωματικό φρούριο.

ΠΗΓΗ: http://strangetravellergr.blogspot.com/

Oι πυραμίδες που έχουν εντοπιστεί στην Ελλάδα, αποτελούν μοναδικά δείγματα πυραμιδικής αρχιτεκτονικής στον ευρωπαϊκό χώρο. Η μορφή τους, η αρχιτεκτονική τους, καθώς και η στατιστική τους τοποθέτηση, κατατάσσουν μερικές από αυτές στην προπελασγική περίοδο. Η Ακαδημία Αθηνών έχει χρονολογήσει τα κτίσματα αυτά μέχρι και στο 2.700 π.Χ.. Οι ελληνικές πυραμίδες διαφέρουν από τις γνωστές αιγυπτιακές ως προς τη μορφή και πιθανότατα ως προς τη χρήση.

Για το ζήτημα των πυραμίδων έχουν μιλήσει και οι αρχαιολόγοι του Αργούς οι οποίοι συμφωνούν στην ίδια χρονολογία, μόνο που αυτοί έχουν διαφορετική άποψη για τη χρήση των πυραμίδων.

Η χρήση μας ενδιαφέρει περισσότερο από κάθε άλλο στοιχείο, αλλά υπάρχουν πολλές απόψεις και δεν μπορούμε να καταλήξουμε οριστικά σε κάποιο συμπέρασμα. Υπήρξαν ταφικά μνημεία, μικρά οχυρά, φρυκτωρίες, αστρονομικά παρατηρητήρια ή ναοί; Απ' ό,τι φαίνεται, θα μπορούσαν να χρησιμεύουν σε πολλά πράγματα.

---

Η πυραμίδα στο Ελληνικό Αργολίδας αναφέρεται στον Παυσανία και με τη μέθοδο της θερμοφωταύγειας χρονολογείται από το 2700 π.Χ.

---

Πυραμίδες ή πυραμιδοειδή κτίσματα;

Το ορθότερο είναι πυραμιδοειδή κτίσματα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για κόλουρες πυραμίδες και όχι για ολοκληρωμένες πυραμίδες όπως της Αιγύπτου. Η κατασκευή τους, για στατικούς λόγους, δεν μπορεί να στηρίξει μια μυτερή στέγη. Εάν ήταν όπως στην Αίγυπτο συμπαγείς, θα ήταν δυνατό να στηριχθεί μια τέτοια στέγη. Μας είναι άγνωστη όμως η χρήση τους. Πιθανόν να κατασκευάστηκαν την ίδια εποχή και από τους ίδιους τεχνίτες για κάποιους λόγους που ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ. Από τη σκοπιά αυτή, τις τυλίγει ένα μυστήριο.

---

Η πυραμίδα στο Ελληνικό Αργολίδας από μία άλλη οπτική γωνία.

---

H χρονολόγησή τους

Υπάρχει μια νέα μέθοδος που προσπαθεί να προσφέρει στους αρχαιολόγους μια εύκολη χρονολόγηση της πέτρας, αλλά βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο. Με τη μέθοδο αυτή υπολογίζεται ο χρόνος που παρέμεινε η πέτρα εκτεθειμένη στον ήλιο από τη στιγμή που κόπηκε από το λατομείο. Όμως ποτέ κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το ακριβές χρονικό διάστημα κατά το οποίο το δομικό υλικό έμεινε εκτεθειμένο μέχρι να χτιστεί. Επομένως, είναι ανασφαλής σαν μέθοδος. Ίσως, αν τελειοποιηθεί, να φανεί χρήσιμη.
Αυτή τη στιγμή έχει δώσει κάποιες ηλικίες γύρω στο 3000 και το 3500 π.Χ..

---

Η μελέτη τους, σχεδόν ανύπαρκτη μέχρι τώρα, θα δώσει την απάντηση και θα φωτίσει ακόμη μια άγνωστη πτυχή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

ΠΗΓΗ : http://www.mistiria.com/index.php

Bring Them Back!

Reunite Them! BRING THEM BACK!
Στο Βρετανικό Μουσείο φιλοξενούνται χιλιάδες κομμάτια ελληνικών αρχαιοτήτων. Η καμπάνια μας δε ζητάει την επιστροφή όλων αυτών. Ζητάμε την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα για να επανενωθεί το Μνημείο.
Eμείς οι χρήστες του διαδικτύου έχουμε τη δύναμη και μπορούμε να κινητοποιήσουμε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Ο σκοπός μας μπορεί να επιτευχθεί με αυτό τον τρόπο.
Πιστεύεις ότι είναι δίκαιο; Αν ναι, Βοήθησε να γίνει πραγματικότητα.
Πες το δικό σου BRING THEM BACK!

Σκηνοθεσία : Ιωάννης Κασπίρης www.kaspiris.gr

Ψήφισε στο site της εκστρατείας www.bringthemback.org!

Οι 10 εκρήξεις που συγκλόνισαν τον κόσμο

Πώς θα είχε άραγε εξελιχθεί ο ελληνικός πολιτισμός αν δεν είχε εκραγεί ποτέ το ηφαίστειο της Σαντορίνης; Και πώς θα είχαν επιδράσει οι πολίτες της Πομπηίας στη ρωμαϊκή ιστορία αν δεν είχαν παρασυρθεί από την ηφαιστειακή λάβα; Προφανώς οι παραπάνω ερωτήσεις είναι καταδικασμένες να μείνουν αναπάντητες. Οι φυσικές καταστροφές (όπως επίσης οι πόλεμοι και οι ασθένειες) αποτελούν παράγοντες που διαμόρφωσαν και διαμορφώνουν την ανθρώπινη ιστορία. Και όπως δείχνουν τα στοιχεία που παραθέτουμε εδώ, οι ηφαιστειακές εκρήξεις έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του πολιτισμού μας.

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ Εmeishan: Οταν «πέθανε» η θάλασσα!
Μπορεί να μην ήμασταν παρόντες για να βιώσουμε τις ηφαιστειακές εκρήξεις που συγκλόνισαν τον πλανήτη μας πριν από εκατομμύρια χρόνια, όμως η ύπαρξή μας καθορίστηκε από αυτές. Δύο εκρήξεις υπήρξαν ιδιαίτερα σημαίνουσες: η μία έλαβε χώρα πριν από 260 εκατομμύρια χρόνια στην επαρχία Εmeishan νοτιοανατολικά της Κίνας και σύμφωνα με τους αμερικανούς και κινέζους γεωλόγους που την περιέγραψαν πέρυσι στην επιστημονική επιθεώρηση «Science» (DΟΙ:10.1126/ science. 1171956) υπήρξε πραγματικά γιγαντιαία. Το μισό εκατομμύριο κυβικά χιλιόμετρα λάβας που διασκορπίστηκαν σε μια έκταση ίση με αυτή της Ελλάδας ήταν αρκετό για να εξαλείψει όλα τα είδη θαλάσσιας ζωής στον πλανήτη.

Οταν γεννήθηκε το... πετρέλαιο
Η δεύτερη, εξίσου σημαντική και γιγαντιαία, έλαβε χώρα πριν από 93 εκατομμύρια χρόνια και στην πραγματικότητα ήταν μια ολόκληρη σειρά υποθαλάσσιων ηφαιστειακών εκρήξεων που συγκλόνησαν διάφορες περιοχές του πλανήτη. Οι εκρήξεις αυτές είχαν αντίστοιχα αποτελέσματα: εξάλειψαν όλη τη θαλάσσια ζωή, καθώς στέρησαν τους ωκεανούς από το οξυγόνο. Αν και υπήρξαν μοιραίες για τη ζωή των θαλάσσιων οργανισμών, οι εκρήξεις αυτές υποστήριξαν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν τη δική μας ζωή: το οργανικό υλικό των μικροοργανισμών που αφανίστηκαν απετέλεσε την αρχή για τη δημιουργία του πετρελαίου που αντλούμε ακόμη και σήμερα!

Υπερηφαίστειο Τόμπα: Οταν δημιουργήθηκαν οι ανθρώπινες φυλές (;)
Η έκρηξη του ηφαιστείου Τόμπα στη Σουμάτρα της Ινδονησίας πριν από 74.000 χρόνια απελευθέρωσε 2.500 μυβικά χιλιόμετρα μάγματος - όγκος σχεδόν διπλάσιος από αυτόν του Εβερεστ- και θεωρείται δεδομένο ότι υπήρξε η μεγαλύτερη των τελευταίων 2 εκατομμυρίων ετών! Η καταστροφή που προκάλεσε ήταν κατακλυσμιαία και πολλοί θεωρούν τον «ηφαιστειακό χειμώνα» που επακολούθησε ως την απαρχή των φυλών του ανθρώπινου γένους, αφού αποδεκάτισε τους πληθυσμούς των ανθρωποειδών, τους απομόνωσε και ευνόησε την ανεξάρτητη εξέλιξή τους. Νέα ωστόσο ευρήματα που προέκυψαν από αναλύσεις του μάγματος αμφισβητούν την άποψη αυτή και επιδιώκουν να ξαναγράψουν την ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης.ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ Σαντορίνη: το τέλος των Μινωιτών
Οσοι έχετε γοητευθεί από την απόκοσμη ομορφιά της Σαντορίνης, ειδικά αν είχατε την τύχη να προσεγγίσετε το νησί ακτοπλοϊκώς την ώρα που ξημερώνει, θα γνωρίζετε ότι στην πράξη το σημερινό νησί και τα γειτονικά του δεν είναι παρά τα απομεινάρια της μεγάλης ηφαιστειακής έκρηξης που πιθανότατα έλαβε χώρα γύρω στα 1500 π.Χ. Θεωρείται μια από τις ισχυρότερες εκρήξεις των ιστορικών χρόνων: το νέφος που παρήχθη υπολογίζεται ότι είχε ύψος μεγαλύτερο από 30 χιλιόμετρα, ενώ το τσουνάμι που ακολούθησε δημιούργησε κύματα ύψους 35-250 μέτρων! Η δε κλιματική επίδραση της έκρηξης ίσως και να έφθασε ως την Κίνα, καθώς υπάρχουν περιγραφές για κίτρινη ομίχλη, θαμπό ήλιο, παγετό τον Ιούλιο και σπαρτά που δεν απέδιδαν καρπούς σε περίοδο που συμπίπτει χρονικά με την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας. Οσο για τις πολιτισμικές συνέπειες της έκρηξης, αυτές είναι ανυπολόγιστες καθώς το πλήγμα που κατέφερε στον μινωικό πολιτισμό υπήρξε θανατηφόρο: όχι μόνο κατέστρεψε ολοσχερώς τον οικισμό στο Ακρωτήρι (αν και σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα αυτός είχε εκκενωθεί νωρίτερα), αλλά σήμανε και την αρχή του τέλους για τη μινωική Κρήτη.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ Αίτνα και Βεζούβιος: η ρωμαϊκή καθημερινότητα στην αιωνιότητα

Η εντυπωσιακή λίμνη μέσα στην καλδέρα του Πινατούμπο φαντάζει τελείως εξωπραγματικό τοπίο

Η γειτονική Ιταλία μάς συναγωνίζεται σε ηφαιστειακή δραστηριότητα και οι εκρήξεις των διάσημων ηφαιστείων Αίτνας και Βεζούβιου έχουν καθορίσει την ιστορία της. Η Αίτνα παραμένει ένα από τα πλέον ενεργά ηφαίστεια της Γης: η πρώτη έκρηξή της τοποθετείται γύρω στο μισό εκατομμύριο χρόνια πριν, ενώ σήμερα, ύστερα από πλήθος εκρήξεων, παραμένει σε συνεχή «αναβρασμό». Οι εκρήξεις και των δύο ηφαιστείων έχουν καταγραφεί από ρωμαίους ιστορικούς: η πρώτη καταγεγραμμένη έκρηξη της Αίτνας περιγράφεται από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, ενώ οι περιγραφές του Πλίνιου του Νεότερου για την ιστορική έκρηξη του Βεζούβιου η οποία κατέστρεψε την Πομπηία (24 Αυγούστου του 79 μ.Χ.) αποτελούν την πρώτη λεπτομερή καταγραφή ηφαιστειακής έκρηξης. Περιττό μάλιστα να σημειώσουμε τη σημασία που έχει για την ιστορική μελέτη η έκρηξη αυτή: καθώς η στάχτη διατήρησε και προστάτευσε την πόλη που σκέπασε, στην πράξη διατήρησε για την αιωνιότητα μια στιγμή της καθημερινότητας των αρχαίων Ρωμαίων και παρέδωσε στους σημερινούς αρχαιολόγους έναν πραγματικό θησαυρό.

Laki: οκτώ μήνες πάνω από την Ευρώπη
Οι επιπτώσεις των ηφαιστειακών εκρήξεων στο κλίμα έχουν καταγραφεί σε πάρα πολλές περιπτώσεις και έχουν υπάρξει δραματικές: Το ηφαίστειο Laki της Ισλανδίας παρουσίαζε δραστηριότητα για οκτώ ολόκληρους μήνες το 1784. Το νέφος που δημιούργησε σκέπασε τη Βόρεια Ευρώπη αλλά μέρος της Βόρειας Αμερικής. Η τέφρα που έφθασε στη στρατόσφαιρα μετέβαλε τις κλιματικές συνθήκες, γεγονός που παρατήρησε ο ΒενιαμίνΦραγκλίνος ως ο πρώτος διπλωματικός εκπρόσωπος της Αμερικής στο Παρίσι.

Τambora: όταν χάθηκε το καλοκαίρι

Η εικονογράφηση δείχνει το πιθανό σχήμα της Σαντορίνης πριν και μετά την έκρηξη του 1470 π.Χ. Η έκρηξη αυτή ήταν πολύ ισχυρότερη από εκείνη του Κrakatau και οδήγησε στην κατάρρευση της καλδέρας και στη δημιουργία μικρότερων νησιών

Αντίστοιχα ήταν τα φαινόμενα που παρατηρήθηκαν το 1816, όταν ενεργοποιήθηκε το ηφαίστειο Τambora στην Ινδονησία. Το νέφος στάχτης έκρυψε τον ήλιο και η θερμοκρασία παρουσίασε πτώση για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Το 1816 ονομάστηκε «η χρονιά δίχως καλοκαίρι» και ο λόρδος Βύρωνας εμπνεύστηκε τη νουβέλα «Η σκοτεινιά».

Κrakatau: «θειικά» ηλιοβασιλέματα
Αλλά και η έκρηξη του δεύτερου ηφαιστείου της Ινδονησίας, τουΚrakatau, το 1883, επέδρασε στην καλλιτεχνική δημιουργία: εμπλούτισε την ατμόσφαιρα με θειικές ενώσεις δημιουργώντας έντονα κόκκινες ανταύγειες κάθε ανατολή στον ευρωπαϊκό ορίζοντα από το Νοέμβριο του 1883 ως τον Φεβρουάριο του 1884, κάτι που αποτυπώθηκε σε πλήθος πινάκων της εποχής. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη έκρηξη είναι από τις πρώτες οι οποίες αποτυπώθηκαν στο κινηματογραφικό φίλμ που μόλις είχε κάνει την εμφάνισή του.

Ρinatubo: με δύναμη από τις Φιλιππίνες
Τέλος, η μεγαλύτερη ηφαιστειακή έκρηξη του 20ού αιώνα σημειώθηκε το 1991 στις Φιλιππίνες από την ενεργοποίηση του Ρinatubo. Η στήλη της στάχτης άγγιξε τα 7 χιλιόμετρα ύψος και η μείωση της θερμοκρασίας του πλανήτη που προκλήθηκε από αυτή ήταν της τάξεως του μισού βαθμού.

soufleri@tovima.gr

ΤΑ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ
1.Η Γη «φιλοξενεί» περί τα 1.500 εν δυνάμει ενεργά ηφαίστεια.

2.Για τα 550 από αυτά υπάρχουν καταγεγραμμένες εκρήξεις.

3.Περισσότερα από 100 ενεργά ηφαίστεια εντοπίζονται στον ευρωπαϊκό χώρο.

4.Στην Ελλάδα και στην Ιταλία έχουν καταγραφεί 140 εκρήξεις,από τον 16ο αιώνα ως σήμερα.

5.Η Ινδονησία κατέχει το θλιβερό προνόμιο της πρωτιάς στις πλέον θανατηφόρες ηφαιστειακές εκρήξεις.

6.Πρώτη σε αριθμό θανάτων είναι η έκρηξη του Tambora (της Ινδονησίας) το 1815: ο λοιμός που προκλήθηκε μετά από αυτήν κόστισε τη ζωή σε περισσότερους από 92.000 ανθρώπους.

7.Δεύτερη σε αριθμό θανάτων είναι η έκρηξη του Κrakatau (της Ινδονησίας) το 1883: κόστισε τη ζωή σε περισσότερους από 36.000 ανθρώπους.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=327955&dt=25/04/2010#ixzz0mWEEm9UO

Οι αρχαίοι Έλληνες έπαιζαν γιο-γιο !

Το παιχνίδι που σήμερα γνωρίζουμε ως γιο γιο απο τον ήχο που παράγει όταν παίζεται , αποτελεί αίνιγμα για τον ιστορικό, αφού δεν υπάρχει πουθενά η αρχαία ονομασία του, ενώ η παλαιότερη απεικόνισή του υπάρχει σε εσωτερικό ερυθρόμορφης κύλικας του 500 π.Χ. και δείχνει ένα νέο να παίζει με το παιχνίδι αυτό.

Τα γιο γιο των προγόνων μας ήταν ξύλινα ή μεταλλικά, υπάρχουν όμως στα μουσεία μας και πήλινα που είχαν προσφερθεί σαν αφιερώματα. Σήμερα φαίνεται πως είναι από τα πιο διάσημα παγκοσμίως παιχνίδια, ενώ στην Ελλάδα παίζεται ελάχιστα παρά το γεγονός ότι είναι η χώρα που το εφηύρε.

Παιδάκι που παίζει γιο-γιο.

Έτος δημιουργίας: 500 π.Χ.
Σημερινή τοποθεσία: Μουσείο Altes, Βερολίνο, Γερμανία.

Μύθος η καταστροφή του Μινωικού Πολιτισμού από το ηφαίστειο της Σαντορίνης;

προηγούμενο1 από 1επόμενο

---

Μύθος ενδέχεται να αποδειχθεί η αρχική υπόθεση του αρχαιολόγου Σπυρίδωνα Μαρινάτου, ότι ο Μινωικός Πολιτισμός καταστράφηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, υποστήριξε σε ομιλία του ο καθηγητής και διευθυντής των ανασκαφών στο Ακρωτήρι Θήρας, Χρήστος Ντούμας.

Όπως είπε, τεράστιες ποσότητες της τέφρας που εκτοξεύτηκαν κινήθηκαν -σύμφωνα με τους ειδικούς- ανατολικά, αφήνοντας την Κρήτη έξω από την ακτίνα διασποράς τους ενώ οι καταστροφές που εντοπίζονται στα αρχαιολογικά στρώματα είναι μεταγενέστερες της ηφαιστειακής έκρηξης.

skai.gr

Ανακαλύφθηκε σκελετός ανθρωποειδούς 4,4 εκατ. ετών

επΤον παλαιότερο και σχεδόν πλήρη σκελετό ανθρωποειδούς ανακάλυψαν οι επιστήμονες. Πρόκειται για ένα θηλυκό πλάσμα, ηλικίας 4,4 εκατομμυρίων ετών, που ονομάστηκε "Άρδι" και έρχεται πλέον να υποσκελίσει στη δεύτερη θέση την πασίγνωστη "Λούσι", ηλικίας 3,2 εκατ. ετών, και να πάρει την θέση της τελευταίας ως το "απολίθωμα του αιώνα".

Η ανακάλυψη, που έγινε στην Αιθιοπία, στην έρημο Αφάρ, 230 χλμ. βορειοανατολικά της πρωτεύουσας

Αντίς Αμπέμπα, έχει μεγάλη σημασία, επειδή, δείχνει, μεταξύ άλλων, ότι οι άνθρωποι δεν εξελίχτηκαν

από αρχαίους χιμπατζήδες όπως πιστευόταν από την εποχή του Δαρβίνου.

Αντίθετα, οι πρόγονοι του ανθρώπου φαίνεται πως ακολούθησαν μια ξεχωριστή εξελικτική γραμμή,

διαχωριζόμενοι από τον τελευταίο κοινό πρόγονο, τον οποίο μοιράζονταν πριν εκατομμύρια χρόνια τόσο

οι πρώτοι ανθρωπίδες (ανθρωποειδείς), όσο και οι εξαφανισμένοι σήμερα πρόγονοι των μεγάλων πιθήκων.

Τα νέα απολιθώματα του Αρδιπίθηκου (Ardipithecus ramidus), η οποία για συντομία βαφτίστηκε "Άρδι",

προσφέρουν την πρώτη ουσιαστική εικόνα για τη βιολογία εκείνου του προανθρώπινου είδους,

που είχε ύψος 1,20 εκατοστά και ζύγιζε περίπου 50 κιλά, περπατούσε όμως όρθιο στα δύο πόδια

του όπως οι σύγχρονοι άνθρωποι και όχι

σκυφτό με τη βοήθεια των χεριών του, όπως οι σημερινοί χιμπατζήδες.

Παράλληλα, διέθετε ένα μεγάλο δάχτυλο στο πόδι, με το οποίο μπορούσε να πιαστεί από ένα δέντρο για να φάει καρπούς και να ξεφύγει από τα αρπακτικά, όπως κάνουν οι πίθηκοι, ενώ λόγω αυτής της δομής

του πέλματός του δεν θα μπορούσε να τρέξει μεγάλες αποστάσεις και θα προτιμούσε ως σπίτι

μάλλον τα κλαδιά των δέντρων.

Ανακαλύφθηκε δεινόσαυρος με τέσσερα φτερά

Μέχρι τώρα ο αρχαιοπτέρυξ θεωρείτο ως ο πρόγονος των σύγχρονων πτηνών

προηγούμενο1 από 1επόμενο

---

Έναν ολόκληρο απολιθωμένο μικρό δεινόσαυρο ηλικίας περίπου 155 εκατομμυρίων ετών ανακάλυψαν παλαιοντολόγοι στη βορειο-ανατολική Κίνα. Το απολίθωμα ανήκει στην τάξη των θηριόποδων και ήταν καλυμμένο με πούπουλα, ενώ είχε τέσσερα φτερά αντί για δύο, κάτι κάνει τους παλαιοντολόγους να πιστεύουν ότι πρόκειται για πρόγονο των σύγχρονων πτηνών.

Επιπλέον, το είδος αυτό του δεινόσαυρου είναι παλαιότερο από τον αρχαιοπτέρυγο, που μέχρι σήμερα θεωρείτο ως ο πρόγονος των πτηνών, παρότι διέθετε πολλά χαρακτηριστικά ερπετού.

Μέχρι σήμερα η απουσία φτερώματος στους δεινόσαυρους που ήταν παλαιότεροι του αρχαιοπτέρυγου αποτελούσε το "χαμένο κρίκο" στην εξελικτική αλυσίδα.

Τον περασμένο Ιούνιο οι παλαιοντολόγοι είχαν ανακοινώσει ότι ανακάλυψαν άλλον ένα δεινόσαυρος, το Λιμόσαυρο, ηλικίας 155 εκατομμυρίων ετών, που ενδέχεται να είναι και αυτός πρόγονος των πουλιών, αφού είχε αναπτύξει δάχτυλα παρόμοια με των πτηνών.

Αρχαιολογικό θησαυρό ανακάλυψε σε αγρό Αγγλος άνεργο με ανιχνευτή μετάλλων!

Associated Press

Ορισμένα από τα αντικείμενα που ανακάλυψε ο Τέρι Χέρμπερτ

Ανεργος Βρετανός έφερε στο φως, χάρη στον ανιχνευτή μετάλλων του, τον σημαντικότερο αγγλοσαξονικό αρχαιολογικό θησαυρό που έχει ανακαλυφθεί ποτέ, με περισσότερα από 1.500 αντικείμενα που περιέχουν πολλά κιλά χρυσού και αργύρου. Ο θησαυρός ήταν θαμμένος σε έναν αγρό στην Αγγλία. Ο 55χρονος Τέρι Χέρμπερτ ανακάλυψε τον Ιούλιο σε αγρό του Στάφορντσαϊρ τον θησαυρό, που χρονολογείται από τον 7ο αιώνα, ενώ εξερευνούσε τον αγρό ενός φίλου με τον ανιχνευτή του, ένα πάθος που έχει εδώ και 18 χρόνια. «Οι φίλοι μου της λέσχης (των ανιχνευτών) λένε ότι περίμεναν πως θα συνέβαινε» δήλωσε. Η ανακάλυψή του, η σημασία της οποίας συγκρίνεται με την ανακάλυψη του τάφου του φαραώ Τουταγχαμόν, περιέχει διάφορα πολεμικά αντικείμενα, μεταξύ των οποίων τουλάχιστον 84 λαβές σπαθιών και 71 ασπίδες, οι περισσότερες με περίτεχνες διακοσμήσεις. Ο θησαυρός περιέχει περίπου πέντε κιλά χρυσού, 2,5 κιλά αργύρου και μεγάλη ποσότητα πολύτιμων λίθων. Η εκτίμηση της αξίας του μπορεί να απαιτήσει ένα χρόνο. Τα εύρετρα θα μοιραστούν ο Χέρμπερτ, ο οποίος σκοπεύει να αγοράσει ένα σπίτι, και ο ιδιοκτήτης του αγρού. Μια επιλογή από τα αντικείμενα αυτά θα εκτεθεί από την Παρασκευή και ως τις 13 Οκτωβρίου στο μουσείο του Μπέρμιγχαμ. «Η ποσότητα του χρυσού είναι εντυπωσιακή, αλλά πιο σημαντικό είναι ότι η δουλειά των τεχνιτών είναι τέλεια. Είναι ό,τι καλύτερο μπορούσαν να κάνουν οι αγγλοσάξονες σιδηρουργοί, και ήταν καλοί» εξήγησε ο Κέβιν Λίχι, ειδικός στον τομέα. «Είναι σαφές ότι ο θησαυρός ανήκε στην πολύ υψηλή αριστοκρατία ή στην αγγλοσαξονική βασιλεία. Ανήκε στην ελίτ» προσέθεσε.

Αρχαιολογική ανακάλυψη μινωικού πλοίου στο νησί Ψείρα

Πενήντα αρχαίους αμφορείς και άλλα αγγεία εντόπισαν και ανέσυραν από τον βυθό οι αρχαιολόγοι από «θαμμένο» μινωικό ναυάγιο μεταξύ των νησιών Κρήτης και «Ψείρα» απέναντι από τη Σητεία.

Η νέα ανακάλυψη έγινε πριν από λίγες ημέρες στη διάρκεια των εργασιών της 5ης ανασκαφικής περιόδου που πραγματοποίησε στην περιοχή η επικεφαλής των υποβρύχιων ανασκαφών κ. Ελπίδα Χατζηδάκη, αρχαιολόγος της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων με την ομάδα της. Μάλιστα ευρήματα της νέας ανακάλυψης, ένας κοίλος αμφορέας και άλλα αγγεία ανασύρθηκαν παρουσία του φακού του «Εθνους της Κυριακής», που βρέθηκε στην περιοχή και «κατέγραψε» τμήμα των ερευνών, ευρήματα ατόφια 4.000 ετών, πρόσωπα με εκφράσεις και συναισθήματα για τη νέα επιτυχία.

Την ύπαρξη μινωικού ναυαγίου είχε εκφράσει με βεβαιότητα η κ. Χατζηδάκη από το 2003 που ερεύνησε την περιοχή, ενώ από τότε μέχρι σήμερα έχουν ανασυρθεί περισσότεροι από 120 αμφορείς, αγγεία και άλλα αντικείμενα. Στόχος της ίδιας, όπως αποκαλύπτει στο «Εθνος της Κυριακής» είναι να βρεθούν και άλλα αγγεία, το σύνολο αν είναι δυνατόν του φορτίου, αλλά και το σκαρί του ναυαγίου.

Το βύθισε θαλασσοταραχή
Το ναυάγιο στο νησάκι «Ψείρα» αποτελεί μοναδική αρχαιολογική ανακάλυψη, αφού είναι το πρώτο μινωικό που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, ενώ τα ευρήματα συγκαταλέγονται στη Μεσομινωική Περίοδο 1800 π.Χ. - 1700 π.Χ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν συλλεγεί αλλά και τη διάταξη των αγγείων που βρέθηκαν στον βυθό, εκτιμάται ότι το μινωικό εμπορικό πλοίο ανατράπηκε λόγω θαλασσοταραχής, με αποτέλεσμα οι αμφορείς με εμπορεύματα να βρεθούν στον βυθό.

Ωστόσο εκείνο που πιθανολογείται για την τύχη του σκαριού του πλοίου είναι ότι λόγω των ισχυρών ρευμάτων που επικρατούν στην περιοχή παρασύρθηκε κατά πάσα πιθανότητα από το σημείο όπου βρέθηκαν οι αμφορείς.

Υπάρχουν μάλιστα αμμοθύλακοι στους οποίους πιθανολογείται ότι μπορεί να βρεθούν υπολείμματα του σκελετού «είναι ιδιαιτέρως σημαντικό το γεγονός να βρεθεί το σκαρί του πλοίου», λέει η κ. Χατζηδάκη προσθέτοντας ότι στα επόμενα τρία χρόνια, μέχρι να ολοκληρωθεί η ανασκαφή, θα έρθει στο φως πλούσιος αριθμός ευρημάτων, που θα δώσει σημαντικές πληροφορίες για τις δραστηριότητες των Μινωιτών 4.000 χρόνια πριν στη ναυσιπλοϊα, το εμπόριο, τις τέχνες και την παραγωγή αγροτικών προϊόντων αλλά και για τις σχέσεις τους με τους λαούς της Ανατ. Μεσογείου που κυριαρχούσαν για 2.000 χρόνια».

Το νησάκι «Ψείρα» τη Μινωική περίοδο εκτιμάται ότι ήταν ένα εμπορικό «διαμετακομιστικό» κέντρο με αποθήκες αγροτικών και άλλων προϊόντων. Τα ευρήματα στο τέλος κάθε ανασκαφικής περιόδου παραδίδονται - όπως λέει η κ. Χατζηδάκη - στο μουσείο Σητείας για αφαλατισμό και συντήρηση, ενώ παράλληλα γίνεται έρευνα για το περιεχόμενό τους.

Οι φορείς της Σητείας εκφράζουν την ικανοποίησή τους για την επιτυχία των ανασκαφών υπό την κ. Χατζηδάκη και προσδοκούν στην αποκάλυψη του μυστηρίου και όλων των μυστικών που κρύβει ακόμα το ναυάγιο.

Παράλληλα εκφράζουν τη δυσφορία τους για την παντελή απουσία του κράτους για οικονομική υποστήριξη των ανασκαφών, επισημαίνοντας ότι εξ ολοκλήρου ή ανασκαφή χρηματοδοτείται από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Αιγαιακής Προϊστορίας.

Ελπίζουν να βρουν και το σκαρί του πλοίου
Το πλοίο, εξηγεί η κ. Χατζηδάκη, βυθίστηκε πριν από 3.800 χρόνια, αποτελεί μοναδικό εύρημα παγκοσμίως όχι μόνο για το πολυπληθές φορτίο του, αλλά διότι εάν εντοπιστεί έστω και τμήμα του ξύλινου σκαριού, θα αποτελέσει σταθμό στην ιστορία της αρχαίας ναυπηγικής.

Τα φετινά ευρήματα ανήκουν σε αγγεία καθημερινής χρήσης που μετέφερε το πλοίο, όπως αμφορείς οίνου, πίθους, οινοχόες, κύπελλα, μαγειρικά σκεύη, λίθινα και μολύβδινα αλιευτικά εργαλεία, οψιανό, καθώς και πινάκια που χρησιμοποιούνταν για τη διατήρηση ζεστού κάρβουνου.

Πιθανό τσουνάμι
Η κ. Χατζηδάκη, αναφερόμενη στα χαρακτηριστικά αλλά και στα «μυστικά» του ναυαγίου, λέει στο ΕτΚ: «Ο μεγάλος αριθμός των ευρημάτων, που ανέρχεται στα 122 μέχρι σήμερα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μεγαλύτερο πλοιάριο από εκείνο που αρχικά είχε θεωρηθεί. Εν τούτοις υπάρχει εκδοχή να ήταν δύο πλοία τα οποία συγκρούστηκαν σε κάποια θαλασσοταραχή ή βυθίστηκαν από τσουνάμι, που προήλθε από τον σεισμό της Μεσομινωικής Περιόδου, σύμφωνα με τις απόψεις του καθηγητή του Πανεπιστημίου της Χαβάης Floyd ΜcCoy».