David Graeber : Είσαι αναρχικός-η; Η απάντηση μπορεί να σε εκπλήξει

Η μετάφραση που έχω κάνει είναι χωρίς επιμέλεια, οπότε όπως πάντα να συγχωρέσετε την όποια χοντράδα. Ο  Ντέιβιντ Γκράεμπερ είναι ένας από τους πλέον γνωστούς ανθρωπολόγους της γενιάς του, και για τη πρωτογενή έρευνα που έκανε στο νησί της Μαγαδασκάρης αλλά και για την πολιτική του δράση ως αναρχικός στο κίνημα κατά της Παγκοσμιοποίησης της τελευταίας δεκαετίας. Δίδασκε στο πανεπιστήμιο του Γέηλ από όπου και εκδιώχθηκε λόγω της πολιτικής του δράσης. Τώρα διδάσκει στο πανεπιστήμιο Γκόλντσμιθς του Λονδίνου. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του:“Αποσπάσματα μιας αναρχικής ανθρωπολογίας”και “Κίνημα , Βία , Τέχνη και Επανάσταση” ,  από τις ελευθεριακές εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες, ενώ ετοιμάζονται το “Τέλος των Πρωτοποριών” και το “Το Χρέος : Τα πρώτα 5.000 χρόνια” το οποίο είναι και το τελευταίο του βιβλίο, το οποίο είναι απλά εκπληκτικό. Μπορείτε να δείτε τη συνέντευξη του Ντέιβιντ Γκράεμπερ από το 2010, όταν ήρθε στην Ελλάδα : ΕΔΩ

Είσαι αναρχικός-η ; Η απάντηση μπορεί να σε εκπλήξει

Του David Greaber

Πιθανώς να έχεις ήδη ακούσει ένα-δυο πράγματα για τους αναρχικούς και τι υποτίθεται ότι πιστεύουν. Το πιθανότερο είναι πως ότι έχεις ακούσει είναι ανοησίες. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι αναρχικοί είναι υποστηρικτές της βίας, του χάους και της καταστροφής ή ότι είναι τρελαμένοι μηδενιστές που απλά θέλουν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα. Στη πραγματικότητα τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Οι αναρχικοί είναι απλά άνθρωποι που πιστεύουν ότι τα ανθρώπινα όντα είναι ικανά να συμπεριφέρονται με εύλογο τρόπο χωρίς να τους το επιβάλουν. Είναι μια πολύ απλή σκέψη. Μα είναι μια που οι πλούσιοι και δυνατοί έβρισκαν πάντοτε πολύ επικίνδυνη.

Στην πιο απλή μορφή τους τα αναρχικά πιστεύω καταλήγουν σε δύο βασικές υποθέσεις. Η πρώτη είναι ότι τα ανθρώπινα όντα είναι, υπό κανονικές συνθήκες, όσο λογικά και αξιοπρεπή τους επιτρέπεται να είναι και μπορούν να οργανώνουν τον εαυτό τους αλλά και τις κοινότητες τους, χωρίς να χρειάζεται να τους πουν το πως. Η δεύτερη είναι ότι η εξουσία διαφθείρει. Περισσότερο απ΄όλα, ο αναρχισμός σημαίνει απλά να έχεις το κουράγιο να παίρνεις τις αρχές της κοινής ευπρέπειας, με τις οποίες όλοι ζούμε, και να τις ακολουθείς μέσα από τα λογικά συμπεράσματα τους. Όσο παράξενο και αν φαίνεται, στα πιο σημαντικά πράγματα είσαι ήδη αναρχικός-ή, απλά δεν το συνειδητοποιείς.

Ας αρχίσουμε παίρνοντας μερικά παραδείγματα από την καθημερινή ζωή.

• Αν υπάρχει μια γραμμή για να ανέβεις σε ένα λεωφορείο με πολύ κόσμο, περιμένεις τη σειρά σου και αποφεύγεις να ανοίξεις δρόμο με τον αγκώνα σου, ακόμα και όταν δεν υπάρχει τριγύρω αστυνομία;

Αν απάντησες “ναι”, τότε είσαι συνηθισμένος να συμπεριφέρεσαι σαν αναρχικός-η!

Η πιο βασική αναρχική ιδέα είναι η αυτο-οργάνωση: η υπόθεση ότι τα ανθρώπινα όντα δεν χρειάζονται να απειλούνται με διώξεις για να είναι ικανά να φτάσουν σε λογική κατανόηση το ένα με το άλλο ή να συμπεριφερθούν μεταξύ τους με αξιοπρέπεια και σεβασμό.

Όλοι πιστεύουν ότι είναι ικανοί να συμπεριφέρονται εύλογα από μόνοι τους. Αν σκέφτονται ότι οι νόμοι και η αστυνομία είναι απαραίτητα, είναι γιατί νομίζουν ότι όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο.

Αλλά αν το καλοσκεφτείς, ακριβώς έτσι δεν σκέφτονται και όλοι αυτοί οι άνθρωποι για εσένα; Οι αναρχικοί υποστηρίζουν πως όλη η αντικοινωνική συμπεριφορά- που μας κάνει να νομίζουμε ότι είναι απαραίτητο να έχουμε στρατούς, αστυνομία, φυλακές και κυβερνήσεις να ελέγχουν τη ζωή μας- στη πραγματικότητα βασίζεται  στις συστημικές ανισότητες και την αδικία που οι στρατοί, η αστυνομία, οι φυλακές και οι κυβερνήσεις κάνουν δυνατές. Όλα είναι ένας φαύλος κύκλος. Αν οι άνθρωποι συνηθίζουν στο να τους συμπεριφέρονται σαν η γνώμη τους να μην έχει σημασία, πολύ πιθανώς να θυμώσουν,να γίνουν κυνικοί, ακόμα και βίαιοι – που φυσικά κάνει ευκολότερο για αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία να λένε πως η γνώμη τους δεν μετράει. Μόλις καταλάβουν ότι οι γνώμες τους πραγματικά έχουν την ίδια σημασία σαν και όλων των υπολοίπων, έχουν την τάση να γίνονται αξιοθαύμαστα κατανοητικοί. Εν συντομία: Οι αναρχικοί πιστεύουν ότι είναι η ίδια η εξουσία και τα αποτελέσματα της, που κάνουν τους ανθρώπους ανόητους και ανεύθυνους.

• Είσαι μέλος μιας λέσχης ή αθλητικής ομάδας, μιας οποιασδήποτε συλλογικότητας όπου οι αποφάσεις δεν επιβάλλονται από έναν αρχηγό αλλά παίρνονται στη βάση της γενικής συναίνεσης;

Αν η απάντηση σου είναι “ναι”, τότε ανήκεις σε έναν οργανισμό που λειτουργεί με αναρχικές αρχές! Μια άλλη αναρχική αρχή είναι η εθελοντική ένωση. Πρόκειται απλά για την εφαρμογή δημοκρατικών αρχών στη καθημερινή ζωή. Η μόνη διαφορά   είναι ότι οι αναρχικοί πιστεύουν πως θα πρέπει να είναι δυνατό να υπάρχει μια κοινωνία, στην οποία τα πάντα θα οργανώνονται σύμφωνα με αυτό το πλαίσιο -όλες οι ομάδες βασισμένες στην ελεύθερη συναίνεση των μελών τους- και για αυτό, όλες οι “από τα πάνω προς τα κάτω” δομές στρατιωτικού τύπου όπως οι στρατοί, οι γραφειοκρατίες ή οι μεγάλες εταιρίες, που βασίζονται σε ιεραρχίες, δεν θα είναι πλέον απαραίτητες. Ίσως δεν πιστεύεις ότι αυτό θα είναι δυνατό. Ίσως και να το πιστεύεις. Όμως, κάθε φορά που φτάνεις σε συμφωνία μέσω της συναίνεσης, παρά μέσω των απειλών, κάθε φορά που έρχεσαι σε μια εθελοντική ρύθμιση με ένα άλλο πρόσωπο, φτάνεις στην κατανόηση ή φτάνεις σε συμβιβασμό παίρνοντας υπόψιν την κατάσταση του άλλου προσώπου εν προκειμένω ή τις ανάγκες του, είσαι αναρχικός -ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις.

Ο αναρχισμός είναι απλά ο τρόπος που οι άνθρωποι δρουν όταν είναι ελεύθεροι να πράξουν όπως επιλέξουν, και όταν έχουν να κάνουν με άλλους που είναι εξίσου ελεύθεροι -και για αυτό έχουν συνείδηση της ευθύνης ,που αυτό συνεπάγεται, απέναντι στους άλλους. Αυτό οδηγεί σε ένα άλλο κρίσιμο σημείο: Ενώ οι άνθρωποι μπορούν να είναι λογικοί και διακριτικοί όταν έχουν να κάνουν με ίσους, η ανθρώπινη φύση είναι τέτοια που δεν γίνεται να τους εμπιστευτούμε όταν τους δίνεται η εξουσία πάνω σε άλλους. Δώσε σε κάποιον τέτοια εξουσία. Αναπόφευκτα σχεδόν, θα τη καταχραστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

• Πιστεύεις ότι οι περισσότεροι πολιτικοί είναι εγωιστές, επηρμένα γουρούνια που δεν τους νοιάζει πραγματικά για το δημόσιο συμφέρον; Πιστεύεις ότι ζούμε σε ένα οικονομικό σύστημα που είναι ηλίθιο και άδικο;

Αν απάντησες “ναι”, τότε προσυπογράφεις την αναρχική κριτική στη κοινωνία του σήμερα -τουλάχιστον στο ευρύτερο πλαίσιο της. Οι αναρχικοί πιστεύουν ότι η εξουσία διαφθείρει, και ότι αυτοί που περνούν όλη τους τη ζωή αναζητώντας την εξουσία είναι οι τελευταίοι που θα πρέπει να την έχουν. Οι αναρχικοί πιστεύουν ότι το παρόν οικονομικό σύστημα, είναι ποιο πιθανό να ανταμείψει τους ανθρώπους για την εγωιστική και αδίστακτη συμπεριφορά τους, παρά για την αξιοπρέπεια και την τρυφερότητα τους ως ανθρώπινα όντα. Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται έτσι. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται πως μπορεί να γίνει κάτι για αυτό, ή τέλος πάντων -και αυτό είναι κάτι στο οποίο οι πιστοί υπηρέτες των δυνατών είναι σχεδόν σίγουρο ότι επιμένουν- οτιδήποτε που δεν θα καταλήξει να κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα.

Αλλά τι γίνεται αν αυτό δεν είναι αλήθεια;

Και υπάρχει πραγματικά οποιοσδήποτε λόγος να το πιστεύεις αυτό; Στην πραγματικότητα, όταν τις περνάς από τέστ, οι περισσότερες προβλέψεις για το τι θα συμβεί χωρίς κυβερνήσεις ή καπιταλισμό αποδεικνύονται εξολοκλήρου αναληθείς. Για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι ζούσαν χωρίς κυβερνήσεις. Σε πολλά μέρη του κόσμου οι άνθρωποι ζουν έξω από τον έλεγχο των κυβερνήσεων, σήμερα. Βέβαια, σε μια πολύπλοκη, αστική, τεχνολογική κοινωνία όλο αυτό θα ήταν πιο περίπλοκο: αλλά η τεχνολογία μπορεί επίσης να διευκολύνει την επίλυση όλων αυτών των προβλημάτων. Για την ακρίβεια, δεν έχουμε ξεκινήσει καν να σκεφτόμαστε πως θα ήταν οι ζωές μας αν η τεχνολογία ανταποκρίνονταν αληθινά στις ανθρώπινες ανάγκες. Πόσες ώρες θα έπρεπε να δουλεύουμε αλήθεια ώστε να διατηρούμε μια λειτουργική κοινωνία – αν ξεφορτωνόμασταν δηλαδή όλα τα άχρηστα ή καταστροφικά επαγγέλματα όπως διαφημιστές, δικηγόρους, ανθρωποφύλακες, οικονομικούς αναλυτές, ειδικούς δημοσίων σχέσεων, γραφειοκράτες και πολιτικούς, και στρέφαμε τα καλύτερα επιστημονικά μυαλά μακριά από τους διαστημικούς εξοπλισμούς ή τα συστήματα των χρηματαγορών, ώστε να μηχανοποιήσουν τις επικίνδυνες ή ενοχλητικές εργασίες όπως η εξόρυξη μεταλλευμάτων η ο καθαρισμός της τουαλέτας, και να διανείμουν την υπόλοιπη εργασία σε όλους ισότιμα; Πέντε ώρες την ημέρα; Τρεις; Δύο; Κανείς δεν ξέρει γιατί ποτέ κανένας δεν ρωτάει αυτού του είδους τις ερωτήσεις. Για τους αναρχικούς, αυτές είναι οι ερωτήσεις που θα έπρεπε να ρωτάμε.

• Πιστεύεις πραγματικά αυτά που λες στα παιδιά σου (ή έλεγαν σε εσένα οι γονείς σου);

“Δεν έχει σημασία ποιος το ξεκίνησε”. “Δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό”[1]. “Κάνε στους άλλους ότι θα ήθελες να κάνουν και οι άλλοι για εσένα..” “Καθάρισε την ακαταστασία σου”. “Μην είσαι κακός στους ανθρώπους επειδή είναι διαφορετικοί”. Ίσως θα έπρεπε να αποφασίσουμε, αν λέμε ψέμματα στα παιδιά μας όταν τους μιλάμε για το κακό και το καλό ή αν είμαστε πρόθυμοι να πάρουμε στα σοβαρά τις παραινέσεις μας. Διότι, αν ακολουθήσετε αυτές τις ηθικές αρχές μέχρι τα λογικά συμπεράσματα τους, καταλήγετε στον αναρχισμό.

Πάρτε για παράδειγμα την αρχή “δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό”. Αν πραγματικά το έπαιρνες στα σοβαρά, αυτό από μόνο του θα τίναζε στον αέρα ολόκληρη τη βάση για τον πόλεμο και το σύστημα ποινικού δικαίου. Το ίδιο ισχύει για το μοίρασμα: πάντα λέμε στα παιδιά ότι πρέπει να μάθουν να μοιράζονται, να αλληλοκατανοούν τις ανάγκες τους, να βοηθούν το ένα το άλλο. Μετά βγαίνουμε έξω στον πραγματικό κόσμο όπου υποθέτουμε ότι όλοι είναι εκ του φυσικού τους εγωιστές και ανταγωνιστικοί. Αλλά όπως θα σημείωνε ένα αναρχικός: στη πραγματικότητα, ότι λέμε στα παιδιά μας είναι σωστό. Σχεδόν οποιοδήποτε μεγάλο επίτευγμα που άξιζε το κόπο στην ανθρώπινη ιστορία, κάθε ανακάλυψη ή κατόρθωμα που βελτίωσε τις ζωές μας, βασίστηκε στην συνεργασία και την αλληλοβοήθεια. Ακόμα και τώρα, οι περισσότεροι από εμάς ξοδεύουμε περισσότερα για τις οικογένειες και τους φίλους μας παρά για τους εαυτούς μας. Ενώ, πιθανόν, πάντα θα υπάρχουν ανταγωνιστικοί άνθρωποι στο κόσμο, δεν υπάρχει κανένας λόγος γιατί η κοινωνία πρέπει να βασίζεται στην ενθάρρυνση τέτοιων συμπεριφορών, πόσο μάλλον κάνοντας τους ανθρώπους να ανταγωνίζονται για τις βασικές ανάγκες της ζωής. Αυτό υπηρετεί μόνο τα συμφέροντα των ανθρώπων στην εξουσία, που μας θέλουν να ζούμε μέσα στο φόβο τους ενός για τον άλλο. Γι’ αυτό οι αναρχικοί καλούν για μια κοινωνία βασισμένη όχι μόνο στην ελεύθερη ένωση αλλά και στην αλληλοβοήθεια. Είναι γεγονός ότι τα περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν πιστεύοντας στην αναρχική ηθική και σταδιακά έχουν να κατανοήσουν ότι ο κόσμος των ενηλίκων δεν λειτουργεί με αυτό το τρόπο. Για αυτό και τόσα πολλά γίνονται επαναστατικά ή αποξενωμένα, ακόμα και αυτοκτονικά ως έφηβοι, και τελικά, παραιτημένα ως ενήλικες. Η μόνη τους παρηγοριά, συχνά, είναι η δυνατότητα να μεγαλώσουν οι ίδιοι παιδιά και να υποκρίνονται ότι ο κόσμος είναι δίκαιος. Αν όμως μπορούσαμε να ξεκινήσουμε πραγματικά να χτίζουμε ένα κόσμο που, έστω στο ελάχιστο, θα ήταν βασισμένος σε δίκαιες αρχές;

Δεν θα ήταν αυτό το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να δώσει κανείς στα παιδιά του;

• Πιστεύεις ότι τα ανθρώπινα όντα είναι θεμελιωδώς διεφθαρμένα και κακά, ή ότι συγκεκριμένα ήδη ανθρώπων (γυναίκες, άνθρωποι διαφορετικού χρώματος, λαϊκοί άνθρωποι που δεν είναι πλούσιοι ή δεν έχουν ανώτερη εκπαίδευση) είναι υποδεέστερα δείγματα, προορισμένα να κυβερνώνται από ανώτερους από αυτούς ;

Αν απάντησες “ναι”, ε λοιπόν, δεν είσαι τελικά αναρχικός. Αλλά αν απάντησες “όχι”, τότε, κατά πάσα πιθανότητα προσυπογράφεις το ενενήντα τις εκατό των αναρχικών αρχών, και πιθανόν, σε μεγάλο βαθμό να ζεις τη ζωή σου σύμφωνα με αυτές.

Κάθε φορά που συμπεριφέρεσαι σε έναν άλλο άνθρωπο με κατανόηση και σεβασμό, είσαι αναρχικός. Κάθε φορά που επιλύεις τις διαφορές σου με άλλους με το να έρχεσαι σε έναν λογικό συμβιβασμό, ακούγοντας τι έχει να πει ο καθένας παρά να αφήνεις ένα άτομο να αποφασίζει για όλους τους άλλους, είσαι αναρχικός.Κάθε φορά που έχεις την ευκαιρία να επιβάλεις με τη δύναμη σε κάποιον να κάνει κάτι, αλλά αποφασίζεις να απευθύνεσαι στη λογική του, είσαι αναρχικός. Το ίδιο ισχύει κάθε φορά που μοιράζεσαι κάτι με έναν φίλο, η αποφασίζεις ποιος θα πλύνει τα πιάτα, η κάνεις οτιδήποτε και έχεις τη προσοχή σου στραμμένη στη δικαιοσύνη.

Τώρα, μπορεί να διαφωνήσεις  με όλα αυτά ότι είναι ωραία και καλά ως ένα τρόπος για μικρές ομάδες ανθρώπων να συνεννοηθούν μεταξύ τους, αλλά η διαχείριση μιας πόλης ή μιας χώρας, είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Και φυσικά υπάρχει κάτι σε αυτό. Ακόμα και αν αποκεντροποιήσεις τη κοινωνία και βάλεις όσο περισσότερη δύναμη είναι δυνατή στα χέρια μικρών κοινοτήτων, θα υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα που θα χρειάζονται συντονισμό, από τη λειτουργία των σιδηροδρόμων μέχρι τις αποφάσεις για το ποια κατεύθυνση θα πρέπει να πάρει η ιατρική έρευνα. Αλλά μόνο και μόνο επειδή κάτι είναι περίπλοκο δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τρόπος να το κάνεις δημοκρατικά. Απλά θα είναι περίπλοκο. Για την ακρίβεια, οι αναρχικοί έχουν ένα σωρό διαφορετικές ιδέες και οράματα για την αυτο-διεύθυνση μιας περίπλοκης κοινωνίας. Το να τα εξηγήσω θα έπαιρνε πολύ περισσότερο από το μέγεθος και τις προθέσεις ενός μικρού εισαγωγικού κειμένου σαν και αυτό. Αρκεί να πούμε, πρώτα απ’ όλα, ότι πολλοί άνθρωποι έχουν ξοδέψει πολύ χρόνο επινοώντας μοντέλα για το πως θα δούλευε μια πραγματικά δημοκρατική και υγιής κοινωνία. Βεβαίως, κανένας αναρχικός δεν ισχυρίζεται ότι έχει το τέλειο σχέδιο. Το τελευταίο πράγμα που θέλουμε είναι να επιβάλουμε προκατασκευασμένα μοντέλα στη κοινωνία ούτως ή άλλως. Η αλήθεια είναι ότι πιθανότατα δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε τα μισά από τα προβλήματα που θα προκύψουν στη προσπάθεια μας να δημιουργήσουμε μια δημοκρατική κοινωνία. Ακόμα και έτσι, είμαστε πεπεισμένοι ότι -με την ανθρώπινη επινοητικότητα να είναι αυτό που είναι- τέτοια προβλήματα μπορούν πάντα να λυθούν,  όσο γίνεται σύμφωνα με το πνεύμα των βασικών αρχών μας, οι οποίες σε τελική ανάλυση είναι οι αρχές της θεμελιώδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Αναδημοσίευση από: http://parallhlografos.wordpress.com/

Η ΑΡΕΤΗ και Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ

«Αρετή είναι η ηθική ανωτερότητα, η υπεροχή». Σήμερα όμως, η σημασία τόσο της λέξεως «αρετή», όσο και του ονόματος «αγαθός», το οποίο σχετίζεται με την ιδιότητά της, έχουν διαστρεβλωθεί, παίρνοντας μία τελείως διαφορετική τροχιά από την πραγματικότητα. Για να καταλάβουμε καλύτερα την σημασία που έδιναν οι αρχαίοι μας πρόγονοι στην λέξη «αρετή», ας παρακολουθήσουμε τι λένε γι’ αυτήν τα λεξικά τους. Το «Etymologicum Magnum» τονίζει μεταξύ των άλλων: «Λέγεται δε και η κατά πόλεμον δύναμις, παρά τον Άρην, τον πόλεμον. Λέγεται δε αρετή και η εν παντί πράγματι υπεροχή· παρά το αιρώ, το προαιρούμαι. Σημαίνει την κατά πόλεμον ανδρείαν… Σημαίνει και την ψυχικήν αρετήν.» Αν προσέξουμε δε με μεγαλύτερη προσοχή τα λεξικά, θα διαπιστώσουμε ότι εκτός των άλλων ετυμολογιών, η λέξη «αρετή», δηλώνει και την ιδιότητα του Άρεως. Την μαχητικότητα. Την ανδρεία. Και πράγματι πρέπει ο άνθρωπος να μάχεται για να κατακτήσει οτιδήποτε. Να μάχεται για να έχει καλές επιδόσεις. Να μάχεται για να βελτιώσει τον χαρακτήρα του. Να μάχεται για να είναι πιο δυνατός. Να μάχεται για να γίνει πιο ωφέλιμος στους συνανθρώπους του. Αυτές τις τέσσερις ιδιότητες τις συγκεντρώνουν τα τέσσερα παραθετικά του επιθέτου «αγαθός» (αμείνων, άριστος – βελτίων, βέλτιστος – κρείττων, κράτιστος – λώων, λώστος ), το οποίο από τον τύπο ήδη «αρείων (αμείνων)», «άριστος», σχετίζεται με την αρετή. Διαπιστώνουμε λοιπόν από την μελέτη των επεξηγήσεων που δίνουν τα λεξικά ότι για τους αρχαίους πατέρες μας, η λέξη είχε διάφορες σημασίες: Σήμαινε την γενναιότητα, την ψυχική αρετή, την μαχητικότητα αλλά και την υπεροχή. Ήταν αυτή που επιθυμούσαν και επεδίωκαν οι πάντες. Το «ταν η επί τας», για παράδειγμα, ήταν η αυτονόητη απαίτηση της πολεμικής αρετής του γιου της, από την Λάκαινα Μάνα, η οποία απαιτούσε θάρρος στην αντιμετώπιση του κινδύνου, τόλμη στην διεκδίκηση της νίκης και αποτέλεσμα στον αγώνα. Θα κατανοήσουμε όμως καλύτερα την ιδιαίτερη αυτή σημασία από την εξήγηση ενός ιδιαιτέρως χαρακτηριστικού παραδείγματος!

Ο Λεωνίδας, όταν ο Ξέρξης του ζήτησε να παραδώση τα όπλα, του απήντησε το περίφημο «μολών λαβέ»! Το γεγονός ότι δεν γνωρίζουν πολλοί την ιδιαίτερη σημασία των λέξεων αυτών της Eλληνικής, οδήγησε τους «μεταφραστές» να το αποδώσουν ως «έλα να τα πάρεις»! Οι ξένες μάλιστα πολεμικές ταινίες της μάχης των Θερμοπυλών το αποδίδουν ως «come and get them»!

Όμως ο Λεωνίδας ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΑΥΤΟ. Διότι ήταν Λάκων και διότι εννοούσε το Λακωνικό αυτονόητο. Αν εννοούσε αυτό, που λένε ελαφρά τη καρδία οι μη σχετικοί με την γλώσσα, τότε θα έλεγε «ελθών λαβέ» και όχι «μολών λαβέ». Και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Το ρήμα «μολώσκω», που τρέπεται σε «βλώσκω», έχει αόριστο «έμολον»και την μετοχή αορίστου «μολών». Γνωρίζουμε βεβαίως ότι στην Aρχαία Eλληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα. Για να δηλωθεί το ρήμα «έρχομαι» ή «πηγαίνω» υπάρχουν δεκάδες τύποι, εκ των οποίων ο καθένας είχε μία ειδοποιό νοηματική διαφορά από τον άλλο και δήλωνε κάτι λίγο διαφορετικό.

Έτσι το ρήμα «βλώσκω» σημαίνει έρχομαι κάπου, πηγαίνω κάπου, αφού όμως πρώτα βρίσκω τα ψυχικά αποθέματα, το θάρρος ψυχής. Όταν λοιπόν ο Λεωνίδας απάντησε στην απαίτηση του Ξέρξη «μολών λαβέ», δεν εννοούσε «έλα να τα πάρεις» αλλά «βρες πρώτα το θάρρος και έλα να τα πάρεις»,

«ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ, ΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙΣ»!

Η μετοχή βεβαίως είναι υποθετική και η φράση αποδίδει υποθετικό λόγο. Όμως το μήνυμα ήταν σαφές. «Αν σου κοτάει, έλα». Και φυσικά αυτή η επίδειξη θάρρους ήταν συνέχεια της ατειχίστου πόλεως, η οποία δήλωνε ότι τα τείχη είναι για τους άλλους. Για μας, τους Λάκωνες, «τείχη είναι τα σώματα των στρατιωτών μας»! Η πολεμική αρετή σε όλο της το μεγαλείο!

ΠΗΓΗ : http://greeksurnames.blogspot.com

Έρχεται το τσιπάκι-Ολοκληρώνεται το φακέλωμα-Χάνουμε κάθε ίχνος υποτυπώδους ελευθερίας μας

«Φοροκάρτα», θα χρησιμοποιήσουμε το 2011 για την ηλεκτρονική καταγραφή όλων των οικονομικών συναλλαγών μας σε τράπεζες και καταστήματα, ώστε να μην απαιτείται η έκδοση αποδείξεων για την εφορία. Αυτή είναι όμως μόνο η αρχή καθώς
στο τέλος του επόμενου χρόνου, αναμένεται να τεθεί σε ισχύ η νέα βιομετρική «κάρτα του πολίτη».

Σύμφωνα με την άποψη που επικρατεί σε κυβερνητικούς κύκλους, η «κάρτα του πολίτη», που θα αντικαταστήσει την παλαιά αστυνομική ταυτότητα, θα είναι βιομετρικού τύπου και θα περιλαμβάνει, εκτός του μικροτσίπ, ψηφιακή φωτογραφία του κατόχου της, τουλάχιστον δύο δακτυλικά του αποτυπώματα, την ηλεκτρονική του υπογραφή για συναλλαγές με διάφορες υπηρεσίες και σωρεία άλλων προσωπικών πληροφοριών (ΑΜΚΑ, ΑΦΜ), τα οποία θα τον ταυτοποιούν.

Το περιεχόμενο της νέας κάρτας προκύπτει, λένε κυβερνητικές πηγές, από τον ευρωπαϊκό κανονισμό 444/2009, που υποχρεώνει όλες τις χώρες της Ε.Ε. να καθιερώσουν εντός δύο ετών βιομετρικά στοιχεία στα διαβατήρια και όλα τα ταξιδιωτικά έγγραφά τους. Ηδη στα ελληνικά διαβατήρια έχουν ενσωματωθεί και η ψηφιακή φωτογραφία και τα δακτυλικά αποτυπώματα για όλους τους πολίτες άνω των 12 ετών.

Και οι δύο κάρτες, προκαλούν έντονους προβληματισμούς και αντιδράσεις νομικών αλλά και της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, καθώς έχουν άμεση σχέση με την καθημερινή δραστηριότητα των πολιτών και τις σχέσεις τους με τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.

Ωστόσο, η εφαρμογή των ηλεκτρονικών καρτών δεν αποτελεί ελληνικό «προνόμιο». Σύμφωνα με έρευνα της Κομισιόν, 20 χώρες της Ενωσης εφαρμόζουν ή σχεδιάζουν να εφαρμόσουν στο προσεχές μέλλον παρόμοιου τύπου κάρτες. Με τα σημερινά δεδομένα, πάντως, από τις 27 χώρες-μέλη της Ε.Ε., οι δεκαεπτά επιβάλλουν υποχρεωτική έκδοση ταυτότητας αναγνώρισης αλλά μόλις οκτώ εκδίδουν ηλεκτρονικές κάρτες νέου τύπου.

Από τις οκτώ αυτές χώρες, βιομετρικά δεδομένα (φωτογραφία υψηλής ευκρίνειας και δακτυλικά αποτυπώματα) συμπεριλαμβάνουν υποχρεωτικά στις νέες κάρτες έξι κράτη της Ε.Ε. (Βέλγιο, Ιταλία, Σουηδία, Λιθουανία, Πορτογαλία και Ισπανία). Στη Σουηδία τις νέες ταυτότητες εκδίδει η εφορία. Με τις κάρτες νέου τύπου, όλοι οι υπήκοοι των χωρών τους μπορούν να ταξιδέψουν ελεύθερα εντός της Ε.Ε

Πηγή:http://tvxs.gr/

Να ζεις με λίγα πράγματα

Ο Μπαλού ,ένας από τους πιο γνωστούς αρκούδους της Disney στην παιδική σειρά <<Μόγλης>> ,τραγουδά ένα απλό αλλά ουσιώδες,σοφό τραγούδι.




Κάποιοι στίχοι:


<<Από τα πολλά τα λίγα είναι πιο καλά>>


<<Να ζήσεις με λίγα πράγματα τα απλά της φύσης θαύματα ,σαν έχεις λίγα είναι πιο καλά>>


<<Στο λέω, λίγα πράγματα τα απλά της φύσης θαύματα να ζεις με τα απαραίτητα αγαθά>>

Mr.Freeman:Είμαι αληθινός

Ένα ακόμα βίντεο του κυρίου Freeman ο οποίος μας βάζει διαρκώς σε προβληματισμούς για τη συμπεριφορά μας,την κοινωνία μας,την ύπαρξή μας.







Έχει γίνει η συμπάθεια μου ο κύριος Freeman για αυτό θα δείτε να ανεβάζουμε και άλλα βίντεο.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ( ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ)

Ο γιατρός των φτωχών παιδιών

Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους. Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός, ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί.Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στο Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα. Ο Ελληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών». Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ.
Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Ελληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους.
«Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν» λέει περήφανος μιλώντας στην «Espresso».
Ζει στην Υεμένη, αλλά οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του: «Στην Υεμένη, που είναι η βάση μου, χειρουργώ κάθε μήνα περίπου σαράντα με πενήντα περιστατικά. Οταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμβαση. Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα».
Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε το δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν -όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος- ο πατέρας του, κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη: «Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου μου έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζούνε στη φτώχεια». Τον ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό. Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».
Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Αλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας».
Ερχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ. Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους: «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη. Ενα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Οταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της. Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. 
Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή. Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο. Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι “υπεράνω των δυνάμεών μου”, όμως ποτέ δεν λυγίζω. Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας».
Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή».
Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους. Ομως, ο Αυξέντιος Καλανγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο. Εχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά.
Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και του επιστημονικού έργου του ευτυχώς -όπως λέει- υπάρχουν, κι είναι όλοι οι γιατροί που αποτελούν την ομάδα του: «Είναι όλοι αυτοί που έχουν δεσμευτεί με την ευτυχία της προσφοράς και βρίσκονται στην ομάδα μου. Από εκεί και πέρα σε ό,τι αφορά το επιστημονικό έργο, είναι χρέος και καθήκον μου να το μεταλαμπαδεύσω στις επόμενες γενιές. Σε αυτούς που θα ακολουθήσουν μετά από μένα».
Ο ίδιος πάντως αν δεν ήταν γιατρός, θα ήθελε να γίνει καπετάνιος - όσο κι αν αυτό ακούγεται περίεργο. Ετσι γίνεται όταν έχεις για πατρίδα σου ολόκληρο τον κόσμο κι όταν ο ανθρωπισμός είναι ο «φάρος» που σου δείχνει τη ρότα για να πορευτείς πρόσω ολοταχώς...

Πηγή:http://xeblogarisma.blogspot.com/

Mr.Freeman-Όλοι σας μισείτε ο ένας τον άλλον

Ένα video με σκληρή κριτική για τον εγωισμό που έχουμε και δεν καταπολεμάμε.Επίσης,ασκεί κριτική έμμεσα και σε άλλα θέματα...Όλα αυτά με πολύ χιούμορ και ας είναι η πραγματικότητα κυριολεκτικά τραγική .

ΠΡΟΣΟΧΗ: Το video περιέχει βλασφημίες.

Η ανούσια συνεχής χρήση των ιδιωτικών οχημάτων

Πρόσφατα διάβαζα,σε ένα περιοδικό, ένα αφιέρωμα στους 3 καλύτερους τερματοφύλακες.Ο ένας εκ των τριών ήταν ο Iker Casillas (Ίκερ Κασίγιας).Ο Κασίγιας είναι ο βασικός τερματοφύλακας του πιο πλουσίου ποδοσφαιρικού συλλόγου, δηλαδή της Ρεάλ Μαδρίτης, εδώ και πολλά χρόνια.Επίσης είναι ο βασικός τερματοφύλακας της Ισπανίας.Να μην τα πολυλογώ, το αφιέρωμα ανέφερε το ποδοσφαιρικό βιογραφικό του και κάτω-κάτω έγραφε το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!
Στο απίστευτο έλεγε: "Την περίοδο 1999-2000 επειδή δεν είχε δίπλωμα οδήγησης, ο νεαρός τότε Κασίγιας ήταν ο μοναδικός παίκτης της Ρεάλ που πήγαινε στις προπονήσεις με το λεωφορείο!"

Με άλλα λόγια όλοι ήταν επισήμως νταβατζωμένοι με το αυτοκινητάκι τους και τη χρήση του.Τόσοι παίκτες ήταν και κανείς εκτός από τον Κασίγιας, ο οποίος λόγω ανάγκης δε χρησιμοποιούσε Ι.Χ., μετακινόντουσαν με τα μέσα μαζικής μεταφοράς;;;

Ας μεταφέρουμε αυτήν την κατάσταση σε γενικότερο επίπεδο.Πολλοί από εμάς είμαστε επαναπαυμένοι με τα αμαξάκια μας και γενικότερα σε πολλές πτυχές της ζωής μας.Τα χρησιμοποιούμε υπέρ του δέοντος και το εννοώ.Αν το πάρουμε από την οικολογική πλευρά ,είναι καταστροφικά αλλά εμείς συνεχίζουμε την υπερχρήση αφού δε μας νοιάζει καθόλου αυτός ο πλανητάκος που τον έχουμε κάνει ιδιοκτησία μας πια.Αν το πάρουμε από την πλευρά της απλότητας,της σκέψης και της ιδεολογίας, σχεδόν κανείς δεν χρησιμοποιεί άλλα μέσα για τις κινήσεις του αφού έχουν βολευτεί.Σχεδόν κανείς δε χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς εντατικά καθημερινώς γιατί το θεωρεί ταπεινωτικό εφόσον έχει την πολυτέλεια του ιδιωτικού του οχήματος.Ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν απομείνει να διασχίζουν την πόλη με τα πόδια.Δυστυχώς τώρα πια στους περισσότερους τα 7 τετράγωνα τους φαίνονται πολλά.Ίσως να θεωρούν μαγκιά να επιδεικνύουν τα ιδιωτικά οχήματα τους.Ίσως να μη θέλουν να συναναστραφούν με άλλους ανθρώπους ώστε να μείνουν κλεισμένοι στον ουτοπικό,υλικό και καλοπερασάκικο κόσμο τους.Πολλοί επικαλούνται τη δικαιολογία πως κερδίζουν χρόνο όταν βιάζονται με τα ιδιωτικά οχήματα.Όμως γιατί βιάζονται;;;Κατά τη γνώμη μου,άδικα βιάζονται τις περισσότερες φορές....

Θα παραθέσω ενδεικτικά μία απίστευτη ιστοριούλα για το θέμα του περπατήματος.
Ένα βράδυ,εκεί που παραθερίζω, κίνησαν κάποιοι γείτονες, νέοι σε ηλικία,  να πάνε επίσκεψη.Μπήκαν στο αμάξι και ξεκίνησαν.Αλλά μέχρι πού έφτασαν;;Μέχρι το γειτονικό σπίτι το οποίο βρισκόταν λιγότερο από 100 μέτρα μακριά!Με χαλαρό περπάτημα είναι λιγότερο από 4 λεπτά αυτή η απόσταση.Αλλά αυτοί επέλεξαν το αμάξι.Να επισημάνω πως δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα υγείας για να δικαιολογηθούν.

Την επόμενη φορά σκεφτείτε άμα χρειάζεστε πραγματικά την ατομική χρήση του ιδιωτικού σας οχήματος!

Στρατιώτες στην Αθήνα - Πόσο πολύ επηρεαζόμαστε

Θα σας διηγηθώ ένα γεγονός που μπορεί να σας φανεί κάπως αστείο αλλά είναι σοβαρό με ένα γενικότερο νόημα.

Ένα μεσημεράκι στην Αθήνα, καθώς πορευόμουν προς το ωδείο αμέριμνα, είδα ξαφνικά 3 παιδιά να ξεπροβάλουν από μία γωνία κρατώντας ψεύτικα όπλα.Η ηλικία τους πρέπει να ήταν κάπου στα 12 (γνώριζα το ένα εκ των τριών).Η στάση τους και το σχέδιο βάση του οποίου προχωρούσαν και έλεγχαν την περιοχή θύμιζε πολύ στρατιωτικές  ταινίες και ταινίες κατασκοπίας κυρίως αμερικανιές.Συνέχισα  να τους παρακολουθώ και τελικά συμπέρανα πως θα μπορούσαν κάλλιστα να γίνουν ηθοποιοί αφού είχαν ενσαρκωθεί στο ρόλο του στρατιώτη κυριολεκτικά.Αντιμετώπιζαν τα πάντα γύρω τους ως ένα πεδίο μάχης. Βλέποντας τους γελούσα από μέσα μου αλλά πλάκα στην πλάκα είναι πολύ σοβαρό!

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως κάτι τέτοιο δεν είναι φυσιολογικό.Ο πόλεμος είναι από τα χειρότερα γεγονότα (αν όχι το χείριστο) αλλά αυτά τα παιδιά  και πολλά άλλα το εκλαμβάνουν ως παιχνίδι.Βέβαια πολλοί από εμάς έχουμε παίξει με όπλα αφού κάποτε γίναμε και εμείς θύματα της τηλεόρασης, της βίας και των διαθέσεων των βιομηχανιών.(και οι περισσότεροι συνεχίζουμε να είμαστε...)Σε τελική ανάλυση,ύστερα από λίγο καιρό βομβαρδισμού λανθασμένων προτύπων και γεγονότων από πολλά μέσα, ταυτιζόμαστε με τα πρότυπα αυτά και χάνουμε την ελεύθερη σκέψη μας, τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα μας.

Small Pleasures (Μικρές Χαρές)

Μία πραγματικά υπέροχη ταινιία μικρού μήκους που με έκανε να δακρύσω και να σκεφτώ κάποια πράγματα που ποτέ δεν είχα  συνειδητοποιήσει.

Ελλήνων Οδήγηση

Ένα βίντεο το οποίο υποδεικνύει το σωστό τρόπο οδήγησης αλλά και τα μεγάλα λάθη που κάνουμε καθημερινώς,ιδίως εδώ στην Ελλάδα....

Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ

Μερικές φορές, μπορεί να εχουμέ πολλές ατυχίες στη ζωή αλλά πάντα αξίζει να προσπαθούμε για το καλύτερο που μπορούμε , όπως έκανε αυτός ο άνθωπος!!!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ , ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ;

Αυτή η φωτογραφία δηµοσιεύτηκε σε µία ινδική εφηµερίδα µε την ακόλουθη λεζάντα:
«Μόνον όποιος είναι φτωχός και ξέρει τι θα πει πείνα ενεργεί µε τόση γενναιοδωρία....
Τι θλιßερό που ο άνθρωπος δεν είναι πάντα έτσι»

ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΦΙΛΟΙ

1. Όταν ένας απλός φίλος σε επισκέπτεται, συμπεριφέρεται σαν ξένος.
Ένας πραγματικός φίλος, ανοίγει το ψυγείο και αισθάνετε άνετα και δεν αισθάνεται περίεργα όταν κλείνει με το πόδι του το συρτάρι με τις μπύρες/pepsi.

2. Ένας απλός φίλος δεν σε είδε ποτέ να κλαίς
ένας πραγματικός φίλος είναι μουσκεμένος απο τα δάκρυα σου.

3. Ένας απλός φίλος δεν γνωρίζει
το μικρό όνομα των γονιών σου
Ένας πραγματικός φίλος έχει τα τηλέφωνα τους στον τηλεφωνικό του κατάλογο.

4. Ένας απλός φίλος φέρνει ένα μπουκάλι κρασί στο πάρτυ σου.
Ένας πραγματικός φίλος έρχετΑΙ νωρίς να σε βοηθήσει στο μαγείρεμα και μένει μέχρι αργά για να σε βοηθήσει στο καθάρισμα.

5. Ένας απλός φίλος μισεί όταν τον παίρνεις τηλέφωνο όταν είναι στο κρεβάτι.
Ένας πραγματικός φίλος σε ρωτάει γιατί δεν πήρες τόσες ώρες.

6. Ένας απλός φίλος επιχειρεί να μιλήσει μαζί σου για τα προβλήματα σου.
Ένας πραγματικός φίλος αναζητά να σε βοηθήσει να λύσεις τα προβλήματα σου.

7. Ένας απλός φίλος αναρωτιέται για τα ερωτικά σου.
Ένας πραγματικός φίλος μπορεί να σε εκβιάσει με αυτό (μάλλον αναφέρετε να σε ενθαρρύνει να κάνεις κάτι )

8. Ένας απλός φίλος θεωρεί οτι τελειώνει μια φιλία με μια διαφωνία, ένα τσακωμό.
Ένας πραγματικός φίλος σε παίρνει τηλέφωνο μετά τον καυγά.

9. Ένας απλός φίλος αναμένει να είσαι εκεί για αυτόν.
Ένας πραγματικός φίλος αναμένει να είναι δίπλα σου.




Όταν δεν έχεις κάτι,
ο Θεός ετοιμάζει κάτι.....


Ποτέ μην κατσουφιάζετε, ακόμη και όταν είστε
λυπημένοι ,γιατί ποτέ δεν ξέρουμε ποιος είναι
ερωτευμένος με το χαμόγελό σου !!!

Η μεγαλύτερη μας δόξα δεν συνίσταται στην αποτυχία μας, αλλά στο να σηκωνόμαστε κάθε φορά που πέφτουμε...

ΟΙ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ

1. ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΟΜΑΣΤΕ
2. Αγάπα το κρεβάτι σου. Έιναι ο ναός σου.
   
3. Αν δεις κάποιον να ξεκούραζεται ,βοήθησέ τον.
4. Ξεκουράσου όλη την ήμερα για να κοιμηθείς καλύτερα τη νύχτα.
5. Η δουλειά είναι ιερή. Μην την αγγίζεις.
6. Μην κάνεις τίποτα αύριο ,αν μπορείς να το κάνεις μεθαύριο.
7. Δούλεψε όσο λιγότερο μπόρεις.Τα υπόλοιπα άστα στους άλλους.
8. Όταν σου έρθει η επιθυμία να δουλέψεις ,ξάπλωσε μέχρι να σου πέρασει
9. Ήρεμα! Κανείς δεν πέθανε κατά την ξεκούραση. Άσε που δουλεύοντας μπορεί και να χτυπήσεις.
10. Μην ξεχνάς : Δουλεία σημαίνει υγεία .Πρόσεφερε τη ,λοίπον ,στους αρρώστους.

ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΕΚΑΝΑΝ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΛΕΝΕ ΑΥΤΕΣ ΟΙ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ !!!!!!!!!!!!!!!!