Αντιφασιστική σκηνή από παλιά ταινία....:P

Ένα πείραμα...μία μεγάλη αλήθεια

Ένας ανθρωπολόγος πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι στα παιδιά μιας Αφρικάνικης φυλής: Τοποθέτησε ένα καλάθι γεμάτο ζουμερά φρούτα δίπλα σʼ ένα δέντρο και είπε στα παιδιά ότι όποιο από αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι θα πάρει όλα τα φρούτα. Όταν τους έδωσε το σινιάλο για να τρέξουν, πιάστηκαν χέρι χέρι και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα μαζί. Ύστερα κάθισαν σʼ έναν κύκλο για να φάνε τα
φρούτα. Όταν ρώτησε τα παιδιά γιατί το έκαναν αυτό αφού κάποιο από αυτά θα μπορούσε να είχε καρπωθεί όλα τα φρούτα, τα παιδιά απάντησαν “UBUNTU” που σημαίνει «δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι αν έστω ένας από εμάς είναι στενοχωρημένος!» Η λέξη “UBUNTU”στην γλώσσα τους σημαίνει «Υπάρχω γιατί υπάρχουμε».
Έγινε λοιπόν το αντίστοιχο παίγνιο και σε ένα Γυμνάσιο χώρας-μέλους της Ευρωζώνης με την διαφορά ότι το καλάθι δίπλα στο δένδρο περιείχε ένα γυαλιστερό iPod, ένα iPad και ένα iPhone, πάλι με την εξήγηση ότι ο πρώτος τα παίρνει όλα.
…Όταν λοιπόν δόθηκε το σινιάλο για να τρέξουν, έπεσαν αγκωνιές, τρικλοποδιές, μπουνιές και τελικά το πιο μεγαλόσωμο παιδάκι έφτασε πρώτο και πήρε και τα τρία gadgets. Ύστερα, μερικά παιδάκια κάθισαν γύρω από τον μεγαλόσωμο συμμαθητή τους και τον παρακολουθούσαν να χειρίζεται τα ηλεκτρονικά καλούδια με θαυμασμό, κάποια άλλα είχαν περικυκλώσει τον ανθρωπολόγο και διαμαρτύρονταν για τους άδικους κανόνες του παιγνίου απειλώντας τον ότι θα τον καταγγείλουν στον Διευθυντή του Σχολείου και στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό, ενώ κάποια άλλα δέχθηκαν μοιρολατρικά την τύχη τους, ψελλίζοντας ότι το όλο παίγνιο ήταν στημένο από ξένα κέντρα εξουσίας.
Όταν ο ανθρωπολόγος συνήλθε και επέβαλε την δέουσα τάξη, πλησίασε το παιδάκι που νίκησε και το ρώτησε γιατί κράτησε και τα τρία gadgets αντί να σκεφτεί να κρατήσει το ένα και να μοιράσει τα υπόλοιπα σε δυο φίλους του. Εκείνο, του απάντησε μονολεκτικά ‘ZBOUTSAM’, που σημαίνει ‘Στην Πούτσα μου’.
Η λέξη ‘ZBUTSAM’ στην γλώσσα της εν λόγω χώρας/φυλής σημαίνει ‘υπάρχω για να ζω σε βάρος των υπολοίπων, συγγενών, συμμαθητών, ντόπιων ή ξένων και το βρίσκω απολύτως φυσικό’.
Το σχολείο του πειράματος ήταν το 2ο Γυμνάσιο/Λύκειο Ελασσόνας και η χώρα του σχολείου, η Ελλάδα, έχει ήδη επίσημα χρεοκοπήσει από τις 19.05.2010. Ανεπίσημα δε, πολλά χρόνια πριν.

Αντιφασιστική πορεία 1η Σεπτεμβρίου 17:00 Μοναστηράκι

Βιώνουμε το τελευταίο διάστημα την πιο εφιαλτική φάση της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου: τη δαιμονοποίηση, την εγκληματοποίηση και τα πογκρόμ εναντίον των πιο υποτιμημένων κομματιών της κοινωνίας. Η επίσημη πολιτική του κράτους όπως εφαρμόζεται με την εκστρατεία "Ξένιος Ζευς", τη δίωξη οροθετικών εκδιδόμενων γυναικών, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, την εκκένωση καταυλισμών τσιγγάνων αλλά και τη δημόσια διαπόμπευση αγωνιστών συμπληρώνεται από τα παρακρατικά τάγματα ασφαλείας των φασιστών με τις εκατοντάδες δολοφονικές επιθέσεις κατά μεταναστών και την πρόσφατη δολοφονία του νεαρού Μαροκινού στις 12 Αυγούστου.
Εδώ και αλλού, η καπιταλιστική κρίση καθώς οξύνεται σπρώχνει όλο και μεγαλύτερο μέρος των ντόπιων και μεταναστών προλετάριων στην εργασιακή αχρηστία/εφεδρεία και την εξαθλίωση. Η υποτίμηση της εργασίας, ο ασφυκτικός έλεγχος και η απαξίωση της ζωής επιβάλλεται οργανωμένα σε εκατομμύρια προλετάριους. Η εκστρατεία δαιμονοποίησης και εγκληματοποίησης στοχεύει στη μετατροπή του διάχυτου κοινωνικού φόβου αλλά και της οργής που πηγάζει από την κρίση σε φόβο, απάθεια ή "κανιβαλισμό" εναντίον των πιο περιθωριοποιημένων κοινωνικών κομματιών. Στα ρατσιστικά παραληρήματα που κατακλύζουν το δημόσιο χώρο συναντιούνται οι περισσότερες δυνάμεις του πολιτικού συστήματος και των media με τους δηλωμένους φασίστες και όλοι αυτοί με τον διάχυτο κοινωνικό φόβο.
Με το πρόσχημα του αποτρόπαιου βιασμού και κακοποίησης της 15χρονης κοπέλας στην Πάρο από έναν Πακιστανό άνδρα, κάποιες φασιστικές ιντερνετικές περσόνες και ομάδες καλούν το Σάββατο σε κεντρικό σημείο της πόλης με στόχο να ενισχύσουν τη ρατσιστική ρητορική που προσδίδει στερεοτυπικά στους μετανάστες την ιδιότητα του εξ ορισμού εγκληματία για να δικαιολογήσουν τις άγριες επιθέσεις και τα λιντσαρίσματα. Επιχειρούν έτσι να τοποθετηθούν στο δημόσιο χώρο με το πρόσχημα μιας δήθεν ευαισθησίας σε σχέση με το συγκεκριμένο συμβάν η οποία φαντάζει από γελοία έως εξοργιστική καθώς προέρχεται από τους ίδιους τους υπερασπιστές της πατροπαράδοτης πατριαρχικής συνθήκης που πατάει πάνω στα γυναικεία σώματα.

Ο αγώνας ενάντια στη φασιστική τρομοκρατία και τα αστυνομικά πογκρόμ αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος. Ξεπερνώντας τους διαχωρισμούς που θέλουν να μας επιβάλλουν, όλοι και όλες μαζί "ντόπιοι" και μετανάστες προλετάριοι αγωνιζόμαστε αυτοοργανωμένα για έναν κόσμο χωρίς κράτος και αφεντικά, χωρίς σύνορα και εκμετάλλευση, χωρίς τις ιεραρχίες, τη βία και τους καταναγκασμούς της πατριαρχίας.

 

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΠΟΓΚΡΟΜ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ 

Διοργάνωση:αντιφασίστες-αντιφασίστριες

 

 

 

 

 

Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν κατά του ΝΑΤΟ στους δρόμους του Σικάγου

Κάτω από ένα λαμπρό ήλιο οι ακτιβιστές κατέκλυσαν τους σχεδόν άδειους δρόμους του ιστορικού κέντρου, πλαισιούμενοι από ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας που ήταν είτε ήταν πεζοί είτε επέβαιναν σε ποδήλατα ή άλογα.

Στους διαδηλωτές, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα πολλών οργανώσεων μεταξύ των οποίων και το κίνημα Occupy, δεν επιτράπηκε να πλησιάσουν στο συνεδριακό κέντρο όπου συνεδριάζουν μέχρι τη Δευτέρα οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων των 28 χωρών-μελών του ΝΑΤΟ και των χωρών που συμμετέχουν στην επιχείρηση στο Αφγανιστάν.

"Θέλουμε ειρήνη", εξήγησε η Ισαμπέλ Ολίβια, μια 18χρονη μαθήτρια που κρατούσε ένα κόκκινο πανό που έγραφε "Όχι στο ΝΑΤΟ". "Δαπανούν περιουσίες στους πολέμους αντί για την παιδεία... Κι εμείς δεν μπορούμε να πάμε στο πανεπιστήμιο γιατί είναι πολύ ακριβό".

Ο Κέβιν Κάνιγκαμ, ένας ξυλουργός από το Σικάγο, κρατούσε έναν χαρταετό που είχε πάρει από μια διαδήλωση που είχε οργανωθεί την προηγουμένη από το ΝΑΤΟ. Είχε γράψει "πετάτε χαρταετούς, όχι τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη".

Σύμφωνα με αυτόν τον πατέρα δύο παιδιών, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να διαλυθεί και τα χρήματα από τους φόρους να δαπανώνται στην υγεία και την παιδεία.

Προκειμένου να φιλοξενήσει τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, το Σικάγο έθεσε το κέντρο της πόλης υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και ορισμένοι δρόμοι έκλεισαν στην κυκλοφορία .

   
Πηγές: http://athens.indymedia.org/ 
          http://www.babylonia.gr/

Πού βαδίζουμε?

Ευτυχώς ζούμε σε μιά δημοκρατική πόλη.
Σε μιά πόλη που οι σκούπες και οι ξυλοδαρμοί αποτελούν καθημερινότητα.
Σε μια πόλη που οι περιπολίες των κάθε λογής μπάτσων αυξάνονται, σε μια πόλη που έχει γεμίσει με κάμερες, σε μια πόλη που οι πλατείες αδειάζουν από ζωή και γεμίζουν με φασίστες, μπάτσους και μαφιόζους.
Ζούμε σε μια πόλη που περιοχές του κέντρου της έχουν γίνει ανοιχτά στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε μια πόλη που παρέες τραμπούκων βγαίνουν και κυνηγάνε μετανάστες εργάτες, σε μία πόλη που κυριαρχεί ο φόβος.

Ευτυχώς ζούμε σε ένα δημοκρατικό κράτος.
Σε ένα κράτος που κάνει στρατιωτικές ασκήσεις διαχείρισης ταραχών και κατάληψης του κέντρου, σε ένα κράτος που οπλίζει το νομικό και κατασταλτικό του οπλοστάσιο για να αντιμετωπίσει τον πλυθησμό του.
Σε ένα κράτος που για να ορθοποδήσει πρέπει να μας κάνει φθηνούς, να μας υποτιμήσει και να μας ωθήσει στην εξαθλίωση, σε ένα κράτος στο οποίο όλο και περισσότεροι περισσεύουν, που η επιβίωση όλο και μεγαλύτερων κομματιών θεωρείται αντιπαραγωγική.
Σε ένα κράτος που θα επιβιώσει μόνο αν επικρατήσουν κάθε λογής κανίβαλοι, μόνο αν στραφούμε ο ένας ενάντια στον άλλο, μόνο αν για την εθνική ενότητα θυσιάσουμε την εργασία μας, την αξιοπρέπεια μας, τη ζωή μας και το διπλανό μας.
Σε ένα κράτος που ψάχνει μανιωδώς αποδιοπομπαίους τράγους και τους βρίσκει στο πρόσωπο του μετανάστη, του απεργού, της πουτάνας.

Ευτυχώς ζούμε σε μιά δημοκρατική κοινωνία.
Σε μια κοινωνία που ανέχεται τα μικρά και μεγάλα πογκρόμ εναντίων των μεταναστών εργατών, σε μια κοινωνια που ξυπνάει και σκούζει όταν σηκώνουν κεφάλι, όταν απεργούν, όταν διεκδικούν, όταν τριγυρνάνε στους δρόμους, όταν πετάνε πέτρες, όταν σπάνε τα τείχη της απομόνωσης τους.
Σε μιά κοινωνία που στην ύπαρξη των μεταναστών βλέπει μόνο ένα πρόβλημα είτε αυτό λέγεται πρόβλημα υγείας είτε πρόβλημα εγκληματικότητας και απαιτεί από το κράτος να δώσει λύσεις συμβάλλοντας έτσι στην παρανομιμοποίηση και καταστολή του πιο υποτιμημένου κομματιού της τάξης μας.
Σε μία κοινωνία που τα μέλη της ακόμα και τώρα προσπαθούν να εμφανιστούν ως έλληνες, ως πατριώτες, ως πολίτες, ως οτιδήποτε άλλο εκτός από εργάτες.
Σε μια κοινωνία που έκανε το μπάτσο επάγγελμα και τον εργάτη ντροπή, σε μια κοινωνία που έκανε μεγαλειώδεις εθνικές συγκεντρώσεις και που η συντριπτική της πλειοψηφία απείχε από οποιαδήποτε συλλογικό ριζοσπάστικο αγώνα που δεν αφορούσε μόνο την πάρτη της.
 Σε μιά κοινωνία που ξεπούλησε την ταξική της συνείδηση στα κωλόμπαρα, τα μπουρδέλα και τα χρηματιστήρια.

¨Οποιος πιστεύει πως ο μόνος δρόμος που υπάρχει είναι να επιλέγει να αγνοεί πως ο φασισμός καλπάζει γύρω μας, να προσπαθεί να σώσει τον κώλο του εις βάρος των άλλων, να αγνοεί το στομάχι του και να ψηφίζει μια φορά στα τέσσερα χρόνια, να ξέρει πως δεν έχει πολλά περιθώρια ακόμα.

¨Οσο δεν συνειδητοποιούμε πως τα τσογλάνια που σηκώνουν το χέρι τους πάνω σε μετανάστες με τις πλάτες των μπάτσων και με αναλογία δέκα προς ένα δε θα διστάσουν αύριο να το σηκώσουν και ενάντια στον άστεγο, τον άνεργο και όποιον είναι αδύναμος. Όσο δεν συνειδητοποιούμε πως οι σχεδιασμοί που στρέφονται ενάντια στα πιο αδύναμα κομμάτια της τάξης μας θα στραφούν και σε εμάς. Όσο δεν συνειδητοποιούμε πως το μέλλον που ονειρεύονται τα αφεντικά χτίζεται πανω στα πτώματα μας και πως ο μόνος αξιοπρεπής δρόμος είναι η οργάνωση και η σύγκρουση μαζί τους τόσο θα κατρακυλάμε όλοι μαζί στη βαραρότητα.

Συνάντηση με ένα αληθινό Κέντραυρο της Σενεγάλης

Εξάρχεια,καθημερινή,βράδυ.

Έχω βγει για να συναντήσω κάποιους-ες φίλους-ες αλλά και να περπατήσω σε μία ζωντανή,αυθεντική και θα συμπλήρωνα ελπιδοφόρα γειτονιά της Αθήνας.

Αργά πια,αποχωρίζομαι την παρέα που επιστρέφει στην κανονικότητα.

Ευκαιρία λοιπόν για μία περιπλάνηση στα δρομάκια,στα πάρκα και φυσικά στους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους-απελευθερωμένους χώρους.

Στέκομαι στην είσοδο του Nosotros, 

έναν από τους χώρους αυτούς,δίπλα στην πλατεία Εξαρχείων.

Διαβάζω και χαζεύω αφίσες και έντυπα.

Ξεκολλώ από έναν πίνακα το αφισάκι που είχα βάλει 

πριν κανά μήνα για την αντιρατσιστική συναυλία στην Καλλιθέα.

Κάποια στιγμή ακούω "Φίλε,φίλε!"

Γυρνάω.

Βλέπω έναν σκουρόχρωμο με κοντό τζιβάτο να κατεβαίνει τις σκάλες του Nosotros.

-Όλα καλά; ρωτάει.

-Μια χαρά.

Προσπαθεί απλά να μου διαχωρίσει το όλα καλά από το μια χαρά.

Μπερδευόμαστε λίγο αλλά τελικά το βρίσκουμε.

Τον ρωτά και εγώ αν "όλα καλά".-"Καθόλου,για κανέναν"

Συλλογίζομαι την απάντησή μου "μια χαρά-όλα καλά".

Μου εξηγεί λίγο.

Τον ρωτάω:-Πώς σε λένε;

-Κένταυρος.

Εκπλήσσομαι. -Κένταυρος;;

-Ναι,Κένταυρος.Εσένα;

-Στέλιο.

-Χάρηκα

-Και εγώ πολύ.

Δίνουμε τα χέρια.

Μου λέει πως τον αφήνουν να πίνει ελεύθερα στο Nosotros.

Έχει γνωρίσει και έναν από εκεί."Μπαίνω.Ρωτάω αν μπορώ να πιω λίγο και μου απαντάει:Άσε με να πάω στην κοπέλα μου που ρωτάς κιόλας!"

Μου ζητάει κατιτίς άμα έχω.

Ψάχνω.Κάτι βρίσκω τελικά και του δίνω.

Δε θέλω να φύγει.Χαίρομαι πολύ την παρέα του.

Δε φεύγει.Αρχίζει να μου μιλάει,με αρκετά καλά ελληνικά,για την ηθική ενός απόρου.

"...Ζητάς εδώ,εκεί και άμα έχουν σου δίνουν.Δεν σκοτώνεις,δεν κλέβεις,δεν μπορείς να ξέρεις τι έχει ο άλλος από πίσω.Οικογένεια,υποχρεώσεις,προβλήματα..." (Κάποια από τα λόγια του)Τώρα μιλάει πότε ελληνικά πότε αγγλικά.

Τον βολεύουν τα αγγλικά και δείχνω να καταλαβαίνω οπότε συνεχίζει στα αγγλικά.

Αφερούμαι κάπως και δεν προσέχω ακριβώς

τι μου λέει.

Αφερούμαι γιατί προσέχω αυτόν τον Κένταυρο που στέκεται αντίκρι μου.

Απορροφιέμαι στη ζωή του,στη στιγμή αλλά και σε αυτά τα τόσο απλά και συνάμα αυθεντικά λόγια.

"We are all family"

Αυτά  που όταν ειπώνονται, μπαίνουν κατ'ευθείαν στην καρδιά δημιουργώντας μία αίσθηση πραγματικής ανθρωπιάς.Τώρα είμαι άνθρωπος,πριν ήμουν κάτι άλλο....

Μου λέει στα αγγλικά πως πρέπει να είμαστε ένας για όλους και όλοι για έναν,ο καθένας δίπλα στον άλλον.Ακούω τη φράση: "World Revolution"

Δίκιο έχει.Είναι τόσο απλό.Μονάχα η αλληλεγγύη χρειάζεται και τα πάντα είναι εφικτά...

Αρκτετή ώρα τον ακούω με δάκρυα στα μάτια.
Θα με πάρουν κυριολεκτικά τα κλάματα.

Κοιτιόμαστε στα μάτια.

Σταματά.

Ανοίγω τα χέρια μου.

Αγκαλιαζόμαστε.

Μένουμε έτσι για λίγο.

Τι αίσθηση.Είναι κάτι μαγικό;Ή τόσο πολύ έχουμε αλλοτριωθεί οι άνθρωποι ;

-Από πού είσαι; τον ρωτάω.

-Σενεγάλη

Μιλάει για τη Σενεγάλη,τον τόπο που μεγάλωσε.
Μιλάει ακόμα για τον υπόλοιπο κόσμο
που νομίζει πως μόνο η ομάδα ποδοσφαίρου είναι...

(Από αιματηρές διαδηλώσεις ενάντια στις συνθήκες ζωής φτώχειας στη Σενεγάλη)

Τον νιώθω όμως πως βιάζεται.

Ξαναδίνουμε τα χέρια.Αποχαιρετιζόμαστε.

-Χάρηκα πολύ! μου λέει.

-Και εγώ πάρα πολύ!

-Θα τα ξαναπούμε. 

(Και εγώ το ελπίζω Κένταυρε.Εις το επανιδείν) 

OTE PLUS: διαλογή ανθρώπων

8.10π.μ. Κατεβαίνω από το μετρό Ακρόπολης. Όλα καλά, έφτασα αρκετά νωρίτερα. Κατευθύνομαι προς την Αθ. Διάκου. Θα βρω εύκολα το ξενοδοχείο; Περπατάω μες το κρύο και ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ότι είμαι μέρος ενός πλήθους ανθρώπων, γύρω στα 50 άτομα, που όλοι βγήκαμε απʼ το ίδιο τρένο. Κάποιοι κρατάνε μπλοκ και κομπιουτεράκι. Περπατάμε ο ένας δίπλα στον άλλο χωρίς να μιλάμε και νιώθω όλο και πιο σίγουρη ότι πηγαίνουμε στο ίδιο σημείο. Θα το βρω σίγουρα, σκέφτομαι. Το πλήθος μαζί με εμένα φτάνει στο ξενοδοχείο. Γύρω στα 30 άτομα είναι έξω και καπνίζουν. Κάτι μου λέει ότι κι αυτοί «δικοί μου» είναι. Το πλήθος μπουκάρουμε μέσα και ενσωματωνόμαστε σε ένα άλλο που κινείται δεξιά προς ακαθόριστο σημείο. Πηγαίνουμε κι εμείς χωρίς να ρωτήσουμε. Μας περιμένει μια χλιδάτη αίθουσα, με μεγάλες δερμάτινες πολυθρόνες, επιχρυσωμένους καθρέφτες, περίτεχνα τραπεζάκια και εκλεκτές πλάκες στο πάτωμα. Ποια νοσηρά μυαλά σκέφτηκαν να μας φέρουν εδώ, σκέφτομαι, στο Royal Olympic, ξενοδοχείο πέντε αστέρων… Τι εξυπηρετεί η υπογράμμιση αυτή της αντίθεσής μας με όλη αυτή την πολυτέλεια; Γιατί γύρω μου βλέπω μόνο φτωχούς ανθρώπους, κυρίως νέους κάτω από 30, με κόκκινες ακόμα μύτες, πολυφορεμένα παλτό και ταλαιπωρημένα παπούτσια. Επικρατεί σιωπή. Λίγοι μόνο μιλάνε μεταξύ τους. Υπάρχει άγχος.

8.30π.μ. Αρχίζει η αναγνώριση στοιχείων. Περισσότεροι από 200 άνθρωποι κατευθυνόμαστε προς τους ελεγκτές. Είναι ιδέα μου ότι σπρωχνόμαστε; Τελικά μπαίνουμε στην αίθουσα εξέτασης. Καθόμαστε ανά δύο σε δέκα σειρές των 20 περίπου γραφείων. Είμαστε μάλλον παραπάνω από 200! Συμπληρώνουμε τα στοιχεία μας σε μια φόρμα και αρχίζει η επικεφαλής της εξεταστικής επιτροπής να εκφωνεί από το μικρόφωνο: « Πρόκειται για εξετάσεις επιλογής προσωπικού στελέχωσης τηλεφωνικών κέντρων του ΟΤΕ. Θα εξεταστείτε στην αριθμητική, σε ερωτήσεις αντίληψης και στη γνώση αγγλικών. Όποιος παραβεί τους κανονισμούς θα αποβληθεί». Δε λέει βέβαια αυτό που ψιθυρίζεται: ότι έστειλαν βιογραφικό 30.000 άνθρωποι, ότι από αυτούς επέλεξαν 8.000 και ότι εμείς σήμερα είμαστε μόνο ένα μέρος αυτών. Ότι όσοι πετύχουν στις εξετάσεις, θα περάσουν από προσωπική συνέντευξη κι αν τα καταφέρουν και σʼ αυτό, θα μπορέσουν να γίνουν τηλεφωνητές και τηλεφωνήτριες, δουλεύοντας 4ωρο, 6ωρο ή 8ωρο εποχιακοί ή και αορίστου χρόνου.


9.30π.μ. Έχουμε 20 λεπτά να απαντήσουμε σε ένα μεγάλο όγκο ερωτήσεων. Το τεστ κατανόησης είναι πάνω σε μικρά κείμενα που εξυμνούν εταιρείες, διαφημιστικά κόλπα, επιχειρηματικές ιδέες και την εργασία γενικότερα, ενώ συνοδεύονται από προτάσεις που πρέπει να χαρακτηρίσουμε με: Σωστό-Λάθος-Δεν μπορώ να απαντήσω με βάση το κείμενο. Moυ φαίνονται περίεργες. Ένας γύρω στα 40, ξεσπάει: «τι απαντήσεις είναι αυτές; Μοιάζουν όλες ίδιες» οπότε η επικεφαλής τρέχει προς το μέρος του φωνάζοντάς του επιτακτικά: «ησυχάστε κύριε» και καταφέρνει αμέσως να τον ησυχάσει. Και όλοι βυθιζόμαστε και πάλι στα γραπτά μας. Η αριθμητική είναι ασκήσεις πάνω σε πωλήσεις, επιτυχίες προώθησης προϊόντων, ποσοστά, μπόνους –για να τα εμπεδώνουμε ευθύς εξαρχής… Και είναι πολλές. Αδύνατο να προλάβω. Και υποτίθεται ότι τα μαθηματικά είναι το δυνατό μου χαρτί… Η διπλανή μου έχει αρχίσει να ξεφυσάει. Τέλος χρόνου.

10.00π.μ. Αρχίζει το τεστ αγγλικών. Προσπαθώ, ενώ μας εξηγούν τους κανόνες, να πω στη διπλανή μου, αν κολλήσω να με βοηθήσει, μιας που είπε ότι ξέρει τέλεια αγγλικά, αλλά μου κόβει απότομα την κουβέντα. Έπρεπε να το περιμένω. Εδώ μέσα ο «θάνατός σου η ζωή μου». Όταν η επικεφαλής τελειώνει με τις οδηγίες, συμβαίνει το αναπάντεχο: η διπλανή μου φανερά μετανιωμένη μου λέει απολογητικά ότι μπορώ να δω ό,τι θέλω απʼ το γραπτό της και μου ζητάει επίμονα συγγνώμη. Κι άλλη ειρωνία ή δεν είναι τυχαίο; Το κείμενο στα αγγλικά μιλάει για τον τεηλορισμό και τη θεωρία του Φορντ για τους εργάτες. Ένα ερώτημα αναφέρει: σύμφωνα με τον Φορντ τι είναι αυτό που θέλουν οι εργάτες: να κάνουν τη δουλειά τους εύκολα ή να παίρνουν περισσότερα λεφτά; Μπαίνω στον πειρασμό να δώσω δική μου απάντηση. Η Μ., δίπλα μου, πάλι ξεφυσάει και με δυσκολία απαντάει στις ερωτήσεις.

10.20π.μ. Απελευθερωνόμαστε. Η διαλογή ανθρώπων ολοκληρώθηκε. Προσπαθώ να παρηγορήσω την Μ.. Δεν τα πήγε καθόλου καλά. Όπως κι εγώ. «Ούτε για τηλεφωνήτρια δεν κάνω γαμώτο» μου λέει. Μπροστά μας και πίσω μας δυο τύποι κοκορεύονται ότι ήταν γελοίο το τεστ, ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις κι άλλες τέτοιες αηδίες που στενοχωρούν ακόμα περισσότερο την Μ.


10.30 π.μ. Είμαστε στο μετρό με την Μ. Συζητάμε για την κοινή μας εμπειρία και αφήνουμε επιτέλους το θυμό μας να εκφραστεί. Μου λέει ότι ντρέπεται πολύ όταν τη ρωτάνε τι δουλειά κάνει κι εκείνη λέει «τίποτα». Συνεχίζουμε την κουβέντα και το νιώθω, ξαναβρίσκουμε σιγά σιγά και πάλι τους εαυτούς μας. Χωρίζουμε, λέγοντας η μία στην άλλη ότι το πιο ωραίο ήταν ότι συναντηθήκαμε.


Κάθε φορά το ίδιο συναίσθημα ψάχνοντας για δουλειά. Ένα μόνιμο άγχος για την δύσκολη επιβίωση, οι προσωπικές υποχωρήσεις για μια θέση σε κάτεργο να διαπλέκονται και να θολώνουν την πιο βαθιά πεποίθηση: ότι όλα πρέπει να πάνε στο διάολο. Εκεί όπου ένα χαιρέκακο χαμόγελο θα μπει στη θέση των σφιγμένων χειλιών.




Πηγή:http://thersitis.espiv.net/

Ταινία μικρού μήκους...

http://diakoptes.blogspot.com/

...........................

Η Δουλειά

Ο πλανήτης των ανθρώπων

Η ευδαιμονία σήμερα και στο παρελθόν

Του Θαναση Δριτσα*

Οταν οι συχνότερες λέξεις που ακούει κάποιος καθημερινά στις ημέρες που ζούμε είναι κρίση, φτώχεια, αγανάκτηση, καταστροφή, κατάθλιψη, ανεργία, βία, τότε εύλογα ο μέσος άνθρωπος προσπαθεί με αγωνία να βιώσει το παρόν και αφού αξιολογήσει το παρελθόν να αποκτήσει νόημα ύπαρξης σε έναν μελλοντικό κόσμο. Τα υπαρξιακά ερωτήματα πληθαίνουν σε εποχές κοινωνικής κρίσης και έννοιες όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η ατομική και κοινωνική ευτυχία σαφώς απαιτούν σήμερα έναν νέο προσδιορισμό.

Είναι βέβαιο ότι μετά τη βιομηχανική επανάσταση σταθερά αυξήθηκε η εξάρτηση των ανθρώπων από τυποποιημένες μορφές μαζικής εργασίας και σήμερα απαιτούνται περισσότερες ώρες εργασίας έναντι χαμηλότερης αμοιβής. Τη μορφή της καταναγκαστικής εργασίας με στόχο το κέρδος επέβαλε προοδευτικά η λευκή φυλή στο πλαίσιο της αποικιοκρατικής της επέκτασης στον πλανήτη. Οι Ινδιάνοι των νησιών της Καραϊβικής, π. χ., εξοντώθηκαν συστηματικά από τους ναύτες του Κολόμβου και η κυριότερη αιτία της βίαιης σύγκρουσης μεταξύ Ινδιάνων και λευκών εισβολέων φαίνεται ότι ήταν η άρνηση των ιθαγενών να εργαστούν στα ορυχεία των Ισπανών. Η εργασία είχε εντελώς διαφορετική πολιτισμική αξία στον κόσμο των Ινδιάνων σε σχέση με τον λευκό κατακτητή. Η έννοια του συστηματικού κέρδους δεν υπάρχει στους παλαιούς πολιτισμούς και όλες οι μορφές εργασίας στοχεύουν αποκλειστικά στην επιβίωση. Η κοσμοθεωρία ζωής του αρχαίου κόσμου είναι το «εργάζομαι για να ζω» σε αντίθεση με την προτεσταντική κοσμοθεωρία του χριστιανού αποικιοκράτη που συνοψίζεται στο «ζω για να εργάζομαι».

Ο φιλόσοφος Φ. Νίτσε θεωρούσε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος έχει απολέσει την ελευθερία του στο πλαίσιο του καταναγκασμού της απρόσωπης εργασίας. Ο Νίτσε γράφει χαρακτηριστικά τα εξής: «Μειονεκτούν τελικά όσοι εργάζονται ως υπάλληλοι, έμποροι, επιστήμονες, πράγμα που σημαίνει ως οντότητες γένους και όχι ως εντελώς συγκεκριμένοι, ατομικά προσδιορισμένοι και μοναδικοί άνθρωποι. Η δυστυχία των επαγγελματικά δραστήριων», συνεχίζει ο Νίτσε, «έγκειται στο ότι σχεδόν πάντα η δραστηριότητά τους είναι άλογη. Δεν μπορείς π. χ. να ρωτήσεις τον τραπεζίτη που μαζεύει λεφτά ποιος είναι ο στόχος της ακατάπαυστης δραστηριότητάς του, διότι αυτή είναι άλογη». «Οπως σε όλες τις εποχές», γράφει ο Νίτσε, «οι ανθρωποι χωρίζονται και σήμερα σε ελεύθερους και σκλάβους, γιατί όποιος δεν έχει στη διάθεσή του τα δύο τρίτα της ημέρας του είναι σκλάβος, κι ας είναι κατά τα άλλα ό, τι θέλει - πολιτικός, έμπορος, επιστήμονας».

Τελικά, η ευδαιμονία μας κρίνεται από τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου μας. Αναπόφευκτα όμως τα σημερινά κοινωνικο-οικονομικά δεδομένα οδηγούν σε αύξηση του χρόνου εργασίας και περιορισμό του ελεύθερου χρόνου, μάλιστα η κοινωνία της αγοράς μέσα από τη μείωση της αμοιβής ωριαίας εργασίας οδηγεί εκβιαστικά σε αύξηση των ωρών απασχόλησης. Επιπλέον, ο πολίτης του δυτικού κόσμου αποδίδει σχεδόν το μισό εισόδημά του στην εφορία και το ποσοστό αυτό προβλέπεται ότι θα αυξηθεί περαιτέρω στο μέλλον. Μάλιστα οι φορολογικές υπηρεσίες έχουν παγκόσμια αποκτήσει πλέον ένα ξεκάθαρα αστυνομικό και αυταρχικό πρόσωπο και είναι βέβαιο ότι στο εγγύς μέλλον ο φοροεισπράκτορας θα έχει και επίσημα δικαιοδοσίες αστυνομικού. Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι στις ΗΠΑ δρομολογούνται ήδη νομικές διαδικασίες οι οποίες θα εμποδίζουν τους πολίτες να αντλούν ιδιωτικά νερό ή να καλλιεργούν τη γη και να παράγουν τροφή σε οικιακό επίπεδο, όπως έκαναν δηλαδή οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη εδώ και χιλιάδες χρόνια προκειμένου να επιβιώσουν. Ετσι, πολυεθνικά οικονομικά συμφέροντα αποβλέπουν ενδεχόμενα στο να δημιουργήσουν μελλοντικές κοινωνίες οι οποίες θα είναι δέσμιες ενός απολυταρχικού κεντρικού συστήματος προμήθειας και αγοράς τροφής.

Παρά την υποτιθέμενη πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν σήμερα απολέσει την ελευθερία στις επιλογές τρόπου ζωής, όπως και τη δυνατότητα να απολαμβάνουν αβίαστα τα φυσικά αγαθά. Το παράδοξο είναι ότι μετά τόσους αιώνες πολιτισμού θα γίνουμε όλοι προοδευτικά νοσταλγοί των φυσικών αγαθών και της άγριας ελευθερίας που απολάμβανε ο άνθρωπος των σπηλαίων.

* Ο κ. Θανάσης Δρίτσας είναι καρδιολόγος στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο.

Περισσότερα...

More - Mark Osborne from Paxton Hansard on Vimeo.

Γερμανοί πολίτες ζήτησαν καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων

Έξω από την γερμανική πρεσβεία στο Κολωνάκι συγκεντρώθηκαν το μεσημέρι της Δευτέρας Γερμανοί πολίτες που διαμένουν στην Αθήνα, οι οποίοι και ζητούν την καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων στην Ελλάδα. Ωστόσο, για πρώτη φορά ακούστηκε από επίσημα γερμανικά χείλη η φράση: "Δεν τίθεται θέμα γερμανικών αποζημιώσεων".

Αυτό είπε ο Γερμανός πρόξενος στην Αθήνα στους συμπατριώτες του που διαδήλωσαν έξω από την γερμανική πρεσβεία στο Κολωνάκι. Ο Γερμανός διπλωμάτης δήλωσε ότι το μόνο που αναγνωρίζει η Γερμανία είναι το ηθικό κομμάτι της σφαγής του Διστόμου.

Οι Γερμανοί - μέλη της Ομάδας Εργασίας για το Δίστομο καλούν τους Έλληνες "Αγανακτισμένους" να σταθούν δίπλα τους και να απαιτήσουν την απόσυρση της γερμανικής προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ιταλίας, η οποία δικαίωσε τους πολίτες του Διστόμου στο αίτημά τους για αποζημίωση για τη ναζιστική θηριωδία.

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιταλίας απέριψε την προσφυγή του γερμανικού Δημοσίου, κατά απόφασης ιταλικού δικαστηρίου που επιδικάζει αποζημίωση 40 εκατ. ευρώ στους απογόνους των θυμάτων της σφαγής του Διστόμου από τον γερμανικό στρατό Κατοχής, κατά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, σύμφωνα με πληροφορίες της zougla.gr.

Η απόφαση αυτή είναι άμεσα εκτελεστή στην Ιταλία για το σύνολο του ποσού της αποζημίωσης και ανοίγει τον δρόμο και για άλλες αποζημιώσεις.

Στις 10 Ιουνίου του 1944, στο πλαίσιο των διαβόητων «αντιποίνων», στρατιώτες των γερμανικών στρατευμάτων δολοφόνησαν 218 ανθρώπους από το Δίστομο, «οι οποίοι δεν είχαν καμιά σχέση με τις επιχειρήσεις των ανταρτών», αναφέρει σχετική ανακοίνωση της Ομάδας Εργασίας για το Δίστομο.

Οι επιζώντες του τραγικού γεγονότος δεν έχουν ακόμη δικαιωθεί για τα όσα υπέφεραν, παρά το γεγονός ότι ο Άρειος Πάγος, ήδη από τον Μάιο του 2000, επικύρωσε τη δικαστική απόφαση, σύμφωνα με την οποία η Γερμανία έπρεπε να καταβάλει αποζημίωση ύψους 28 εκατ. ευρώ συν τους τόκους στα θύματα του Διστόμου.

Μέχρι σήμερα, το Βερολίνο δεν πλήρωσε ούτε δραχμή και σε όλους τους σχετικούς με τις αποζημιώσεις δικαστικούς αγώνες επικαλείται το δικαίωμα της ετεροδικίας για τη Ναζιστική Γερμανία που είναι υπεύθυνη για τόσα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και για εγκλήματα πολέμου. Αλλά και η ελληνική κυβέρνηση μπλοκάρει μέχρι σήμερα τη διαδικασία κατάσχεσης των γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ελλάδα.

Επίσης, οι Γερμανοί πολίτες θα πάνε στο Δίστομο, στις 10 Ιουνίου, για να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις για τη επέτειο της σφαγής.

Πηγ¨ή: http://www.kala-nea.gr/

5 Ιουνίου ΟΛΟΙ στις πλατείες

Ψήφισμα Λαϊκής Συνέλευσης Πλατείας Συντάγματος Ευρωπαϊκού ξεσηκωμού

1. Τώρα μιλάμε εμείς! Κάλεσμα για πανευρωπαϊκό ξεσηκωμό στις 5 Ιουνίου. Από τις 25 Μαϊου, χιλιάδες πολίτες έχουμε κατακλύσει τις πλατείες όλης της χώρας διεκδικώντας να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Έχουμε διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, αλλά μάς ενώνουν η αγανάκτηση για όσα συμβαίνουν καθώς και ο πόθος μας για δικαιοσύνη, ισότητα και αξιοπρέπεια. Είμαστε διαφορετικοί, αλλά είμαστε και θα μείνουμε όλοι μαζί ενωμένοι!

Ταυτόχρονα, ανάλογες κινήσεις γίνονται παντού στην Ευρώπη. Την Κυριακή 5 Ιουνίου συντονίζουμε πανευρωπαϊκά το βηματισμό μας και δίνουμε ραντεβού στις 6:00 στο Σύνταγμα , σε όλες τις πλατείες της χώρας, και παντού στην Ευρώπη . Πρέπει να ακουστεί παντού δυνατά η φωνή μας:

-γιατί δεν μπορεί να θυσιάζονται ολόκληροι λαοί για να μη ζημιωθούν οι δανειστές- το χρέος δεν είναι δικό μας και δεν θα το πληρώσουμε,

-γιατί αυτό το πολιτικό σύστημα που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, δεν μπορεί πια να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς και πρέπει να ανατραπεί,

-γιατί θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από την εργασία μας, χωρίς τη διαρκή τρομοκρατία της ανεργίας.

-γιατί πρέπει να τιμωρηθούν όσοι λεηλάτησαν το δημόσιο πλούτο.

-γιατί η δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία είναι αναφαίρετα δικαιώματα όλων,

-γιατί το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα δεν πρέπει να περάσει.

Η οργανωμένη παραπληροφόρηση δεν μας φοβίζει. Θα μείνουμε στις πλατείες μέχρι να φύγουν και να μην επιστρέψουν με άλλο προσωπείο όλοι όσοι δημιούργησαν το σημερινό αδιέξοδο: ΔΝΤ, Μνημόνια, τρόικα, κυβερνήσεις, τράπεζες και όσοι μάς εκμεταλλεύονται. Θα συνεχίσουμε να διαδηλώνουμε ενωτικά και συλλογικά μέχρι “Ταραχή να πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα να υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου”

Άμεση δημοκρατία τώρα!

2. Οι επόμενες Λ.Σ. της πλατείας Συντάγματος μέχρι την Κυριακή 5 Ιουνίου να ασχοληθούν με το παρακάτω θέμα: Πώς θα οργανωθούν από τα ξημερώματα της 15ης Ιουνίου 2011 συγκεντρώσεις σε όλες τις πλατείες της πόλης με αφίσες που να εξηγούν τους όρους του μεσοπρόθεσμου μνημονίου. Στη συνέχεια, να πραγματοποιηθούν πορείες, που θα παρακινούν τους συμπολίτες μας να συμμετάσχουν, με κατάληξη την πλατεία Συντάγματος με σκοπό την κατάληψη της πλατείας και τον αποκλεισμό του κοινοβουλίου.

Αρχίζει διαμαρτυρία στο Σύνταγμα σήμερα Κυριακή 22/5

Στις 10 το πρωί.Όπως στην Ισπανία.Πρωτοβουλία πολιτών θα μείνει μόνιμα εκεί μέχρι να γίνει δημοψήφισμα.

ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ/ΙΣΑ,

Είμαι ο αδερφός ,ο φίλος , ο συγγενής,o συνεργάτης σου,ίσως και εσύ  ο ίδιος,που πλέον δεν έχει δουλειά, χάνει το σπίτι του,κλείνει το μαγαζί του,του έκοψαν το μισθό ή την σύνταξη.

Είμαι αυτός που δεν κάνει πια όνειρα και δεν έχει πλέον τα απαραίτητα και ίσως ούτε και φαί για τα παιδιά του.

Είμαι αυτός που κοιμάται και ξυπνάει με το στομάχι δεμένο κόμπο και  το άγχος και το φόβο μόνιμη παρέα για το αύριο.



Δεν είμαι όμως μόνος μου. Είμαστε πολλοί και είμαστε εδώ για να  ζητήσουμε τα αυτονόητα.

Για να φωνάξουμε για το ΔΙΚΙΟ που μας πνίγει,γιατί δεν τα φάγαμε μαζί με κανένα, γιατί δεν μας ρώτησαν ποτέ για τίποτα και τώρα μας καλούν  να πληρώσουμε για άλλη μια φορά τα σπασμένα ΑΛΛΩΝ.



Δεν είμαστε συνδικαλιστές , δεν ανήκουμε σε κανένα κόμμα δεν μας υποστηρίζει κανείς και τίποτα. Από τον ΜΟΝΟ που  μπορούμε να περιμένουμε βοήθεια είναι από ΕΣΕΝΑ.



Ομως είμαστε πλέον ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ να ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ και να αποδείξουμε ότι όσο και αν μας έχουν τσακίσει, υπάρχουν ακόμα ΕΛΛΗΝΕΣ  με ΨΥΧΗ . Ετσι αποφασίσαμε να κατέβουμε στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ και να  παραμείνουμε εκεί μέχρι να γίνει αυτό που θα έπρεπε να έχει γίνει,πριν  από οποιαδήποτε σημαντική απόφαση.



ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ



ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΝΤ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΩΣ ΠΡΟΙΟΝ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ , ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΑΣΥΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ



ΕΝΩΣΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΑΣ ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ . ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ info@300ellines.org ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ



Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ ΞΕΚΙΝΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΜΑΙΟΥ 2011  ΣΤΙΣ 10 ΤΟ ΠΡΩΙΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΝ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΜΑΣ

www.300ellines.org



Βοήθησε την προσπάθεια. Κατέβασε το παρακάτω συνημμένο, εκτύπωσε το και μοίρασε το σε όσους δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο -ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΤΗ!..

Ἀνθολογία τῆς Οἰκονομίας-Γεώργιος Σουρής

Σας παρουσιάζω ένα διαχρονικό ποίημα του σατιρικού Γεωργίου Σουρή.
Είναι διαχρονικό γιατί σατιρίζει κυρίως την οικονομική συμπεριφορά της τότε εποχής (εκατό χρόνια πριν!) η οποία μάλλον παραμένει ίδια ή είναι ακόμα χειρότερη στο παρόν.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, γιατί εμείς ,οι άνθρωποι, εθελοτυφλούμε και δε μας γίνονται τα ιστορικά πάθη μαθήματα αλλά ούτε και τα σύγχρονα.

Ἀνθολογία τῆς Οἰκονομίας

ΣΥΛΛΕΓΈΝΤΑ ΚΑῚ ἈΝΑΡΤΗΘΈΝΤΑ ἘΠῚ ΤΗ͂Ι ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ͂Ι ἘΛΕΎΣΕΙ ΤΟΥ

Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό, ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς, νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς, ταμεῖο δίχως χρήματα καὶ δόξης τόσα μνήματα; Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά, κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε; * * *

Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια, κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια, ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή. * * *

Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί, οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή. * * *

Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως, συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος. * * *

Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους! σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται. * * *

Γι᾿ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ τιμᾶ τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια, σικτὶρ στὰ χρόνια τὰ παλιά, σικτὶρ καὶ στὰ καινούργια! * * *

Καὶ τῶν σοφῶν οἱ λόγοι θαρρῶ πὼς εἶναι ψώρα, πιστὸς εἰς ὅ,τι λέγει κανένας δὲν ἐφάνη... αὐτὸς ὁ πλάνος κόσμος καὶ πάντοτε καὶ τώρα, δὲν κάνει ὅ,τι λέγει, δὲν λέγει ὅ,τι κάνει. * * *

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαῖο, ὕφος τοῦ γόη, ψευτομοιραῖο. Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης, λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης. Σπαθὶ ἀντίληψη, μυαλὸ ξεφτέρι, κάτι μισόμαθε κι ὅλα τὰ ξέρει. Κι ἀπὸ προσπάππου κι ἀπὸ παπποῦ συγχρόνως μποῦφος καὶ ἀλεποῦ. * * *

Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ». Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο- νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο. Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι. * * *

Δυστυχία σου Ἑλλάς, μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς. Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα; * * *

Τρίτη 1η Μάρτη (19:00) Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας στο Συνταγμα ¨Δεν Πληρώνω¨

Γελοιογραφίες

Σας παρουσιάζουμε κάποιες γελοιογραφίες έτσι για να προβληματιστούμε όσο και άμα γίνεται ευχάριστα.

Το εξώφυλλο της εφημερίδας ΒΗΜΑ σε 3 χρόνια