ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ...

Μηπως τελικα ειμαστε υποκεινουμενα προβατα? Μηπως τελικα μας ωθουν εκει που θελουν καποιοι? Μηπως τελικα καποια στιγμη θα πρεπει να αφυπνηστουμε και να αναρωτηθουμε το τι πραγματικα συμβαινει? Σας παρουσιαζω μια ερευνα παρακατω.... Τα σχολια δικα σας...... Επειδή δεν θυμόμαστε και πολλά από την στατιστική στο πανεπιστήμιο,

και επειδή αυτό αποκλείεται να γίνει ποτέ θέμα στις πανελλαδικές εξετάσεις,

Άσκηση 1
Να βρεθεί:


Η πιθανότητα να συμβεί τρεις φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα,

με πληθυσμό 8,000,000 (έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί...

Παππούς, Γιος και Εγγονός της ίδιας οικογένειας.

Ξαναλέμε ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΟΧΙ ΜΙΑ !

Άσκηση 2
Να βρεθεί:


Η πιθανότητα να συμβεί επτά φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα,

με πληθυσμό 8,000,000 (κατοίκων έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί Πατέρας και Γιος.


Οι απαντήσεις


A) Aπό παππού σε γιο και εγγονό

O Δημήτριος Pάλλης (1844-1921) πέντε φορές πρωθυπουργός (1897, 1903, 1905, 1909 και 1920-21).

O γιος του Iωάννης (1878-1946) μια φορά (κατοχικός 1943-44).

Γιος και εγγονός ήταν ο Γεώργιος (1918-2006) μια φορά πρωθυπουργός ( 1980-81).

Aξίζει να σημειωθεί ότι Γ. Pάλλης ήταν και εγγονός πρωθυπουργού από τη μητέρα του (κόρη του Γ. Θεοτόκη).

O Γεώργιος Παπανδρέου (1888-1968) τέσσερις φορές πρωθυπουργός (1944, 1944-1945, 1963 και 1964-65 ).

O Aνδρέας Παπανδρέου (1919-1996) τρεις (1981-85, 1985- 89 και 1993-96).

Γιος και εγγονός είναι ο Γιώργος μόλις άρχισε την πρώτη θητεία.

O Διομήδης Kυριακός (1811-69) κατέκτησε το αξίωμα μια φορά (1863).

Tο ίδιο και ογδόντα χρόνια αργότερα (1949) ο εγγονός του Aλέξανδρος Διομήδης - Kυριακός (1875-1951)

Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσε να προστεθεί άλλη μια περίπτωση.

Πρόκειται για τον Γεώργιο Kουντουριώτη (1782-1858) , που κάθισε στην καρέκλα μια φορά (1848)

και ο εγγονός του Παύλος (1855-1935) έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1924-1929).

B) Aπό πατέρα σε γιο


O Σπυρίδων Tρικούπης (1788-1873) υπήρξε ο πρόεδρος (πρωθυπουργός) του πρώτου νεοελληνικού υπουργικού συμβουλίου (1833).

O γιος του Xαρίλαος (1832-1896) διατέλεσε εφτά φορές πρωθυπουργός ((1875, 1878, 1880, 1882-85, 1886-90, 1892-3

και 1893-1895).

O Θρασύβουλος Zαΐμης (1825-1889) δυο φορές πρωθυπουργός (1869-70 και 1871).

O γιος του Aλέξανδρος οχτώ φορές πρωθυπουργός (1897, 1901, 1915, 1916, 1917, 1926, 1927 και 1928)

και Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1929-1935).

Aς προστεθεί ότι ο Aνδρέας πατέρας του πρώτου και παππούς του δεύτερου είχε διατελέσει πριν την έλευση του

Kαποδίστρια και μετά τη δολοφονία του πρόεδρος της «Διοικητικής Eπιτροπής Eλλάδος» (αξίωμα ανάλογο του πρωθυπουργού).

O Eλευθέριος Bενιζέλος (1864-1936) εννιά φορές πρωθυπουργός (1910-15, 1915, 1917-20, 1924, 1928-29, 1929-32, 1932, 1932-33, 1933) .

O γιος του Σοφοκλής ορκίστηκε πέντε φορές (1944 και κατά διαστήματα το 1950-51).

O Γεώργιος Θεοτόκης (1844-1916) τέσσερις φορές (1899-1901, 1903 και 1903-05) .

O γιος του Iωάννης (1880-1961) μια (1950).

Το ξαναγράφω - αυτό έγινε ΕΠΤΑ ΦΟΡΕΣ σε 189 χρόνια!

ΤΕΛΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ''ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ...

Για τη δημοκρατία βέβαια δεν βάζουμε καν το χέρι μας στην φωτιά, γιατί, κατά βάση, είμαστε κρυφό-βασιλικοί οι ...κερατούκληδες, αλλά υποβιβάζει την "μαγκιά" μας να παραδεχθούμε κάτι τέτοιο...

Άλλωστε είμαστε το μόνο έθνος στην ιστορία που απήτησε δυο φορές ξένο βασιλιά για να τον κυβερνήσει και τους

εξώρισε σχεδόν όλους, μεταξύ άλλων, με το πρόσχημα ότι, σαν υπερήφανοι Ελληνες, δεν δεχόμαστε την κληρονομικότητα...

Είμαστε ή δεν είμαστε Εθνος ανισορρόπων ;...............

"...Σ' αυτόν τον τόπο των παράλληλων μονόλογων,

όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι........"

Γιώργος Σεφέρης,1900-1971, Νόμπελ 1962.............Η ψευτια και ο πνευματικος εκφυλισμος αλλωνεται μερα με την μερα πανω στους ελληνες και τους παραμορφωνει...Θελετε να επιβαλετε στον κοσμο ενα πνευματικο εσπεραντο που να καταργησει καθε ζωντανη ουσια και εκφραση.........

Πηγή : http://www.elnews.gr

Ένα εναλλακτικό Πανεπιστήμιο στην Κρήτη

Στην αυλή ενός μοναστηριού σε κάποιο ορεινό χωριό της Κρήτης κάθονται καθηγητές και εθελοντές του Πανεπιστημίου των Ορέων μαζί με τους κατοίκους, ανταλλάσσοντας απόψεις και γνώσεις όχι μόνο για επιστημονικά θέματα αλλά και ζητήματα που αφορούν την τοπική κοινωνία και τις παραδόσεις.


Ενα χρόνο μετά την ίδρυσή του, το Πανεπιστήμιο των Ορέων, η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία, η οποία ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου Κρήτης, συνεχίζει να συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας με τις δράσεις του.


«Το Πανεπιστήμιο των Ορέων ξεκίνησε ύστερα από πρωτοβουλίες φοιτητών, διανοούμενων και άνθρωπων που είναι ερωτευμένοι με την Κρήτη», σημειώνει στα «ΝΕΑ» ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης και εκ των εμπνευστών της πρωτοβουλίας, κ. Ιωάννης Παλλήκαρης.


Ηδη, στο αλλιώτικο αυτό Πανεπιστήμιο έχουν ενταχθεί ομάδες πολιτών από όλη την Ελλάδα, οι οποίες ζητούν να συμμετέχουν στις δραστηριότητες. Ετσι, η Κάρπαθος, η Κάσος, η Ηπειρος, η Δυτική Μακεδονία και η Πελοπόννησος έχουν γίνει πλέον συνοδοιπόροι. Παράλληλα, υπολογίζεται πως τα ενεργά μέλη είναι περισσότερα από 1.000, μεταξύ των οποίων πανεπιστημιακοί, γιατροί, φοιτητές. Οσο για τους απλούς συμπαραστάτες του εγχειρήματος, αυτοί είναι τουλάχιστον διπλάσιοι. Από την αρχή της ίδρυσής του, το Πανεπιστήμιο των Ορέων δεν ήταν ένα παραδοσιακό Πανεπιστήμιο που ακολουθεί ένα δοκιμασμένο μοντέλο. Οι «τάξεις» του δεν αποτελούνται από τέσσερις τοίχους και οι «μαθητές» δεν κάθονται σε έδρανα. Αντίθετα, το «μάθημα» γίνεται στην ύπαιθρο, σε κάποιο καφενείο, στην αυλή της εκκλησίας του χωριού. Οι ρόλοι εναλλάσσονται: οι δάσκαλοι γίνονται μαθητές και οι μαθητές δάσκαλοι. «Το κλασικό Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο παρέχει γνώσεις που προκύπτουν από την έρευνα σε ένα συγκεκριμένο, κλειστού κύκλου κοινό. Το Πανεπιστήμιο των Ορέων υπερβαίνει αυτές τις οριοθετήσεις, γιατί απευθύνεται στην ευρύτερη κοινωνία και γιατί οι διδάσκοντες είναι συγχρόνως και μαθητευόμενοι».


 Οι άξονες
Η ανάγκη να αναπτυχθούν οι ορεινές περιοχές της Κρήτης, με τη βοήθεια και της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και το γεγονός ότι ο ακαδημαϊκός κόσμος θα πρέπει να προσεγγίσει τους ανθρώπους της υπαίθρου είναι οι κύριοι άξονες της πρωτοβουλίας. «Το σημείο συνάντησης των δύο αυτών τάσεων συνιστά το Πανεπιστήμιο των Ορέων».


Στην ερώτηση, όμως, γιατί στο επίκεντρο των δραστηριοτήτων βρίσκονται, οι ορεινές περιοχές, ο πρύτανης απαντά πως «το ενδιαφέρον μας επικεντρώνεται στην κοινωνία, δηλαδή στα δισεπίλυτα προβλήματα που ταλανίζουν τους ορεινούς πληθυσμούς».




«Παρεμβαίνουμε εκεί που πάντα απουσιάζει η Πολιτεία»
Οι περσινες εξορμήσεις στις ορεινές και απομακρυσμένες περιοχές της Κρήτης που έκαναν τα μέλη του Πανεπιστημίου, προκειμένου να δουν και να εξετάσουν μεγάλο αριθμό κατοίκων αλλά και να συγκεντρώσουν αξιόπιστα στοιχεία για την υγεία, την παιδεία καθώς και για άλλα φλέγοντα θέματα που τους απασχολούν, έδωσαν φέτος τη θέση τους σε μία σειρά νέων πρωτοβουλιών.


«Το Πανεπιστήμιο των Ορέων πέρασε, όπως είναι φυσικό, από τα στάδια της διερεύνησης, των προθέσεων και του προγραμματισμού και τώρα βρίσκεται στο στάδιο της ανάπτυξης, πράγμα που σημαίνει ότι συνεχώς θέτει νέους στόχους», εξηγεί ο κ. Παλλήκαρης.


Οι νέες δράσεις, όπως επισημαίνουν τα μέλη του, επικεντρώνονται σε εκείνα τα σημεία ακριβώς όπου η Πολιτεία ανέκαθεν έλαμπε διά της απουσίας της. Ετσι, η παρέμβαση στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στις ορεινές και απομακρυσμένες περιοχές, με προγράμματα συνδιδασκαλίας μαθητών ορεινών σχολείων, με μαθητές σχολείων των πόλεων είναι από τις βασικές πρωτοβουλίες φέτος.


«Κινητές μονάδες ιατρικών ειδικευμένων υπηρεσιών έως και σε τριτοβάθμιο επίπεδο επισκέπτονται τις αποκλεισμένες περιοχές, ενώ στόχος μας είναι να υποστηρίξουμε την παραδοσιακή, ενδογενή, αυτόνομη οικονομία με μοντέρνα εργαλεία, όπως το ηλιακό τυροκομείο στη Μαδάρα των Λευκών Ορέων». Συμπληρώνει δε πως ακόμη και η ανάδειξη της κρητικής ντοπιολαλιάς και του λαϊκού πολιτισμού είναι στα άμεσα σχέδια. «Αναφέρω χαρακτηριστικά το Ινστιτούτο Μέλους και Λόγου στον ορεινό Μυλοπόταμο και τη δημιουργία Μουσικής Ακαδημίας στο Οροπέδιο Λασιθίου».




Το αγκάθι της χρηματοδότησης
Η χρηματοδοτηση αποτελεί αγκάθι για το σύνολο των ελληνικών πανεπιστημίων. Το Πανεπιστήμιο των Ορέων δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, ωστόσο, όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο κ. Παλλήκαρης, «εάν ξεκινούσαμε με την αγωνία της χρηματοδότησης, να είστε βέβαιοι πως δεν θα επιχειρούσαμε αυτή την προσπάθεια. Ολοι, άλλωστε, είμαστε εθελοντές». Ιδιαίτερος περιορισμός στην προέλευση των πηγών χρηματοδότησης δεν υπάρχει. Εξάλλου, μπορούν οι πόροι για τις δραστηριότητες να προέρχονται είτε από εθνικά ή ευρωπαϊκά προγράμματα είτε από κληροδοτήματα και χορηγίες.

Πηγή:http://kala-nea.gr/