"Παρκούρ"

Γενικά

Το Παρκούρ (Parkour) είναι μια γαλλικής καταγωγής αγωνιστική, σωματική και πνευματική, που στόχο της έχει την ταχύτητα και τη βέλτιστη δυνατή μετακίνηση από το ένα σημείο στο άλλο, χρησιμοποιώντας μόνο τις ανθρώπινες ικανότητες. Οι μαθητές του Parkour ονομάζονται Traceurs ενώ οι μαθήτριες Traceuses.Στόχος του Parkour είναι η υπερπήδηση εμποδίων, είτε αυτά είναι τεχνητά, είτε φυσικά, όπως: βράχια, ποτάμια, κλαδιά, τοίχοι, πεζούλια, κ.ά..
Ένας Traceur πρέπει να καλλιεργεί την ικανότητά του να εντοπίζει εναλλακτικούς τρόπους κίνησης, τους οποίους ενδέχεται να χρησιμοποιήσει στην καθημερινή του ζωή και σε περιστάσεις εκτάκτων αναγκών. Για το λόγο αυτό η κατηγοριοποίηση του  Parkour ως δραστηριότητα είναι πολύ δύσκολη, γιατί κάποιοι το θεωρούν άθλημα, κάποιοι άλλοι πολεμική τέχνη, ενώ άλλοι λένε ότι το «Parkour είναι Parkour».

Οι Ρίζες του Parkour

Το Parkour καθιερώθηκε από τον David Βell τη δεκαετία του 80 και γενέτειρα του θεωρείται η Lisses. Εμπνευστής του είναι ο βιετναμέζικης καταγωγής Raymond Bell, στρατιώτης, πυροσβέστης, μαθητής της Methode Naturelle, πατέρας και μέντορας του David Βell.
Ο όρος Parkour προκύπτει από το  Pαrcours du Combattant ένα είδος στρατιωτικού αγωνίσματος δρόμου μετ’ εμποδίων. Ο Hubert Kounde φίλος του David είχε την ιδέα να δανειστούν τη λέξη Pαrcours (διαδρομή), να αντικαταστήσουν το “c” με “k” για να υποδηλώνει τη μαχητικότητα και τέλος να αφαιρέσουν το τελικό “s”, γιατί ήταν αντίθετο με τη φιλοσοφία του Parkour για εξοικονόμηση ενέργειας.

Ορολογία Τεχνικών

Η κίνηση του Parkour είναι πολυσύνθετη, αλλά στηρίζεται σε κάποιες θεμελιώδεις κινήσεις ή κατηγορίες κινήσεων, από τις οποίες πηγάζονται όλες οι δευτερεύουσες. Αυτές είναι οι παρακάτω:

• Franchissement (Διασταύρωση): Πέρασμα ανάμεσα από δύο εμπόδια, συνήθως οριζόντια.
• Lache (Απελευθέρωση): Απελευθέρωση των χεριών από (οριζόντιο) εμπόδιο, είτε για να πιαστεί ο Traceur από κάποιο άλλο, είτε για να προσγειωθεί στο έδαφος.

• Passe Muraille (Υπερπήδηση τοίχου): Σκαρφάλωμα και ανάβαση ή υπερπήδηση ενός τοίχου.

• Passement (Πέρασμα): πέρασμα πάνω από εμπόδιο, συνήθως με την βοήθεια των χεριών.

• Planche (Ανάβαση): Ανάβαση οριζοντίου εμποδίου με τη χρήση των χεριών μόνο.

• Roulade (Κυβίστηση): Κυβίστηση, η οποία χρησιμοποιείται για τη διατήρηση της οριζόντιας διανυσματικής ταχύτητα μετά από διαγώνια προσγείωση.

• Saut de Bras (Άλμα χεριών): Άλμα όπου ο Traceur πιάνεται από κάποιο οριζόντιο επίπεδο συνήθως στην κορυφή ενός τοίχου, με τα πόδια ενάντιας σε αυτό.

• Saut de Détente (Χαλαρό άλμα): Άλμα απόστασης.

• Saut de Fond (Πτώση): Άλμα από υψηλότερο επίπεδο σε χαμηλότερο.

• Saut de Precision (Άλμα Ακρίβειας): Άλμα προς συγκεκριμένο σημείο, όπου ο Traceur πρέπει να διατηρήσει την ισορροπία του μετά την προσγείωση.

• Tic-Tac (Τικ-Τακ): Άλμα όπου ένα αντικείμενο λειτουργεί ως πάτημα για την υπερπήδηση εμποδίου ή κάλυψη μίας απόστασης.

Φιλοσοφία

Ένα μεγάλο μέρος του Parkour χαρακτηρίζεται από το ρητό “etre et durer” που μεταφράζεται κυριολεκτικά σε «είναι και διαρκείν». Αυτό σημαίνει ότι η κίνηση εκτός traceur δεν πρέπει να είναι αποτελεσματική μόνο ως προς τον άμεσο στόχο του, δηλ. τη μεταφορά από το Α στο Β, αλλά και προς τη «διάρκεια ζωής» του traceur. Η εξάσκηση πρέπει να τελείται έτσι ώστε να μην υπάρχουν τραυματισμοί και καταπόνηση του σώματος, κυρίως των αρθρώσεων. Ένα άλλο μέρος του Parkour χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη της ικανότητας να βρίσκει κανείς λύσεις στα προβλήματα και τα εμπόδια  της καθημερινής του ζωής. Συγκεκριμένα, ο Andi Kalteis,  αυστριακός  traceur με εκτεταμένη εμπειρία, δηλώνει στο ντοκιμαντέρ Parkour journeys : «Όταν αρχίσεις να κινείσαι  με τον δικό σου προσωπικό τρόπο, τότε θα συνειδητοποιήσεις πως το Parkour αλλάζει και άλλα πράγματα στη ζωή σου. Και βλέπεις ότι προσεγγίζεις προβλήματα, για παράδειγμα στη δουλειά σου, διαφορετικά, επειδή έχεις εξασκηθεί στο να υπερπηδάς εμπόδια με τον βέλτιστο τρόπο. Αυτό σε κάποιους έρχεται νωρίς, σε κάποιους έρχεται αργά. Πλέον δεν λέω «κάνω Parkour», γιατί η φιλοσοφία του έχει γίνει ζωή μου, ο τρόπος με τον οποίο κάνω τα πάντα".
Άλλοι μιλούν για την ικανότητα κίνησης χωρίς σκέψη. Όπως ένας άνθρωπος περπατά ή οδηγεί χωρίς να σκέφτεται τις κινήσεις του μία-μία, ένας traceur μπορεί να μάθει να υπερπηδά εμπόδια χρησιμοποιώντας μόνο το υποσυνείδητό του. Κάποιοι  ονομάζουν αυτή την κατάσταση «flow» (ροή), σύμφωνα με την θεωρία του Mihaly Csiksrentmihaly, αν και η χρήση του όρου αυτού αποδοκιμάζεται από αρκετούς, επειδή τη βρίσκουν κακόγουστη.
Τέλος, σημειώνεται ότι το Parkour αποτελεί μια ευγενή δραστηριότητα που πρεσβεύει την αλληλεγγύη, την έλλειψη ανταγωνισμού, τον αλτρουισμό, τον σεβασμό της ξένης ιδιοκτησίας και του νόμου γενικότερα, τη θέληση να βοηθάς τρίτους, ανάμεσα σε πολλές άλλες αρετές.

Ανταγωνισμός

Ένα χαρακτηριστικό του Parkour αποτελεί η πλήρης απουσία ανταγωνισμού. Αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους.Πρώτα απ΄ όλα το Parkour έχει δανειστεί ένα σημαντικό μέρος της φιλοσοφίας της Ανατολικής Ασίας και συγκεκριμένα του Bushido, και συνεπώς φέρει τη νοοτροπία της αυτοπειθαρχίας και της αυτο-βελτίωσης, όπου το άτομο μαθαίνει πράγματα για τον εαυτό του, όχι για τους άλλους.
Δεύτερον, επειδή το Parkour είναι δυνητικά επικίνδυνο και συχνά οι άνθρωποι υποκύπτουν στους πειρασμούς που τους παρουσιάζονται, ο ανταγωνισμός ενδέχεται να οδηγήσει σε υπερτίμηση του εαυτού ή υποτίμηση των εμποδίων, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος τραυματισμών.
Επίσης, ο ανταγωνισμός και πιο συγκεκριμένα ο πρωταθλητισμός έχει στο παρελθών προκαλέσει τη φθορά διαφόρων άλλων σωματικών τεχνών, όπως οι πολεμικές τέχνες, οπότε η κοινότητα του  Parkour ανησυχεί μήπως βαδίσει στο ίδιο μονοπάτι.
Οι δύο κύριες κοινότητες που προωθούν τον ανταγωνισμό στο Parkour είναι η Urbain Freeflow (U F) και η Amerikan Parkour (A PK), με επικεφαλείς τους Paul “EZ” και Mark “M2” Tooroch αντίστοιχα.Και επειδή συνεχώς πληθαίνουν τα άτομα που υποστηρίζουν τον ανταγωνισμό λόγω οικονομικών συμφερόντων, η διεθνής κοινότητα του Parkour
ξεκίνησε την 1^η Μαίου2007 μια εκστρατεία κατά του ανταγωνισμού στο Parkour, η οποία αποκαλείται “Keeping
Parkour Rivalry –Free” (Διατηρώντας το Parkour Χωρίς Ανταγωνισμό).        

Parkour & Free-Running 

 

 

Ο όρος "Free-Running" επινοήθηκε από το Guillaume Pelletier, ένα από τα άτομα που συμμετείχαν στην παραγωγή του ντοκυμανταίρ Jump London, το 2003. Αρχικά, προοριζόταν για μια πιο διεθνή έκδοση του Parkour, μιας και τα Αγγλικά είναι πιο διαδεδομένη γλώσσα, και ο Pelletier θεωρούσε οτί το όνομα "Free-Running" αποτελούσε ακριβή μετάφραση της λέξης "Parkour". Έτσι, και οι δύο αυτοί όροι χρησιμοποιούνταν εναλλακτικά στο Jump London.
Ωστόσο, η άποψη του Sébastien Foucan για το Parkour απέκλινε από αυτή του David Belle. Έτσι, η κοινότητα άρχισε να αναφέρεται στην έκδοση του Foucan ως "Free-Running", και κράτησαν το όνομα Parkour για τον ορισμό του David Belle.
Δύο λόγια για το Free-Running: Το Free-Running αποσκοπεί στην ομορφιά, τη χάρη, και την ομαλότητα της κίνησης. Ο free-runner προπονείται ώστε να μπορεί να κινείται ελεύθερα στο περιβάλλον, αστικό ή μη, και να μπορεί να εκφράζει τον εαυτό μέσω της διάδρασης με τα διάφορα αντικείμενα του χώρου.
Άρα λοιπόν, η κεντρική διαφορά μεταξύ των δύο αυτών τεχνών είναι η εξής: Το Parkour αποτελεί ένα πρακτικό άθλημα (όπως οι πολεμικές τέχνες), ενώ το Free-Running αποτελεί ένα καλλιτεχνικό άθλημα (όπως η ρυθμική γυμναστική). Βέβαια, θεωρείται αυτονόητο ότι και οι δύο αυτές δραστηριότητες είναι εξαιρετικά απαιτητικές, τόσο νοητικά όσο και σωματικά.


      για το iptameno

  η χρήση του parkour  , από τον David Belle


    και λίγο free running , αν και κατά την γνώμη μου δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά




για περισσότερες πληροφορίες :  http://www.parkour.gr/