Σκέψεις ενός απλού ανθρώπου- Η Α.

Πάει καιρός που έχω να γράψω κάτι και τώρα που ανεβάζω αυτό όλο σβήνω και ξαναγράφω.. Άμα έγραφα σε κανονικό χαρτί και όχι στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή μου θα το είχα σκίσει αρκετές φορές μέχρι τώρα και θα έκανα αυτό που μισώ περισσότερο.. Σπατάλη. Και τι σπατάλη. Εις βάρος του περιβάλλοντος.
Όμως ας αφήσουμε για σήμερα το περιβαλλοντικό θέμα που μας απασχολεί όλους ή τουλάχιστον τους περισσότερους θέλω να πιστεύω.
Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι συνεχώς να γράψω αυτό το άρθρο αλλά όλο το μετανιώνω τελευταία στιγμή. Και τώρα ακόμα δεν είμαι σίγουρος για αυτό που κάνω και το πιο πιθανό είναι ότι μόλις το τελειώσω θα αισθάνομαι αποτυχημένος και ανίκανος να γράψω το οτιδήποτε.
Έχω ήδη γράψει δύο παραγράφους που ουσιαστικά δεν λέω τίποτα απλά φλυαρώ γιατί δεν έχω το θάρρος και τα κότσια να γράψω αυτά που αισθάνομαι και θέλω τόσο καιρό να τα μοιραστώ με κάποιον αλλά δεν το κάνω. Γενικά τα έχω πει σε φίλους και κοντινά μου πρόσωπα αλλά σήμερα είναι διαφορετικά. Σήμερα το μοιράζομαι με ποιον? Με σένα που το διαβάζεις από τον υπολογιστή σου.. Αλλά ποιος είσαι εσύ? Και γιατί εγώ σου εκμυστηρεύομαι αυτές τις σκέψεις μου?
Ο λόγος που γράφω δεν είναι άλλος από το άτομο που μου έχει αλλάξει τη ζωή. Πιο συγκεκριμένα για την κοπέλα που μου έχει αλλάξει τη ζωή. Το όνομα της, μικρή σημασία έχει για σένα που το διαβάζεις τώρα αλλά για μένα είναι κάτι ξεχωριστό. Δεν μπορώ να περιγράψω τι αισθάνομαι όταν ακούω αυτό το όνομα. Ας την πούμε Α. για να συνενοούμαστε.
Την γνώρισα ένα βράδυ του περσινού Μάρτη σε ένα club στο Ψυχικό. Γενικά αποφεύγω τα club αλλά εκείνο το βράδυ είπα να κάνω μια εξαίρεση. Η Α. είχε έρθει με παρέα εκείνο το βράδυ. Είχαμε συστηθεί άλλη μια φορά αλλά η μνήμη μου με πρόδωσε και δεν την θυμόμουν. Ήμουν τυχερός γιατί στην παρέα της ήταν και ένας φίλος μου από παλιά και μπόρεσα να της πίασω κουβέντα και να χορέψουμε. Τον φίλο μου εκείνο το βράδυ τον έγραψα επιεικώς και λυπάμαι για αυτό. Αλλά πιστεύω ότι με έχει συγχωρέσει γιατί, φίλε αν δεν σε έγραφα εκείνο το βράδυ ίσως ποτέ να μην γινόταν ποτέ κάτι με την Α.
Όπως είπα γνωριζόμασταν ήδη αλλά οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές για να προχωρήσει το πράγμα μεταξύ μας. Είπαμε να μιλάμε και να μην χαθούμε. Της μίλαγα συχνά όταν την πετύχαινα online. Εκείνη είναι ντροπαλή, σπάνια μου μιλούσε. Να μην τα πολυλογώ ξαναβρεθήκαμε το επόμενο Σάββατο στο ίδιο μέρος και από τότε είμαστε μαζί. Δυστυχώς την έχω στενοχωρήσει αρκετά αλλά το έχω μετανοιώσει πάρα πολύ. Άργησα πολύ να καταλάβω τι άνθρωπο είχα δίπλα μου και πόσο τυχερός ήμουν που τον είχα. Λένε ότι αν δεν χάσεις κάτι δεν εκτιμάς την αξία του. Έτσι και γω, την έχασα και ήρθαν τα πάνω κάτω.. Προσπαθώ να μην θυμάμαι αυτές τις μέρες γιατί ήταν από τις χειρότερες τις ζωής μου μέχρι τώρα. Μόνο μια φορά θυμάμαι να έχω στεναχωρηθεί περισσότερο και ήταν μετά το θάνατο ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου.
Πάλι φλυαρώ.. Τώρα στο μυαλό μου γυρίζει η εικόνα της. Είναι η πιο όμορφη κοπέλα που έχω γνωρίσει. Της το έχω πει πολλές φορές αλλά δεν με πιστεύει, νομίζει πως το λέω έτσι αλλά εγώ το εννοώ.. Η Α είναι τα πάντα για μένα. Εγώ όμως της έχω φερθεί άσχημα χωρίς να καταλαβαίνω το κακό που της κάνω.. Μερικές φορές εύχομαι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω αλλά ξέρω ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον.
Α. αν το διαβάζεις αυτό τώρα να ξέρεις ότι δεν θα σε ξαναστεναχωρήσω ποτέ και ότι αυτός ο χρόνος μαζί σου ήταν ο ωραιότερος..