Ένα στίχος του Σεφέρη που με άγγιξε και εξέφρασα ποιητικά τα συναισθήματα και τις ιδέες μου.
Παντού γκρί.Περπατάω στον δρόμο , ένας άντρας βρίζει .Λίγο πιο κάτω σκουπίδια . Περνάω την λεωφόρο και αλλο ατύχημα σήμερα . Το εργοστάσιο γέμισε τα πνευμόνια μου καπνό .Στα παλιά κτήρια ακούγονται φώνες ,μάλλον κάποια κυρία θα έπεσε θύμα αυτουνού που έκλεβε για να πληρώσει τα χρέη του στην τράπεζα . Η λιμουζίνα του υπουργού πέρασε μπροστά από τους αστυνομικούς που εμπόδιζαν τους διαδηλωτές . Η τηλεόραση ευτυχώς χάλασε ,αλλά δεν υπάρχουν βιβλία . Στις εφημερίδες γράφουν για την οικονομική κρίση. Το μωρό των γειτόνων πάλι κλαίει. Πρέπει να κάνω ένα ταξίδι , να φύγω από αυτήν την πόλη , μήπως και ξαναδώ το χρώμα της ζωής . Όχι ! Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει...
Από τον soph2
Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου