Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Κρίση σήμερα, ανέκδοτο αύριο





του Νίκου Μηλαπίδη
Μικρός πίστευα ότι είμαι άτυχος που γεννήθηκα στη δεκαετία του ‘80 και δε μπόρεσα να συμμετάσχω στην κορυφαία σύγχρονη ιστορική στιγμή της Ελλάδας, την πτώση της Χούντας και την παλινόρθωση της Δημοκρατίας. Με συγκλόνιζε η ιδέα ότι δημοκρατικά κινήματα κατάφεραν να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες ζωής για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αφήνοντας πίσω τις πληγές του εμφυλίου πολέμου.

Μεγάλωσα, μαζί μου και οι τότε νέοι επαναστάτες, στρογγυλοκάθισαν σε θέσεις και ανέλαβαν το σύστημα εξουσίας, για να το διαχειριστούν με δίκαιο τρόπο και να δώσουν προοπτική στον πολύπαθο τόπο. Γνήσιοι πατριώτες, δήλωναν ότι είχαν πάρει το μάθημά τους και ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει όταν τις τύχες της διαφεντεύουν τα δικά της άξια παιδιά.

Μέσα σε 20 χρόνια τα άξια παιδιά εκχώρησαν το δημόσιο συμφέρον για το οποίο μάτωσαν και θυσιάστηκαν. Έγιναν υπουργοί, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί, παράγοντες, πρόεδροι πάσης φύσεως, γείτονες, οδηγοί και γονείς. Γαντζώθηκαν στις καρέκλες, τροφοδότησαν το πελατειακό σύστημα, μετέτρεψαν το κράτος σε τέρας γραφειοκρατίας και πρόβαλαν μόνο το εγώ τους.
Μεγαλοπιάστηκαν και έγιναν Ευρωπαίοι, μιμούμενοι αυτιστικά τα δυτικά πρότυπα χωρίς να παράγουν τίποτα. Μας πρόσφεραν τα πάντα. Μας μεγάλωσαν εξαγοράζοντας την αγάπη μας με υλικά αγαθά και μας χάιδεψαν τα αυτιά για να μη ζοριστούμε όπως αυτοί. Επένδυσαν στον εύκολο δρόμο της δανεισμένης ευημερίας κληροδοτώντας στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους μια τριτοκοσμική κοινωνία στα νότια του αναπτυγμένου ευρωπαϊκού κόσμου.
Σήμερα, ο κόσμος τους και κόσμος μας, καταρρέει. Ακόμα και την ύστατη ώρα αλληλοκατηγορούνται για το ποιος προκάλεσε τα μεγαλύτερα σκάνδαλα. Μονίμως φταίνε οι άλλοι.

Στο ρετιρέ του οικοδομήματος που σείεται όμως βρισκόμαστε εμείς. Άνεργοι με μεταπτυχιακά, ακουστικά στα αυτιά, φραπέ στο ένα χέρι, και το iPhone στο άλλο, με laptop και κλειδιά αυτοκίνητου στην τσέπη. Είμαστε αδιάφοροι στον κόσμο μας γιατί οικτίρουμε τον κόσμο τους, απέχοντας από άποψη (βλ. αποχή-λευκό), έτοιμοι να κάνουμε download την καταστροφή της χώρας που ζουν αυτοί αλλά κι εμείς.

Ας συμφωνήσουμε σε κάτι: Δε φταίνε για τα πάντα οι άλλοι. Στο κάτω-κατω αυτοί προσπάθησαν και απέτυχαν. Η κρίση αποτελεί ευκαιρία για τους σημερινούς νέους Έλληνες να συνδιαμορφώσουν το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας στην οποία θα ζήσουν. Μήπως μας δίνεται η ευκαιρία να ζήσουμε μια ιστορική στιγμή; Ας την αδράξουμε!
*Ο Νίκος Μηλαπίδης είναι δικηγόρος ΔΣΘ, επιστημονικός συνεργάτης του κοινοβουλίου.

Πηγή: www.protagon.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Site Translator-Μεταφραστής

Αναγνώστες

Το banner μας


Αντιγράψτε τον κωδικό για να τοποθετήσετε αυτό το banner στη σελίδα σας!

Sync it