Σκέψεις ενός απλού ανθρώπου -Ποδήλατο στην Αθήνα

Αιτία για να γράψω αυτό το άρθρο είναι ένα σχετικό άρθρο που διάβασα στην εφημερίδα καθημερινή πριν από περίπου ένα μήνα. Θέμα του άρθρου ήταν οι 10 φιλικές πόλεις στο ποδήλατο. Προς μεγάλη μου έκπληξη διάβασα ότι στις κορυφαίες 10 βρίσκεται η πρωτεύουσα της Κολομβίας Μπογκοτά. Για τους τυχών ανίδεους η Μπογκοτά είναι μια πόλη 7 εκατομμυρίων κατοίκων στην Νότια Αμερική. Η Κολομβία δεν έχει κάτι να ζηλέψει από την Ελλάδα αν σκεφτεί κανείς πως σε γενικές γραμμές οι άνθρωποι εκεί δεν είναι και εκατομμυριούχοι. Αντίθετα η Ελλάδα του ενός ποδηλατοδρόμου έχει να ζηλέψει πάρα πολλά από την Λατινοαμερικανική αυτή χώρα. Μόνο το 13% των κατοίκων της κάτι λιγότερο από ένα εκατομμύριο έχουν αυτοκίνητο. Η Βολιβιανή πρωτεύουσα έχει ένα εκτεταμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων και προοωθεί την συνδυασμένη μετακίνηση ποδήλατο-λεωφορείο! Δεν σας φτάνουν αυτά?? Καλώς. Το κέντρο της Μπογκοτά κλείνει κάθε Κυριακή για τα αυτοκίνητα. Το ποδήλατο λοιπόν είναι ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΟ μέσο μεταφοράς των κατοίκων.
Δεν τολμώ καν να συγκρίνω την Αθήνα με τις Ευρωπαϊκές πόλεις. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στο Τρόντχαϊμ της Νορβηγίας υπάρχει ποδηλατικός αναβατήρας για να διευκολύνει τους ποδηλάτες να ανέβουν με ασφάλεια στον απότομο λόφο της πόλης.
Όπως στην Ελλάδα.. Ίσως εμείς να είμαστε λίγο πιο πίσω. Όχι πολύ. Λίγο μόνο. Μην υπερβάλλουμε κίολας. Στην Αθήνα υπάρχει ποδηλατόδρομος. Στα Βριλήσσια και το Χαλάνδρι. Με τη μόνη διαφορά ότι έχουν μετατραπέι σε πάρκινγκ πολιτελείας για όλους τους Ελληναράδες που δεν έχουν μάθει να σέβονται τίποτα. Οι λίγοι τολμηροί ποδηλάτες κινδυνεύουν σε καθημερινή βάση από τους ασυνείδητους Έλληνες οδηγούς.
Στο Λεκανοπέδιο κυκλοφορούν 2.000.000 αυτοκίνητα, η μέση οικογένεια έχει τουλάχιστον 2. Οι προδιαγραφές για τους αθηναϊκούς δρόμους δεν ξεπερνούν τις 800.000 αυτοκίνητα..
Τα συμπεράσματα δικά σας...