...........................

Με ποιων το μέρος είμαστε;

Συνομιλία Κορυφής!

Η Δουλειά

Ο πλανήτης των ανθρώπων

Οι 2 σκύλοι αγωνιστές-Λουκάνικος και Κανέλλος

Μία συζήτηση

Κατέβηκα προχθές στο Σύνταγμα.
Καλά έκανες. Πήρες μέρος στη Συνέλευση;
Γίνεται συνέλευση;
Ναι, κάθε μέρα.
Μπα, εγώ κατέβηκα κατά τη μία το βράδυ. Κάτι τύποι ψιλομαστουρωμένοι ήταν, γυμνοί από τη μέση και πάνω, που την έλεγαν στους μπάτσους. Γηπεδικοί μού φάνηκαν.
Υπάρχουν κι αυτοί σίγουρα.
Μα μόνο τέτοιοι ήταν.
Εντάξει, δεν νομίζω. Υπάρχουν κι αυτοί πάντως. Όλοι είναι εκεί κατά διαστήματα.
Εσύ δηλαδή έχεις δει κι άλλους;
Και βέβαια έχω δει. Το Σύνταγμα είναι σαν την κοινωνία που ζούμε. Πώς θα μπορούσε να ήταν αλλιώς άλλωστε;
Για πες μου λοιπόν.
Τι να σου πω;
Τι είδες εσύ;
Όσες φορές έχω κατέβει έχω δει διαφόρων τύπους ανθρώπους. Υπάρχουν αυτοί που θέλουν να κάνουν κάτι ουσιαστικό, που προσπαθούν να δώσουν το είναι τους σε αυτό που γίνεται, υπάρχουν και εκείνοι που απλώς φαίνεται ότι τους φτάνει να ξεσπάσουν. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι που είναι μικρότεροι ή μεγαλύτεροι συνδυασμοί των δύο πρώτων. Όλοι εμείς πηγαίνουμε εκεί. Έχουμε να πάρουμε ο ένας από τον άλλον. Με τις όποιες αδυναμίες μας, με τα διαφορετικά πιστεύω μας.
Αν δεν γίνει επανάσταση δεν θα αλλάξει τίποτα.
Και πώς θα γίνει επανάσταση;
Εγώ σκεφτόμουν πως θα έπρεπε να επικρατήσει Εξεγερτικό Χάος, για δύο εβδομάδες ας πούμε.

Mα εσύ έλεγες πως ο Δεκέμβρης του ,08 ήταν μόνο Χάος και τίποτα άλλο, κι αν θυμάμαι καλά ήσουν αντίθετος με αυτό.
Τότε καταστράφηκαν τα μαγαζιά του κοσμάκη.
Ενώ στη δική σου Εξέγερση δεν θα καταστραφεί τίποτα. Η Παπαρήγα είσαι;
Δεν ξέρω τι λες, αυτό που ξέρω είναι ότι μόνο τότε θα άλλαζαν όλα.
Το λες εσύ που δεν έχεις κατέβει ποτέ σε μια πορεία; Και να σου πω; Έτσι; Χωρίς σχέδιο;
Το σχέδιο θα είναι το Χάος.
Δεν γίνονται έτσι τα πράγματα. Δεν είναι λύση το Χάος, ή αν υποθέσουμε πως είναι, πρέπει να οργανωθεί πολύ καλά και να έχει σοβαρούς σκοπούς.
Άρχισες πάλι τα περίεργα; Και τι κατάφερες εσύ τόσα χρόνια με τις συνελεύσεις και τις πορείες που πήγαινες;
Εγώ τουλάχιστον πήγαινα.
Ναι εντάξει, αλλά τι κατάφερες θέλω να μου πεις.
Να συνειδητοποιηθώ μαζί με άλλους, να προσπαθώ για κάτι που θεωρούσα κάθε φορά δίκαιο, να καταλάβω τι σημαίνει αλληλεγγύη και συντροφικότητα.
Και τι νομίζεις πως έκανες;
Ποιός, εγώ;
Ναι, εσύ.
Σου είπα τι κατάφερα. Μικρά πράγματα αλλά τα κατάφερα μαζί με άλλους.
Ε μην μας παριστάνεις τον επαναστάτη τότε!
Έχω πει ποτέ κάτι τέτοιο;
Όχι, αλλά φαίνεται στο βλέμμα σου.
Και τι δείχνει το βλέμμα μου δηλαδή;
Φαίνεσαι σαν να νομίζεις πως είσαι κάποιος.
Μα είμαι κάποιος όπως κι εσύ είσαι κάποιος.
Δεν εννοώ αυτό.
Και τότε τι εννοείς;
Θέλω να πω… μην νομίζεις πως είσαι και κανάς επαναστάτης.
Σε ξαναρωτώ: Έχω πει ποτέ εγώ κάτι τέτοιο;
Δεν το έχεις πει έτσι… μα εμένα έτσι μου φαινόσουν. Αυτό πίστευα για σένα.
Αυτό δεν είναι δικό μου πρόβλημα.
Είναι ΚΑΙ δικό σου πρόβλημα. Μάλλον, κυρίως δικό σου.
Γιατί;
Τον χαζό κάνεις; Εσύ επέτρεψες να πιστεύω πως είσαι.
Μήπως το είχες ανάγκη;
Καμία ανάγκη δεν είχα. Εσύ το προκάλεσες. Με τη στάση σου.
Δηλαδή;
Όταν, ας πούμε, εγώ αγόραζα και αγόραζα και αγόραζα, εσύ πάντα στεκόσουν απαξιωτικός.
Εγώ απαξιωτικός;
Ναι, εσύ. Θυμάσαι πόσες φορές σε είχα ρωτήσει για τα καινούργια μου παπούτσια ή για την καινούργια μου γραβάτα ή και για το καινούργιο μου μπλουζάκι κι εσύ δεν έδινες σημασία;
Σημασία σού έδινα, απλά δεν σού έλεγα αυτό που ήθελες να ακούσεις. Δεν έλεγα μεγιά, δεν ενθουσιαζόμουν.
Και γιατί δεν έλεγες μεγιά; Όλοι μού έλεγαν.
Αφού πιστεύεις ότι είμαι επαναστάτης, πώς μπορούσες να περιμένεις από μένα κάτι κοινότυπο;
Απάντησε στην ερώτησή μου.
Μα σου απάντησα.
Αυτό δεν είναι απάντηση.
Για να δούμε. Κάθε βδομάδα ψώνιζες και κάτι καινούργιο. Καλά δεν θυμάμαι;
Ναι, σωστά.
Ποτέ δεν καταλάβαινα τι σου προσέφεραν τα σχεδόν καθημερινά ψώνια. Ούτε είχα όρεξη να σου λέω κάθε εβδομάδα μεγιά. Θα ‘χανε την αξία της η λέξη.
Εσύ ας την έλεγες κι ας έχανε την αξία της.
Προσπαθώ να λέω και να κάνω πράγματα ουσιαστικά.
Είδες που νομίζεις πως είσαι κάποιος; Επειδή δηλαδή έχεις διαβάσει νομίζεις πως είσαι ανώτερος από μένα;
Μα γιατί μου επιτίθεσαι έτσι;
Γιατί κι εσύ το ίδιο με μένα είσαι. Μην νομίζεις πως είσαι κάτι διαφορετικό.
Δηλαδή επιτίθεσαι στον εαυτό σου αυτή τη στιγμή;
Δεν είναι το ίδιο. Εγώ είμαι συνειδητοποιημένος.
Εσύ νομίζεις πως είσαι κάτι διαφορετικό.
Όχι όπως το εννοείς, αλλά ναι, είμαστε διαφορετικοί. Δεν είμαι όμως επαναστάτης.
Τον παριστάνεις όμως.
Κάνεις λάθος. Ποτέ δεν παράστησα τον επαναστάτη. Άλλο πράγμα να εμπνέεσαι από επαναστάτες κι εντελώς διαφορετικό να είσαι ο ίδιος.
Για μένα είναι το ίδιο. Όταν εμπνέεσαι από κάποιον, από κάτι, πρέπει να είσαι υπόδειγμα, πρέπει να αποτελείς παράδειγμα.
Εσύ ψάχνεις για τέλειους ανθρώπους μου φαίνεται.
Όχι, δεν είναι έτσι.
Ε πώς δεν είναι έτσι; Ο καθένας κάνει μια προσπάθεια με όσες δυνάμεις και άμυνες
διαθέτει. Να σου πω ένα παράδειγμα;Ναι, πες μου. Μετά όμως θέλω να σου κάνω μια ερώτηση.
Εντάξει. Εμένα- και το έχουμε ξανασυζητήσει αυτό- δεν μου αρέσει η καριέρα, ούτε θεωρώ αυτούς που ακολουθούν αυτόν τον δρόμο ως ολοκληρωμένους ανθρώπους. Έτσι τους παρουσιάζουν, αλλά υπάρχουν πολύ άγνωστοι σε μας άνθρωποι, που πραγματικά βρίσκονται στο δρόμο για την ολοκλήρωση. Δε θέλω να κάνω καριέρα. Θα μπορούσα αλλά δεν θέλω.
Δηλαδή εγώ που προσπαθώ να κάνω είμαι αφύσικος;
Αυτό είπα εγώ; Αυτό κατάλαβες;
Συνέχισε.
Αυτό που λέω είναι πως ο καθένας έχει τις απόψεις του και προσπαθεί να κινηθεί σύμφωνα με αυτές με όση δύναμη και νου διαθέτει. Αυτό πρέπει να είναι σεβαστό. Δεν είναι το Όλον αλλά είναι ένα Μέρος του.
Είναι η ώρα λοιπόν να σου κάνω την ερώτηση.
Πες μου.
Εγώ γουστάρω την καριέρα κι εσύ όχι, σωστά;
Αυτή ήταν η ερώτηση;
Όχι, απάντησέ μου.
Ναι, έτσι είναι.
Ας πούμε λοιπόν, πως στη δουλειά που είσαι σου προτείνουν να πάρεις μια θέση παραπάνω υπό τον όρο να δουλεύεις κάθε μέρα 10-12 ώρες. Α, επίσης αν δεν δεχτείς θα χάσεις και τη θέση που έχεις τώρα. Για πες μου τι θα έκανες;
Θα δεχόμουν.
Είδες λοιπόν που δεν είσαι ιδεολόγος, είδες που δεν πιστεύεις σε αυτό που λες;
Για κάτσε. Τι μου προτείνεις; Να μην μπορώ να ζω για να υποστηρίξω την ιδεολογία μου; Η απειλή της μη επιβίωσης στέκεται πάνω από οποιαδήποτε ιδεολογία. Πρέπει να μπορείς να ζήσεις για να προσπαθείς για το καλύτερο. Με άδειο στομάχι δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο εκτός από αυτό.
Εγώ λέω πως είσαι το ίδιο με μένα, δεν έχουμε καμία διαφορά.
Τι θα σε ευχαριστήσει; Να σου πω πως είμαστε ίδιοι ή διαφορετικοί τελικά; Μία λες πως είμαστε διαφορετικοί και μία πως είμαστε ίδιοι. Δεν μπορούμε να είμαστε το ίδιο. Κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλον.
Μα τι μου λες τώρα; Κι εσύ μέσα στο σύστημα δεν είσαι;
Προφανώς και είμαι μέσα στο σύστημα. Γίνεται αλλιώς;
Δεν με ενδιαφέρει αν γίνεται αλλιώς. Εφόσον είμαστε κι οι δύο μέσα στο σύστημα δεν έχουμε καμία διαφορά. Ακόμα κι αν εσύ τρέχεις χρόνια σε πορείες και συνελεύσεις, δεν έχεις καταφέρει κάτι διαφορετικό από εμένα.
Μα πώς μπορείς να τα ακυρώνεις όλα έτσι;
Γιατί έτσι είναι, δεν ακυρώνω τίποτα. Τι παραπάνω κάνεις εσύ από εμένα;
Ζω στο ίδιο σύστημα, όμως κάνω ό,τι μπορώ για να επιφέρω αλλαγές, δεν κοιτάω μόνο τον εαυτό μου και έχω πάντα στο μυαλό μου το πώς θα ήθελα να είναι τα πράγματα. Σε αυτό βοηθούν τα πιστεύω μου. Μου δίνουν μπούσουλα και με κάνουν να νιώθω αλληλέγγυος με όποιον πλήττεται από το επικρατούν Οικονομικό Σύστημα και τις Κρατικές επιταγές. Έχω τρέξει για σένα όταν εσύ καθόσουν και κοίταζες στην τηλεόραση κάποιο ριάλιτι, έχω τρέξει για άγνωστους σε μένα ανθρώπους, έχω τρέξει για το δικαίωμα των ομοφυλοφίλων να απολαμβάνουν μια ισόνομη με μένα ζωή, έχω τρέξει για αυτούς που προσδοκούν ένα καλύτερο μέλλον, όχι με ευχολόγια, αλλά με πράξεις. Ατελείς πράξεις, με λάθη και παραλείψεις αλλά πράξεις. Κατάλαβες;
Ό,τι και να λες δεν πείθομαι. Αν εσύ που λες ότι είμαστε διαφορετικοί θα έκανες σε ένα τέτοιο δίλημμα την ίδια επιλογή με μένα, τότε δεν έχουμε καμία διαφορά.
Η ιδεολογία δεν σχετίζεται με την επιβίωση αλλά με τη ζωή. Να σε ρωτήσω κι εγώ κάτι;
Ρώτα.
Είσαι χριστιανός, σωστά;
Ναι, σωστά.
Θα αναγνωρίσεις βέβαια πως ο Χριστιανισμός έχει κάποιο ιδεολογικό υπόβαθρο.
Ναι, βεβαίως έχει.
Βλέπεις να επικρατεί κάπου το ιδεολογικό μήνυμα του Χριστιανισμού;
Όχι.
Αυτό σημαίνει πως εσύ δεν πιστεύεις στο μήνυμα τού πιστεύω που λες ότι έχεις; Δεν διακατέχεσαι από την ιδεολογία σου δηλαδή;
Δεν είναι το ίδιο.
Να στο θέσω αλλιώς. Εσύ πιστεύεις στο χρήμα, στην εξουσία που προσφέρει απλόχερα στους κατόχους του η οικονομική δύναμη που αυτό δίνει. Θα σου άρεσε να έχεις πολλά χρήματα, ακριβό αυτοκίνητο, πολυτελές σπίτι και εξοχικό κ.α
Ναι, θα μου άρεσε.
Αν επικρατούσε στο μέλλον ένα καθεστώς που θα απαγόρευε την υπερβολική κατοχή χρήματος με όλα τα παρεπόμενα, τί θα έκανες; Θα προτιμούσες να πεθάνεις από στενοχώρια ή θα σου φαινόταν προτιμότερο να δεχτείς τους όρους της νέας κατάστασης και παράλληλα να κάνεις ό,τι μπορείς ώστε να επαναφέρεις το χρήμα στην προηγούμενη αίγλη του;
Δεν είναι το ίδιο, δεν είναι το ίδιο.
Πού είναι η διαφορά;
Εγώ δεν έχω ιδεολογία.
Κάνεις λάθος φίλε μου. Και βέβαια έχεις. Και μάλιστα έχεις και πολλά πρότυπα να ακολουθήσεις. Μπορείς να τα παρακολουθήσεις στην τηλεόραση, να τα δεις στα περιοδικά, μπορείς να τα δεις παντού. Δεν είσαι τέλειος επιχειρηματίας αλλά το προσπαθείς, παλεύεις για αυτό και πολύ πιθανόν να πιστεύεις πως κάποια στιγμή θα τα καταφέρεις.
Δεν είμαι ο τέλειος αναρχομμουνιστής, όπως συχνά με αποκαλείς, αλλά παλεύω όσο μπορώ για τα πιστεύω μου. Ξέρω όμως πως ποτέ δεν θα αγγίξω την τελειότητα, γιατί δεν υπάρχει και επιπλέον δεν έχω τόσες ικανότητες να τη φτάσω ακόμα κι αν υπήρχε. Οι ιδεολογίες είναι φάροι, δεν είναι καθεστώς. Είναι προσπάθεια και ταξίδι.
Μήπως κατάλαβες πού διαφέρουμε και πού μοιάζουμε τελικά;




Από το ιστολόγιο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΤΙΠΟΤΑ: http://eleftheriahtipota.blogspot.com/ 

Did You Know ?

If you search the girl of your dreams....!

Η ευδαιμονία σήμερα και στο παρελθόν

Του Θαναση Δριτσα*

Οταν οι συχνότερες λέξεις που ακούει κάποιος καθημερινά στις ημέρες που ζούμε είναι κρίση, φτώχεια, αγανάκτηση, καταστροφή, κατάθλιψη, ανεργία, βία, τότε εύλογα ο μέσος άνθρωπος προσπαθεί με αγωνία να βιώσει το παρόν και αφού αξιολογήσει το παρελθόν να αποκτήσει νόημα ύπαρξης σε έναν μελλοντικό κόσμο. Τα υπαρξιακά ερωτήματα πληθαίνουν σε εποχές κοινωνικής κρίσης και έννοιες όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η ατομική και κοινωνική ευτυχία σαφώς απαιτούν σήμερα έναν νέο προσδιορισμό.

Είναι βέβαιο ότι μετά τη βιομηχανική επανάσταση σταθερά αυξήθηκε η εξάρτηση των ανθρώπων από τυποποιημένες μορφές μαζικής εργασίας και σήμερα απαιτούνται περισσότερες ώρες εργασίας έναντι χαμηλότερης αμοιβής. Τη μορφή της καταναγκαστικής εργασίας με στόχο το κέρδος επέβαλε προοδευτικά η λευκή φυλή στο πλαίσιο της αποικιοκρατικής της επέκτασης στον πλανήτη. Οι Ινδιάνοι των νησιών της Καραϊβικής, π. χ., εξοντώθηκαν συστηματικά από τους ναύτες του Κολόμβου και η κυριότερη αιτία της βίαιης σύγκρουσης μεταξύ Ινδιάνων και λευκών εισβολέων φαίνεται ότι ήταν η άρνηση των ιθαγενών να εργαστούν στα ορυχεία των Ισπανών. Η εργασία είχε εντελώς διαφορετική πολιτισμική αξία στον κόσμο των Ινδιάνων σε σχέση με τον λευκό κατακτητή. Η έννοια του συστηματικού κέρδους δεν υπάρχει στους παλαιούς πολιτισμούς και όλες οι μορφές εργασίας στοχεύουν αποκλειστικά στην επιβίωση. Η κοσμοθεωρία ζωής του αρχαίου κόσμου είναι το «εργάζομαι για να ζω» σε αντίθεση με την προτεσταντική κοσμοθεωρία του χριστιανού αποικιοκράτη που συνοψίζεται στο «ζω για να εργάζομαι».

Ο φιλόσοφος Φ. Νίτσε θεωρούσε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος έχει απολέσει την ελευθερία του στο πλαίσιο του καταναγκασμού της απρόσωπης εργασίας. Ο Νίτσε γράφει χαρακτηριστικά τα εξής: «Μειονεκτούν τελικά όσοι εργάζονται ως υπάλληλοι, έμποροι, επιστήμονες, πράγμα που σημαίνει ως οντότητες γένους και όχι ως εντελώς συγκεκριμένοι, ατομικά προσδιορισμένοι και μοναδικοί άνθρωποι. Η δυστυχία των επαγγελματικά δραστήριων», συνεχίζει ο Νίτσε, «έγκειται στο ότι σχεδόν πάντα η δραστηριότητά τους είναι άλογη. Δεν μπορείς π. χ. να ρωτήσεις τον τραπεζίτη που μαζεύει λεφτά ποιος είναι ο στόχος της ακατάπαυστης δραστηριότητάς του, διότι αυτή είναι άλογη». «Οπως σε όλες τις εποχές», γράφει ο Νίτσε, «οι ανθρωποι χωρίζονται και σήμερα σε ελεύθερους και σκλάβους, γιατί όποιος δεν έχει στη διάθεσή του τα δύο τρίτα της ημέρας του είναι σκλάβος, κι ας είναι κατά τα άλλα ό, τι θέλει - πολιτικός, έμπορος, επιστήμονας».

Τελικά, η ευδαιμονία μας κρίνεται από τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου μας. Αναπόφευκτα όμως τα σημερινά κοινωνικο-οικονομικά δεδομένα οδηγούν σε αύξηση του χρόνου εργασίας και περιορισμό του ελεύθερου χρόνου, μάλιστα η κοινωνία της αγοράς μέσα από τη μείωση της αμοιβής ωριαίας εργασίας οδηγεί εκβιαστικά σε αύξηση των ωρών απασχόλησης. Επιπλέον, ο πολίτης του δυτικού κόσμου αποδίδει σχεδόν το μισό εισόδημά του στην εφορία και το ποσοστό αυτό προβλέπεται ότι θα αυξηθεί περαιτέρω στο μέλλον. Μάλιστα οι φορολογικές υπηρεσίες έχουν παγκόσμια αποκτήσει πλέον ένα ξεκάθαρα αστυνομικό και αυταρχικό πρόσωπο και είναι βέβαιο ότι στο εγγύς μέλλον ο φοροεισπράκτορας θα έχει και επίσημα δικαιοδοσίες αστυνομικού. Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι στις ΗΠΑ δρομολογούνται ήδη νομικές διαδικασίες οι οποίες θα εμποδίζουν τους πολίτες να αντλούν ιδιωτικά νερό ή να καλλιεργούν τη γη και να παράγουν τροφή σε οικιακό επίπεδο, όπως έκαναν δηλαδή οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη εδώ και χιλιάδες χρόνια προκειμένου να επιβιώσουν. Ετσι, πολυεθνικά οικονομικά συμφέροντα αποβλέπουν ενδεχόμενα στο να δημιουργήσουν μελλοντικές κοινωνίες οι οποίες θα είναι δέσμιες ενός απολυταρχικού κεντρικού συστήματος προμήθειας και αγοράς τροφής.

Παρά την υποτιθέμενη πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν σήμερα απολέσει την ελευθερία στις επιλογές τρόπου ζωής, όπως και τη δυνατότητα να απολαμβάνουν αβίαστα τα φυσικά αγαθά. Το παράδοξο είναι ότι μετά τόσους αιώνες πολιτισμού θα γίνουμε όλοι προοδευτικά νοσταλγοί των φυσικών αγαθών και της άγριας ελευθερίας που απολάμβανε ο άνθρωπος των σπηλαίων.

* Ο κ. Θανάσης Δρίτσας είναι καρδιολόγος στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο.

Τι επιλέγεις να είσαι; Δούλος της δουλειάς σου ή Αληθινός ΆΝΘΡΩΠΟΣ;

Περισσότερα...

More - Mark Osborne from Paxton Hansard on Vimeo.

Το τέλος του φόβου

Το τέλος του φόβου... by magiconteam

Η γλώσσα μας

Η γλώσσα μας 

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες)

Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια.
(Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)

Η Ελληνική και η Κινέζικη. είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και.....στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική.
(Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.

Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.

Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.

Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».

Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και οGeorge Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.
«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.
«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.
Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

Στο πληρέστερο σήμερα αμερικανικό λεξικό "Μίριαν Γουέμπστερ" σε σύνολο 166.724 λέξεων οι αμιγείς Ελληνικές λέξεις είναι 42.914 ποσοστό 25,73%, όταν στο ίδιο λεξικό η αγγλική έχει δανεισθεί57 λέξεις από την τουρκική και 34 λέξεις από σλαβικές γλώσσες.

Στην ιατρική ορολογία με βάσει το έγκυρο λεξικό "Ντόρλαντ" σε σύνολο 46.251 λέξεων, οι αμιγείς Ελληνικές λέξεις είναι 24.862, που αντιστοιχεί στο 53,75% και αν προσθέσουμε τις λέξεις που κατά το ήμισυ είναι Ελληνικές, ως προς το 1ο η το 2ο συνθετικό τους, τότε το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 68%.

Το ίδιο συμβαίνει και στους άλλους κλάδους των Επιστημών. Π.χ.Στην Ζωολογία : 337.789 γένη ζώων - 195.779 αμιγείς Ελληνικές, ποσοστό 57,96% και αν προσθέσουμε τις λέξεις που κατά το ήμισυ είναι Ελληνικές, ως προς το 1ο η το 2ο συνθετικό τους, τότε το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο73%.

Η επίδραση της Ελληνικής .Γλώσσας . στο Ευρωπαϊκό λεξιλόγιο είναι εν μέρει γνωστή. Βεβαίως μεταξύ των γλωσσών δεν υπάρχουν στεγανά. Ολες οι γλώσσες δανείζουν και δανείζονται λέξεις και έτσι καλύπτουν τις ανάγκες του λεξιλογίου τους. Ομως ο αριθμός και κυρίως η ποιότητα των λέξεων είναι διαφορετική σε κάθε γλώσσα. Αλλο είναι να έχεις δανεισθεί 1.000 λέξεις και άλλο 25.000. Επίσης άλλη βαρύτητα έχει ο δανεισμός των λέξεων : κόρνερ, κεφτές, μπογιατζής και άλλη οι λέξεις : Δημοκρατία, Φιλοσοφία, Μουσική, Αρτηρία.

Ο αριθμός των λέξεων μπορεί να μετρηθεί, η ποιότητα τους όμως δεν μπορεί να βαθμολογηθεί. Υπάρχουν δύο κριτήρια με τα οποία μπορούν να αξιολογηθούν : 1. η αντοχή τους μέσα στον χρόνο και 2. ο αριθμός των παραγώγων, που έχουν δημιουργηθεί από κάθε λέξη.

Αφού κάψαμε τα δάση μας στήσαμε παντού επιγραφές :

«ΜΗ ΚΑΙΤΕ ΤΑ ΔΑΣΗ – ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ»

Αφού καταρυπάναμε τις θάλασσές μας βάλαμε πινακίδες:

«ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΚΑΘΑΡΕΣ»

Μήπως συντόμως θα χρειασθούμε επιγραφές που θα γράφουν:

ΟΠΩΣ Η ΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ ΕΠΑΦΙΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ-48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ-ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

28-29 Ιουνίου: 48 ώρες στο δρόμο
Όλη η Ελλάδα στο Σύνταγμα για να μην περάσει το Μεσοπρόθεσμο

Εδώ κι ένα μήνα, έχουμε κατακλύσει τις πλατείες όλης της χώρας διεκδικώντας να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Στις 28-29/6, ο αγώνας μας φτάνει σε σημείο καμπής. Η κυβέρνηση της μηδενικής κοινωνικής νομιμοποίησης επιχειρεί την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. Αυτό το σχέδιο δεν πρέπει να περάσει. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου, δεν πρόκειται να ανεχτούμε την εξαθλίωση των πολλών για να την εξασφάλιση των κερδών των λίγων. Οι επικοινωνιακοί ελιγμοί, οι κάλπικοι ανασχηματισμοί και οι εκβιασμοί κυβέρνησης, ΔΝΤ, ΕΕ, δεν μάς ξεγελάνε. Τώρα πια ξέρουμε ότι το δίλημμα δεν είναι Μνημόνια ή χρεοκοπία γιατί τα Μνημόνια οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία της κοινωνίας.

Τρίτη και Τετάρτη 28-29/6, που είναι το διήμερο της συζήτησης και ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου στη Βουλή τα συνδικάτα έχουν καλέσει 48ωρη Γενική Απεργία. Αυτό το διήμερο δεν πρέπει κανείς να δουλέψει, να καταναλώσει, να στηρίξει το παραμικρό σπάσιμο της απεργίας. Από το πρωί της πρώτης μέρας της απεργίας μαζευόμαστε στο Σύνταγμα μαζί με τις λαϊκές συνελεύσεις απ' όλη τη χώρα και όλες τις γειτονιές της Αθήνας.

Την Τετάρτη 29/6 ημέρα ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου περικυκλώνουμε τη Βουλή-στέλνουμε το μήνυμα ότι ο λαός το απορρίπτει!

Εδώ κι ένα μήνα αποδεικνύουμε ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι, ότι έχουμε τη δύναμη να χαράξουμε νέα πορεία για την κοινωνία. Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε το επόμενο μεγάλο βήμα. Τώρα είναι η δικιά μας ώρα, τώρα μιλάμε εμείς!

Ή εμείς ή αυτοί - Άμεση δημοκρατία τώρα!

Η λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος-22 Ιουνίου 2011

Γερμανοί πολίτες ζήτησαν καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων

Έξω από την γερμανική πρεσβεία στο Κολωνάκι συγκεντρώθηκαν το μεσημέρι της Δευτέρας Γερμανοί πολίτες που διαμένουν στην Αθήνα, οι οποίοι και ζητούν την καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων στην Ελλάδα. Ωστόσο, για πρώτη φορά ακούστηκε από επίσημα γερμανικά χείλη η φράση: "Δεν τίθεται θέμα γερμανικών αποζημιώσεων".

Αυτό είπε ο Γερμανός πρόξενος στην Αθήνα στους συμπατριώτες του που διαδήλωσαν έξω από την γερμανική πρεσβεία στο Κολωνάκι. Ο Γερμανός διπλωμάτης δήλωσε ότι το μόνο που αναγνωρίζει η Γερμανία είναι το ηθικό κομμάτι της σφαγής του Διστόμου.

Οι Γερμανοί - μέλη της Ομάδας Εργασίας για το Δίστομο καλούν τους Έλληνες "Αγανακτισμένους" να σταθούν δίπλα τους και να απαιτήσουν την απόσυρση της γερμανικής προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ιταλίας, η οποία δικαίωσε τους πολίτες του Διστόμου στο αίτημά τους για αποζημίωση για τη ναζιστική θηριωδία.

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιταλίας απέριψε την προσφυγή του γερμανικού Δημοσίου, κατά απόφασης ιταλικού δικαστηρίου που επιδικάζει αποζημίωση 40 εκατ. ευρώ στους απογόνους των θυμάτων της σφαγής του Διστόμου από τον γερμανικό στρατό Κατοχής, κατά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, σύμφωνα με πληροφορίες της zougla.gr.

Η απόφαση αυτή είναι άμεσα εκτελεστή στην Ιταλία για το σύνολο του ποσού της αποζημίωσης και ανοίγει τον δρόμο και για άλλες αποζημιώσεις.

Στις 10 Ιουνίου του 1944, στο πλαίσιο των διαβόητων «αντιποίνων», στρατιώτες των γερμανικών στρατευμάτων δολοφόνησαν 218 ανθρώπους από το Δίστομο, «οι οποίοι δεν είχαν καμιά σχέση με τις επιχειρήσεις των ανταρτών», αναφέρει σχετική ανακοίνωση της Ομάδας Εργασίας για το Δίστομο.

Οι επιζώντες του τραγικού γεγονότος δεν έχουν ακόμη δικαιωθεί για τα όσα υπέφεραν, παρά το γεγονός ότι ο Άρειος Πάγος, ήδη από τον Μάιο του 2000, επικύρωσε τη δικαστική απόφαση, σύμφωνα με την οποία η Γερμανία έπρεπε να καταβάλει αποζημίωση ύψους 28 εκατ. ευρώ συν τους τόκους στα θύματα του Διστόμου.

Μέχρι σήμερα, το Βερολίνο δεν πλήρωσε ούτε δραχμή και σε όλους τους σχετικούς με τις αποζημιώσεις δικαστικούς αγώνες επικαλείται το δικαίωμα της ετεροδικίας για τη Ναζιστική Γερμανία που είναι υπεύθυνη για τόσα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και για εγκλήματα πολέμου. Αλλά και η ελληνική κυβέρνηση μπλοκάρει μέχρι σήμερα τη διαδικασία κατάσχεσης των γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ελλάδα.

Επίσης, οι Γερμανοί πολίτες θα πάνε στο Δίστομο, στις 10 Ιουνίου, για να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις για τη επέτειο της σφαγής.

Πηγ¨ή: http://www.kala-nea.gr/

5 Ιουνίου ΟΛΟΙ στις πλατείες

Ψήφισμα Λαϊκής Συνέλευσης Πλατείας Συντάγματος Ευρωπαϊκού ξεσηκωμού

1. Τώρα μιλάμε εμείς! Κάλεσμα για πανευρωπαϊκό ξεσηκωμό στις 5 Ιουνίου. Από τις 25 Μαϊου, χιλιάδες πολίτες έχουμε κατακλύσει τις πλατείες όλης της χώρας διεκδικώντας να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Έχουμε διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, αλλά μάς ενώνουν η αγανάκτηση για όσα συμβαίνουν καθώς και ο πόθος μας για δικαιοσύνη, ισότητα και αξιοπρέπεια. Είμαστε διαφορετικοί, αλλά είμαστε και θα μείνουμε όλοι μαζί ενωμένοι!

Ταυτόχρονα, ανάλογες κινήσεις γίνονται παντού στην Ευρώπη. Την Κυριακή 5 Ιουνίου συντονίζουμε πανευρωπαϊκά το βηματισμό μας και δίνουμε ραντεβού στις 6:00 στο Σύνταγμα , σε όλες τις πλατείες της χώρας, και παντού στην Ευρώπη . Πρέπει να ακουστεί παντού δυνατά η φωνή μας:

-γιατί δεν μπορεί να θυσιάζονται ολόκληροι λαοί για να μη ζημιωθούν οι δανειστές- το χρέος δεν είναι δικό μας και δεν θα το πληρώσουμε,

-γιατί αυτό το πολιτικό σύστημα που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, δεν μπορεί πια να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς και πρέπει να ανατραπεί,

-γιατί θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από την εργασία μας, χωρίς τη διαρκή τρομοκρατία της ανεργίας.

-γιατί πρέπει να τιμωρηθούν όσοι λεηλάτησαν το δημόσιο πλούτο.

-γιατί η δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία είναι αναφαίρετα δικαιώματα όλων,

-γιατί το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα δεν πρέπει να περάσει.

Η οργανωμένη παραπληροφόρηση δεν μας φοβίζει. Θα μείνουμε στις πλατείες μέχρι να φύγουν και να μην επιστρέψουν με άλλο προσωπείο όλοι όσοι δημιούργησαν το σημερινό αδιέξοδο: ΔΝΤ, Μνημόνια, τρόικα, κυβερνήσεις, τράπεζες και όσοι μάς εκμεταλλεύονται. Θα συνεχίσουμε να διαδηλώνουμε ενωτικά και συλλογικά μέχρι “Ταραχή να πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα να υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου”

Άμεση δημοκρατία τώρα!

2. Οι επόμενες Λ.Σ. της πλατείας Συντάγματος μέχρι την Κυριακή 5 Ιουνίου να ασχοληθούν με το παρακάτω θέμα: Πώς θα οργανωθούν από τα ξημερώματα της 15ης Ιουνίου 2011 συγκεντρώσεις σε όλες τις πλατείες της πόλης με αφίσες που να εξηγούν τους όρους του μεσοπρόθεσμου μνημονίου. Στη συνέχεια, να πραγματοποιηθούν πορείες, που θα παρακινούν τους συμπολίτες μας να συμμετάσχουν, με κατάληξη την πλατεία Συντάγματος με σκοπό την κατάληψη της πλατείας και τον αποκλεισμό του κοινοβουλίου.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν χιούμορ!

Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής, εξετάζει το μάτι μιας κοπέλας. Ο  Διογένης τον βλέπει και ξέροντας ότι είναι ερωτύλος, κοινώς γυναικάς, του λέει: «Πρόσεξε Διδύμωνα μήπως, εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».

Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά προσποιείται. Ο φιλόσοφος τότε απάντησε: «Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».

Σύζυγος λέει στην ερωτομανή γυναίκα του: «Τι θέλεις να κάνουμε, να φάμε ή να κάνουμε έρωτα;» Και εκείνη του απαντά: «Ο,τι θέλεις , φαγητό πάντως δεν έχουμε».

Επαινούσαν μερικοί τους Ηλείους διότι ήταν πολύ  δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τότε ο Αγης, που ήταν μπροστά, απόρησε: «Καλά, είναι τόσο σπουδαίο που οι Ηλείοι μία φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;»

Ενας πατέρας ζητάει από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος θέλει αμοιβή 500 δραχμές, αλλά ο πατέρας θεωρεί το ποσό υπερβολικό:
- Με τόσα χρήματα θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο.
- Αγόρασε. Ετσι θα έχεις δύο.

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα και όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε: «Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων».

Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. «Δεν είστε καλά», είπε ο Φίλιππος, «θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σε άλλα μέρη;»

Ενας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε: «Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα μπράβο στις  τρίχες σου, διότι απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».

Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν και εκείνος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι  ακόμα και να με μαστιγώνουν».

Αρχίζει διαμαρτυρία στο Σύνταγμα σήμερα Κυριακή 22/5

Στις 10 το πρωί.Όπως στην Ισπανία.Πρωτοβουλία πολιτών θα μείνει μόνιμα εκεί μέχρι να γίνει δημοψήφισμα.

ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ/ΙΣΑ,

Είμαι ο αδερφός ,ο φίλος , ο συγγενής,o συνεργάτης σου,ίσως και εσύ  ο ίδιος,που πλέον δεν έχει δουλειά, χάνει το σπίτι του,κλείνει το μαγαζί του,του έκοψαν το μισθό ή την σύνταξη.

Είμαι αυτός που δεν κάνει πια όνειρα και δεν έχει πλέον τα απαραίτητα και ίσως ούτε και φαί για τα παιδιά του.

Είμαι αυτός που κοιμάται και ξυπνάει με το στομάχι δεμένο κόμπο και  το άγχος και το φόβο μόνιμη παρέα για το αύριο.



Δεν είμαι όμως μόνος μου. Είμαστε πολλοί και είμαστε εδώ για να  ζητήσουμε τα αυτονόητα.

Για να φωνάξουμε για το ΔΙΚΙΟ που μας πνίγει,γιατί δεν τα φάγαμε μαζί με κανένα, γιατί δεν μας ρώτησαν ποτέ για τίποτα και τώρα μας καλούν  να πληρώσουμε για άλλη μια φορά τα σπασμένα ΑΛΛΩΝ.



Δεν είμαστε συνδικαλιστές , δεν ανήκουμε σε κανένα κόμμα δεν μας υποστηρίζει κανείς και τίποτα. Από τον ΜΟΝΟ που  μπορούμε να περιμένουμε βοήθεια είναι από ΕΣΕΝΑ.



Ομως είμαστε πλέον ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ να ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ και να αποδείξουμε ότι όσο και αν μας έχουν τσακίσει, υπάρχουν ακόμα ΕΛΛΗΝΕΣ  με ΨΥΧΗ . Ετσι αποφασίσαμε να κατέβουμε στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ και να  παραμείνουμε εκεί μέχρι να γίνει αυτό που θα έπρεπε να έχει γίνει,πριν  από οποιαδήποτε σημαντική απόφαση.



ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ



ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΝΤ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΩΣ ΠΡΟΙΟΝ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ , ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΑΣΥΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ



ΕΝΩΣΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΑΣ ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ . ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ info@300ellines.org ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ



Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ ΞΕΚΙΝΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΜΑΙΟΥ 2011  ΣΤΙΣ 10 ΤΟ ΠΡΩΙΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΝ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΜΑΣ

www.300ellines.org



Βοήθησε την προσπάθεια. Κατέβασε το παρακάτω συνημμένο, εκτύπωσε το και μοίρασε το σε όσους δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο -ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΤΗ!..

Οι 10 πλουσιότεροι άνθρωποι όλων των εποχών

Ποιος ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος όλων των εποχών; Ο Μπιλ Γκέιτς (Microsoft); Ο Γουόρεν Μπάφετ (Berkshire Hathaway); Ο Ίνκγβαρ Κάμπραντ (IKEA); Ούτε κατά προσέγγιση και ας είναι και οι τρεις ζάμπλουτοι. Ο πλουσιότερος άνθρωπος της ιστορίας, όταν ο πλούτος μετριέται σαν ποσοστό της εθνικής οικονομίας, ήταν ο Τζον Ροκφέλερ.

Στον αγώνα για το ποιος είναι ο πιο πλούσιος, επίσημος διαιτητής είναι το περιοδικό «Forbes». Την περασμένη χρονιά το «Forbes» καταμέτρησε 946 δισεκατομμυριούχους (οι εκατομμυριούχοι είναι τόσοι πολλοί που το περιοδικό δεν ασχολείται πλέον μαζί τους), των οποίων η συνολική περιουσία φτάνει τα 3.5 τρις δολάρια. Αυτό το ποσό είναι μεγαλύτερο από το ακαθάριστο Εθνικό προϊόν της Γερμανίας, της τρίτης δηλαδή μεγαλύτερης οικονομίας παγκοσμίως.

Αλλά οι πλουσιότεροι άνθρωποι ever ανήκουν σε ένα δικό τους σπέσιαλ κλαμπ. Σε αυτή τη λίστα των 10 κορυφαίων του πλούτου (που όλοι είναι άντρες), τα ποσά που θα διαβάσετε είναι μυθικά και έχουν υπολογιστεί με βάση την τιμή του δολαρίου το 2007.

1. Τζον Ροκφέλερ

Στα 74 χρόνια του η περιουσία του έφτασε τα 318.3 δις δολάρια

Όταν ήταν πιτσιρικάς, οι δυο μεγάλες του φιλοδοξίες ήταν να βγάλει 100.000 δολάρια και να αξιωθεί να σβήσει 100 κεράκια στην τούρτα των γενεθλίων του. Και ναι μεν ο χάρος βγήκε παγανιά δυο χρόνια πριν γίνει αιωνόβιος, όμως στα 98 χρόνια που έζησε ο Ροκφέλερ, έβγαλε πολλούς σκασμούς λεφτά. Ο μπαμπάς του Τζον ήταν ένα υπόδειγμα τεμπέλη, όμως η μαμά του φρόντισε να «ψήσει» τον μικρό ότι η πολλή δουλειά «φτιάχνει» τον αφέντη. Η πορεία προς τα πλούτη άρχισε από ένα παντοπωλείο στη γειτονιά μέχρι να καταλήξει στην ίδρυση της Standard Oil, η οποία μέσα από πανούργες και ληστρικές πρακτικές μετατράπηκε στο μεγαλύτερο μονοπώλιο της Αμερικής, αντιπροσωπεύοντας το 90% της αγοράς επεξεργασμένων καυσίμων.

Το 1911 το Ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε ότι το μονοπώλιο της Standard Oil έπρεπε να τελειώσει και διέταξε την πετρελαϊκή αυτοκρατορία να «σπάσει» σε 34 κομμάτια με διαφορετικά Διοικητικά Συμβούλια. Όταν πάρθηκε αυτή η απόφαση, ο Ροκφέλερ είχε ήδη αποσυρθεί από τη εταιρεία του, έχοντας όμως κρατήσει μεγάλο ποσοστό μετοχών. Η διάσπαση της Standard Oil απογείωσε τις τιμές των μετοχών και έτσι ο Τζον μέσα σε μια νύχτα διπλασίασε την ήδη τεράστια περιουσία του. Πάντως, για να είμαστε δίκαιοι μαζί του, πρέπει να αναφέρουμε πως σε όλη τη διάρκεια της ζωής του το 10% των κερδών του πήγαινε σε φιλανθρωπίες, με αποκορύφωμα την προσφορά της μισής του περιουσίας – μέσω της διαθήκης του – σε κοινωφελή ιδρύματα.

2. Άντριου Κάρνεγκι

Στα 68 χρόνια του η περιουσία του έφτασε τα 298.3 δις δολάρια

Ο Άντριου μετανάστευσε από τη Σκωτία στις ΗΠΑ και από τα 13 μέχρι και τα 20 χρόνια του πέρναγε κλωστές μέσα σε βελόνες, άλλαζε τις κουβαρίστρες και έστελνε τηλεγραφήματα. Κάποια στιγμή βαρέθηκε να ασχολείται με σαχλαμάρες και αποφάσισε να ασχοληθεί με την αγορά μετοχών. Μέσα σε μια δεκαετία είχε επενδύσει στη μεταλλουργία, στους σιδηροδρόμους και τα πετρέλαια. Όμως το χοντρό μπαγιόκο ήρθε από το ατσάλι. Ο Κάρνεγκι έστησε έναν τεράστιο κολοσσό χαλυβουργικής, τον μεγαλύτερο στον κόσμο.

Το 1901, στα 66 του, ο Άντριου αποσύρθηκε πουλώντας τις μετοχές του στο εξωφρενικό για την εποχή ποσό των 225 εκατομμυρίων δολαρίων, εισπράττοντας το αντίτιμο σε ράβδους χρυσού. Κατασκεύασε παράλληλα και ένα τεράστιο χρηματοκιβώτιο για να τσουβαλιάσει το χρυσάφι και να έχει την ησυχία του. Επειδή όμως δεν ήθελε να γίνει Σκρουτζ, αποφάσισε να δωρίσει σε φιλανθρωπίες το 90% της περιουσίας του, κράτησε για πάρτη του το υπόλοιπο 10% για χαρτζιλίκι και πέθανε ευτυχισμένος.

3. Νικόλαος Β’ Ρομανόφ, Τσάρος της Ρωσίας

Στα 49 χρόνια του η περιουσία του έφτασε τα 253.5 δις δολάρια

Ο τελευταίος Τσάρος της Ρωσίας και ένα από τα μεγαλύτερα ρεμάλια της παγκόσμιας ιστορίας.

O Νικολάι Αλεξάντροβιτς Ρομανόφ, διοίκησε τη χώρα του με σιδερένια πυγμή, αμέτρητα εγκλήματα και τυφλή βία.

Τα 23 χρόνια της βασιλείας του σημαδεύτηκαν από διώξεις, επαναστάσεις, πολέμους και ένα άνευ προηγουμένου αιματοκύλισμα της Ρωσίας. Mοναδικός σκοπό τη συσσώρευση πλούτου.

Το 1917 οι Μπολσεβίκοι ανέλαβαν το θεάρεστο έργο της εξόντωσής του.

Μετά από διαταγή του Λένιν ο Νικόλας μαζί με την οικογένειά του θανατώθηκαν.


4. Γουίλιαμ Χένρι Βάντερμπιλτ

Στα 64 χρόνια του η περιουσία του έφτασε τα 231.6 δις δολάρια

Τούτος δω δεν δυσκολεύτηκε και πολύ αφού κληρονόμησε σχεδόν 100 εκατομμύρια δολάρια από τον μπαμπά, τον μεγιστάνα των σιδηροδρόμων Κορνήλιο Βάντερμπιλτ.

Ο οποίος όμως Κορνήλιος είχε πάρει από κακό μάτι τον γιο του και συνεχώς τον στόλιζε με χαρακτηρισμούς όπως «χοντροκέφαλο», «ανεπρόκοπο», «κορόιδο» και «ικανό για το τίποτα».

Παρόλα αυτά ο μικρός Βάντερμπιλτ αποδείχτηκε άξιος μπίζνεσμαν, μεγάλωσε την οικογενειακή επιχείρηση και τελικά κατάφερε να κερδίσει τον σεβασμό και την αναγνώριση του πατέρα του.

Όταν ο Γουίλιαμ πέθανε το 1885, ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο.

Για φιλανθρωπίες ούτε λόγος...


5. Οσμάν Αλί Χαν, Ασάφ Τζά ο 7ος

Στα 50 χρόνια του η περιουσία του έφτασε τα 210.8 δις δολάρια

Ο Οσμάν Αλί ήταν ο τελευταίος κυβερνήτης του Πριγκιπάτου των Ιντεραμπάντ και Μπεράρ, πριν την εισβολή και προσάρτησή του από την Ινδία.

Ο αποκαλούμενος και ως η «Αυτού Καθηγιασμένη Υψηλότης», ήταν ένας φωτισμένος και φιλάνθρωπος ηγέτης, που προωθούσε την παιδεία, τις επιστήμες και την ανάπτυξη στη χώρα του.

Προόριζε το 10% του κρατικού προϋπολογισμού στην παιδεία, καθιερώνοντας τη δωρεάν υποχρεωτική βασική εκπαίδευση. Στην 37χρονη παραμονή του στην εξουσία, έφερε στο πριγκιπάτο τον ηλεκτρισμό, ενώ κατασκεύασε δρόμους, συγκοινωνίες και άλλα αναπτυξιακά προγράμματα.

Το 1937 ο Χαν έγινε πρωτοσέλιδο στο περιοδικό «Time», ως ο πλουσιότερος άνθρωπος της υφηλίου.

6. Άντριου Μέλον

Στα 80 χρόνια του η περιουσία του έφτασε τα 188.8 δις δολάρια

Ο Άντριου ήταν γιος του τραπεζίτη Τόμας Μέλον, ιδρυτή της τράπεζας «Mellon Bank». Ο μικρός Μέλον καταπιάστηκε στα 17 του με μια εταιρία ξυλείας και στα 27 του ανέλαβε την τράπεζα του μπαμπά.

Ανακατεύτηκε επίσης με πετρέλαια, χάλυβες, ναυπηγεία και κατασκευαστικές εταιρίες.

Το 1921 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Γουόρεν Χάρντινγκ τον διόρισε Υπουργό των Οικονομικών, θέση στην οποία παρέμεινε για μια δεκαετία.

Σε αυτό το πόστο ο Μέλον κατάφερε να αυξήσει το κρατικό εισόδημα με μείωση στους φόρους και περικοπές στις ομοσπονδιακές δαπάνες.

7. Χένρι Φορντ

Στα 57 χρόνια του η περιουσία του έφτασε τα 188.1 δις δολάρια

Ο μπαμπάς Φορντ ήθελε να δει τον γιο του κάου μπόι στη φάρμα της οικογένειας. Όμως ο μικρός είχε άλλα όνειρα και στα 16 του παράτησε τη φάρμα και έγινε μαθητευόμενος μηχανουργός. Στα 28 του άρχισε ήδη να πειραματίζεται με πετρελαιομηχανές στην εταιρεία του Τόμας Έντισον, στην οποία εργαζόταν.

Στα 36 του ο Χένρι ίδρυσε την πρώτη του αυτοκινητοβιομηχανία, η οποία πτώχευσε δυο χρόνια αργότερα. Ο Χένρι όμως δεν μάσησε και πολύ σύντομα έστησε τη δεύτερη με την ονομασία «The Henry Ford Company». Ούτε και έτσι όμως τα κατάφερε, αφού τελικά αναγκάστηκε να πουλήσει το μερίδιό του στους συνεταίρους του – με τους οποίους είχε έρθει σε σύγκρουση – για μόλις 900 δολάρια. Αγύριστο κεφάλι όμως ο Φορντ, ίδρυσε στο καπάκι την τρίτη εταιρία αυτοκινήτων, την «Ford & Malcomson Company».

Ο Χένρι τα βρήκε με τους προμηθευτές του, αδερφούς Dodge και η εταιρία άλλαξε για μια ακόμα φορά όνομα – ευτυχώς τελευταία – η γνωστή σε όλους «Ford Motor Company». Τότε ήταν που το χρήμα άρχισε να ρέει, ειδικά μετά την παρουσίαση του θρυλικού «Model T», του πρώτου αυτοκινήτου μαζικής παραγωγής. Το όνομα του Φορντ έγινε συνώνυμο των τεσσάρων τροχών, ενώ ήταν ο πρώτος που εφάρμοσε στα εργοστάσιά του τη γραμμή μαζικής παραγωγής, αλλά και την 5μερη εργασία και τους υψηλούς μισθούς στους εργάτες.

8. Μάρκος Λικίνιος Κράσος

Στα 62 χρόνια του η περιουσία του έφτασε τα 169.8 δις δολάρια

Πρόκειται για τον πρώτο διδάξαντα, αφού είναι ο αρχαιότερος σε αυτή τη λίστα. Ρωμαίος στρατηγός και πολιτικός, ευθύνεται για την καταστολή της εξέγερσης των σκλάβων υπό τον Σπάρτακο. Αν νομίζετε ότι οι υπόλοιποι μπίζνεσμεν της λίστας ήταν αδίστακτοι, προφανώς δεν γνωρίζετε τι μπουμπούκι ήταν ο Μάρκος. Ασχολήθηκε με το δουλεμπόριο και τα ορυχεία ασημιού, αλλά το μεγαλύτερο «ταλέντο» του το εξάσκησε ως «μεσίτης» με διάφορους τρόπους: Είτε αγοράζοντας σπίτια «εχθρών» του κράτους, είτε αγοράζοντας σπίτια και περιουσίες θυμάτων των πολέμων της Ρώμης για ψίχουλα και μεταπουλώντας τα με τεράστιο κέρδος, είτε με το κόλπο της φωτιάς: Δημιούργησε μια στρατιά από 500 χτίστες και κάθε φορά που ξεσπούσε φωτιά στη Ρώμη (φαινόμενο αρκετά συνηθισμένο εκείνα τα χρόνια), διαπραγματευόταν την αγορά των καμένων σπιτιών σε πολύ χαμηλές τιμές. Στη συνέχεια τα ανακατασκεύαζε και τα ξαναπουλούσε στους πρώην ιδιοκτήτες με «σημαία» του την αισχροκέρδεια. Ήταν τόσο μισητός στους πολίτες της Ρώμης, ώστε όταν πέθανε, οι εχθροί του έκοψαν το κεφάλι του και έριξαν λιωμένο χρυσό στο στόμα του, αναφορά στην απληστία του.

9. Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος

Στα 67 χρόνια του η περιουσία του έφτασε τα 169.4 δις δολάρια

Μετά τον Κράσο, εδώ έχουμε άλλον έναν βάρβαρο μακελάρη, τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου – τρομάρα του – Βασίλειο τον Β’, επονομαζόμενο – γιατί άραγε; - και Βουλγαροκτόνο. Βασίλεψε από το 976 μέχρι το 1025 και στα χρόνια του η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έφτασε στο ζενίθ του πλούτου και της δύναμής της. Προσάρτησε πολλά νέα εδάφη, μεταξύ αυτών και τη Βουλγαρία, επιδιδόμενος σε μαζική γενοκτονία των γειτόνων. Ο Βασίλειος δεν είχε διάδοχο – ευτυχώς – και μισό αιώνα μετά τον θάνατό του άρχισε η σταδιακή κατάρρευση του βασιλείου του.

10. Κορνίλιους Βάντερμπιλτ (ο μπαμπάς του Γουίλαμ Χένρι στο Νο 4)

Στα 82 χρόνια του η περιουσία του έφτασε τα 167.4 δις δολάρια

Πρόκειται για την κλασική ιστορία φτωχού που έγινε πλούσιος. Παράτησε τα γράμματα στα 11 λέγοντας το διάσημο «αν πήγαινα στο σχολείο, δεν θα είχα χρόνο να μάθω τίποτα άλλο». Έπιασε δουλειά στα φέρι μποτ της Νέας Υόρκης. Στα 16 του έπεισε τη μητέρα του να του δανείσει 100 δολάρια, με τα οποία ξεκίνησε τη δική του επιχείρηση, μεταφέροντας εμπορεύματα και επιβάτες από το Staten Island στο Manhattan. Ένα χρόνο αργότερα ξεπλήρωσε το χρέος στη μαμά με τόκο 1000 δολάρια. Από την ενασχόλησή του με τα φέρι πήρε το παρατσούκλι «ναύαρχος», αλλά πολύ σύντομα παράτησε τη θάλασσα και έπιασε τα τρένα.

Ο Βάντερμπιλτ ήταν αδίστακτος στις επιχειρήσεις του. Για να πάρετε γραμμή για τι κουμάσι μιλάμε, διαβάστε αυτό: Όταν δυο αντίπαλοί του εκμεταλλεύτηκαν την απουσία του αγοράζοντας τις μετοχές μιας από τις εταιρίες του, ο Κορνίλιους τους τηλεγράφησε το εξής: «Κύριοι, με εξαπατήσατε. Δεν θα σας μηνύσω, επειδή ο νόμος είναι πολύ αργός. Θα σας καταστρέψω. Ειλικρινά δικός σας, Κορνίλιους Βάντερμπιλτ». Δυο χρόνια αργότερα το κατάφερε, εξαφανίζοντας τις επιχειρήσεις τους. Παρόλο τον πλούτο (ή ίσως εξαιτίας αυτού), η οικογένεια Βάντερμπιλτ δεν ήταν ευτυχισμένη. Ο «Ναύαρχος» σκεφτόταν συνεχώς τη διαθήκη του και επειδή δεν ήθελε να χωρίσει τα λεφτά του σε μερίδια, αποκλήρωσε όλα τα παιδιά του, εκτός από τον Γουίλιαμ, γιατί πίστευε ότι μόνο αυτός ήταν αντάξιός του ώστε να διατηρήσει την αυτοκρατορία του.

Ακολουθούν οι πλουσιότεροι άνθρωποι του 2010 :

No.NameNet worth (USD)AgeCitizenshipResidenceSources of wealth

1Carlos Slim Helú and family$74.0 billion 71 Mexico MexicoTelmex, América Móvil, Grupo Carso

2Bill Gates$56.0 billion 55 United States United StatesMicrosoft

3Warren Buffett$50.0 billion 80 United States United StatesBerkshire Hathaway

4Bernard Arnault$41.0 billion 62 France FranceLVMH Moët Hennessy • Louis Vuitton

5Lawrence Ellison$39.5 billion 66 United States United StatesOracle Corporation

6Lakshmi Mittal$31.1 billion 60 India United KingdomArcelor Mittal

7Amancio Ortega$31.0 billion 74 Spain SpainInditex Group

8Eike Batista$30.0 billion 53 Brazil BrazilEBX Group

9Mukesh Ambani$27.0 billion 53 India IndiaReliance Industries

10Christy Walton$26.5 billion 55 United States United StatesWalmart

11Li Ka-shing$26.0 billion 82 Hong Kong Hong KongCheung Kong Holdings

12Karl Albrecht$25.5 billion 91 Germany GermanyAldi Süd1

13Stefan Persson$24.5 billion 63 Sweden SwedenHennes & Mauritz

14Vladimir Lisin$24.0 billion 54 Russia RussiaNovolipetsk Steel

15Liliane Bettencourt$23.5 billion 88 France FranceL'Oréal

16Sheldon Adelson$23.3 billion 77 United States United StatesLas Vegas Sands

17David Thomson and family$23 billion 53 Canada CanadaThomson Reuters

18Charles G. Koch$22 billion 75 United States United StatesKoch Industries

18David H. Koch$22 billion 70 United States United StatesKoch Industries

20Jim Walton$21.3 billion 63 United States United StatesWalmart

Ο μεξικανός μεγιστάνας των τηλεπικοινωνιών Κάρλος Σλιμ είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο για δεύτερη χρονιά, σύμφωνα με την λίστα του περιοδικού Forbes.

Ο Κάρλος Σλιμ κέρδισε πέρσι 20,5 δισεκατομμύρια δολάρια, φτάνοντας την περιουσία του στα 74 δισεκατομμύρια δολάρια.

Στη δεύτερη θέση με περιουσία 56 δισ. δολαρίων έμεινε ο Μπιλ Γκέιτς και στην τρίτη θέση βρίσκεται ο Ουόρεν Μπάφετ με 50 δισ. δολάρια.

Σύμφωνα με την λίστα, η Μόσχα φιλοξενεί 79 από τους πιο πλούσιους ανθρώπους του πλανήτη, ενώ η Νέα Υόρκη 58.

Σύμφωνα με το περιοδικό, τέλος, αύξηση παρουσιάζουν οι δισεκατομμυριούχοι στις χώρες του BRIC's, δηλαδή στην Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα. Μάλιστα, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων στην Κίνα σχεδόν διπλασιάστηκε, φτάνοντας τους 115.
Πηγή: 
http://www.men24.gr/html/ent/301/ent.63301.asp
http://www.madata.gr/